Ludwig Mann

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Ludwig Mann (ur. 31 sierpnia 1866 we Wrocławiu, zm. 15 stycznia 1936 tamże) – niemiecki lekarz neurolog, profesor tytularny, prymariusz St. Georgs-Krankenhaus we Wrocławiu. Uczeń i współpracownik Carla Wernickego. Wspólnie z nim upamiętniony jest w eponimicznej nazwie porażenia typu Wernickego-Manna.

Był synem kupca Ottona Manna i Clary Schöngarth. Żonaty z Elise Gräfe, córką kupca Juliusa Gräfego. Mieli dwoje dzieci, Wernera (1901) i Charlotte (1905).

Wybrane prace[edytuj | edytuj kod]

  • Klinische und anatomische Beiträge zur Lehre von der spinalen Hemiplegie. Deutsche Zeitschrift für Nervenheilkunde 10, ss. 1-66, 1896
  • Über ein häufig zu beobachtendes Syndrom bei Commotio bzw. Contusio cerebri. Deutsche Medizinische Wochenschrift 57, ss. 2172-2175, 1931

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Hermann A. L. Degener (Hrsg.) Degeners Wer ist's? X. Ausgabe. Berlin: Verlag Herrmann Degener, 1935 s. 1024
  • F.-W. Kroll, Ludwig Mann, „Deutsche Zeitschrift für Nervenheilkunde”, 141 (3-4), 1936, s. 129–132, DOI10.1007/BF01762825, ISSN 0367-004x (niem.).
  • Alma Kreuter: Deutschsprachige Neurologen und Psychiater: ein biographisch-bibliographisches Lexikon von den Vorläufern bis zur Mitte des 20. Jahrhunderts. Saur, 1996, ss. 906–907

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]