Ludwik Erhardt

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ludwik Erhardt
Data i miejsce urodzenia

29 kwietnia 1934
Kościeszki k. Grodna

Data śmierci

11 marca 2022

Zawód, zajęcie

muzykolog

Narodowość

polska

Alma Mater

Uniwersytet Warszawski

Odznaczenia
Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”

Ludwik Erhardt (ur. 29 kwietnia 1934 w Kościeszkach[1], zm. 11 marca 2022[2]) – polski muzykolog i dziennikarz muzyczny.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w Kościeszkach k. Grodna[3]. W 1956 ukończył studia z zakresu muzykologii na Uniwersytecie Warszawskim[4]. Od 1958 był członkiem redakcji „Ruchu Muzycznego”, od 1960 sekretarzem jego redakcji, następnie zastępcą redaktora naczelnego, a w latach 1971–2008 redaktorem naczelnym pisma. Był też członkiem Związku Kompozytorów Polskich[1].

W 1985 otrzymał doroczną nagrodę Związku Kompozytorów Polskich[5], a w 2007 Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”[6].

Publikacje[edytuj | edytuj kod]

  • Balety Igora Strawińskiego (1962)
  • Brahms (1969)
  • Papierowe nosy (1970)
  • Poniżej muzyki. Artykuły, recenzje, felietony (1972)
  • Muzyka w Polsce (1974)
  • Spotkania z Krzysztofem Pendereckim (1975)
  • Igor Strawiński (1978)
  • Sztuka dźwięku (1980)
  • Spacerem po historii muzyki (t. 1–2, 2012)
  • Robert Schumann. Szkice do monografii (2013)
  • Circa 180 (2014)

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Who is who w Polsce. Encyklopedia biograficzna z życiorysami znanych Polek i Polaków, Hübners blaues Who is Who, Zug 2007 (dodatek CD).
  2. Anna S. Dębowska Ludwik Erhardt nie żyje. Na jego tekstach wychowały się pokolenia miłośników muzyki
  3. Erhardt Ludwik, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2022-03-13].
  4. Mateusz Ciupka: Ludwik Erhardt (1934–2022). ruchmuzyczny.pl, 2022-03-13. [dostęp 2022-03-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-03-13)].
  5. Laureaci dorocznej Nagrody Związku Kompozytorów Polskich
  6. Medal Zasłużony Kulturze - Gloria Artis - wyszukiwarka