Ludwik Alfred zu Windisch-Grätz
| |
| |
| Rodzina | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Ojciec | |
| Matka | |
| Żona | |
| Odznaczenia | |
| |
Ludwig Alfred Viktorin Aurel Markus Felizian zu Windisch-Graetz (ur. 10 października 1882 w Krakowie[1]; zm. 3 lutego 1968 w Budapeszcie) – austriacki i węgierski szlachcic, członek rodziny arystokratycznej zu Windisch-Graetz.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Ludwik Windisch-Graetz urodził się 10 października 1882 roku w Krakowie. Był synem Ludwika Józefa, generała kawalerii i generalnego inspektora armii austriackiej i Walerii z Dezsewffych. Wczesne dzieciństwo spędził w domu rodzinnym pod okiem prywatnych nauczycieli. Jak pisała siostra Matylda: Ludwik był dzieckiem nerwowym, o różnych komplikacjach w usposobieniu, zdolny, niezwykle wcześnie rozwinięty, o temperamencie węgierskim[2]. 1 września 1902, po ukończeniu Technicznej Akademii Wojskowej w Wiedniu, został mianowany na stopień podporucznika i wcielony do 1. Pułku Artylerii Korpuśnej w Krakowie[3]. Studiował prawo i zdał egzaminy z prawa rzymskiego i państwowego[4].
Podczas wojny rosyjsko-japońskiej w 1905 roku był przy armii rosyjskiej austriackim obserwatorem jako attaché wojskowy. Brał czynny udział w wojnie 1914 roku. Odznaczył się bohaterstwem w czasie walk w Karpatach na froncie bałkańskim jako dowódca Tiger Batalion.
W 1918 roku wszedł do węgierskiego rządu. Pełnił funkcję ministra aprowizacji. W 1921 roku brał udział w nieudanej próbie przywrócenia księcia Karola Habsburga na tron węgierski[4]. Zdaniem siostry Matyldy: Ludwik był bardzo dobrym i dzielnym oficerem, wielkich zdolności i osobistej odwagi w czasie wojny. Ale, jak dodaje, niewielkiej wytrwałości w czasie pokoju[5].
W 1926 jako główny oskarżony w głośnym procesie o fałszerstwo francuskich banknotów został skazany na 4 lata więzienia i 10 mln koron grzywny[6][7][8].
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Windischgrätz Lajos. Magyar életrajzi lexikon. [dostęp 2021-02-08]. (węg.).
- ↑ Matylda Sapieżyna, My i nasze Siedliska, Kraków 2003, s. 107
- ↑ Schematismus 1904 ↓, s. 789, 811.
- ↑ a b Matylda Sapieżyna, op. cit., s. 88
- ↑ Matylda Sapieżyna, op. cit., s. 108
- ↑ Wielka afera fałszerska na Węgrzech. Książę fałszerzem banknotów. „Światowid”. 3 (76), s. 5, 1926-01-16. [dostęp 2024-05-12]. (pol.).
- ↑ Na fałszywych tysiącfrankówkach miał powstać tron ks. Albrechta. „Goniec Krakowski”. 15, s. 2, 1926-01-20. [dostęp 2024-05-12]. (pol.).
- ↑ Wyrok w sprawie Windischgrätza. „Nowa Reforma”. 119, s. 3, 1926-05-29. [dostęp 2024-05-12]. (pol.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1904. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1903. (niem.).
- Matylda Sapieżyna, My i nasze Siedliska, Kraków 2003.
- Ludwig Windisch-Graetz, Helden und Halunken., Wien-München-Zürich 1965.