Ludomy (wieś w województwie wielkopolskim)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Artykuł

52°45′24″N 16°49′8″E

- błąd

38 m

WD

52°45'18.04"N, 16°49'22.26"E

- błąd

1 m

Odległość

342 m

Ludomy
wieś
Ilustracja
Kościół św. Jana Chrzciciela
Państwo

 Polska

Województwo

 wielkopolskie

Powiat

obornicki

Gmina

Ryczywół

Liczba ludności (2006)

500

Strefa numeracyjna

67

Kod pocztowy

64-603[1]

Tablice rejestracyjne

POB

SIMC

0529290

Położenie na mapie gminy Ryczywół
Mapa konturowa gminy Ryczywół, na dole znajduje się punkt z opisem „Ludomy”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po lewej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Ludomy”
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego
Mapa konturowa województwa wielkopolskiego, blisko centrum na lewo u góry znajduje się punkt z opisem „Ludomy”
Położenie na mapie powiatu obornickiego
Mapa konturowa powiatu obornickiego, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „Ludomy”
Ziemia52°45′24″N 16°49′08″E/52,756667 16,818889

Ludomywieś w Polsce, położona w województwie wielkopolskim, w powiecie obornickim, w gminie Ryczywół[2][3], przy drodze wojewódzkiej nr 178.

W latach 1954-1971 wieś należała i była siedzibą władz gromady Ludomy, po jej zniesieniu w gromadzie Ryczywół. W latach 1975–1998 wieś administracyjnie należała do województwa pilskiego

Integralne części wsi[edytuj | edytuj kod]

Integralne części wsi Ludomy[2][4]
SIMC Nazwa Rodzaj
0529309 Drzonek część wsi
0529315 Ludomki część wsi
0529321 Łaszczewiec część wsi

Historia[edytuj | edytuj kod]

Miejscowość stanowiła gniazdo rodowe Ludomskich herbu Łodzia. Pierwsza wzmianka o wsi pochodzi z 1389. Po 1510 miejscowość nabyli Grudzińscy, a następnie Lipscy - znaczący hodowcy owiec. W 1831 złożył tutaj wizytę Seweryn Goszczyński, zaproszony przez Ignacego Lipskiego. W 1856 majątek (7400 mórg) nabyła rodzina Nathusis. Pobyt i śmierć Karola Marcinkowskiego w pobliskiej Dąbrówce Ludomskiej upamiętniają: głaz z tablicą przy szkole (1992) i tablica na przedszkolu (1946)[5]. ].

Pamiątki przeszłości[edytuj | edytuj kod]

We wsi znajduje się kościół parafialny pw. św. Jana Chrzciciela, park zabytkowy (7,1 ha) z przełomu XVIII i XIX wieku ze stawem oraz kościół poewangelicki z 1910. Przy szkole rośnie lipa drobnolistna o obwodzie 350 cm[5].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 683 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
  2. a b Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
  3. Główny Urząd Statystyczny: Rejestr TERYT. [dostęp 2014-02-15].
  4. GUS. Rejestr TERYT
  5. a b Paweł Anders, Władysław Kusiak, Puszcza Notecka, Oficyna Wydawnicza G&P, Poznań, 2011, s. 164-165, ISBN 978-83-7272-242-3

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]