Ludwik Metzell

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ludwik Metzell
Imię i nazwisko

Ludwik Chrystian Metzell

Data i miejsce urodzenia

2 grudnia 1764
Gdańsk

Data i miejsce śmierci

21 listopada 1848
Warszawa

Narodowość

polska

Dziedzina sztuki

architektura

Epoka

klasycyzm

Ważne dzieła

park Zofiówka w Humaniu

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Virtuti Militari
Grób architekta Ludwika Metzella (1764-1848) w katakumbach warszawskiego cmentarza Powązkowskiego

Ludwik Chrystian Metzell herbu Trójgwiazd (ur. 2 grudnia 1764 w Gdańsku, zm. 21 listopada 1848 w Warszawie) – polski oficer wojsk koronnych, inżynier wojskowy i budowlany, architekt, przedstawiciel klasycyzmu.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Nosił nazwisko męża swej matki Adelajdy, ale był naturalnym synem generała artylerii koronnej Fryderyka Alojzego Brühla, a zatem powinowatym Stanisława Szczęsnego Potockiego, bowiem żoną Brühla była Maria Klementyna Potocka siostra Szczęsnego[1]. Pozycja ojca wpłynęła zapewne na wstąpienie Ludwika w 1781 r. do korpusu artylerii koronnej, w związku z czym w 1786 r. Metzell został wysłany do Tulczyna w celu przygotowania broni dla oddziału wojskowego, jaki Szczęsny Potocki obiecał wystawić własnym sumptem na sejmie grodzieńskim w 1784 r. W czasie pobytu w Tulczynie wsławił się Metzell budową mostu pontonowego.

W czasie wojny polsko-rosyjskiej znalazł się po stronie patriotycznej, co nie miało jednak znaczącego wpływu na przyszłe stosunki z targowiczaninem Potockim.

Ludwik Metzell był porucznikiem w Korpusie Artylerii Koronnej, w 1792 za udział w bitwie pod Zieleńcami przeciwko wojskom rosyjskim został odznaczony złotym medalem orderu Virtuti Militari (nr 13, zmienionym później na krzyż kawalerski[2]), a także szlachectwem herbowym (herb Trójgwiazd).

Szef inżynierów komunikacji wodnych i lądowych przy Komisji Rządowej Spraw Wewnętrznych[3]

W latach 1796–1802 był budowniczym i projektantem parku Zofiówka w Humaniu[4]. W latach 1816–1819 zbudował w Warszawie pierwszy odcinek traktu zakroczymskiego. W 1821 w Amfiteatrze w Łazienkach Królewskich w Warszawie zbudował most wiszący o rozpiętości 45 m, łączący widownię ze sceną[5]. W 1827 został członkiem Towarzystwa Warszawskiego Przyjaciół Nauk[6].

Ludwik Metzell został pochowany w katakumbach na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (rząd 132-5)[7].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ OD ZOFIÓWKI DO НАЦІОНАЛЬНОГО ДЕНДРОЛОГІЧНОГО ПАРКА СОФІЇВКА. HISTORIA, PRZEKSZTAŁCENIA I REWALORYZACJA OGRODU PIĘKNEJ BITYNKI - PDF [online], docplayer.pl [dostęp 2018-08-02].
  2. ↑ Xsięga pamiątkowa w 50-letnią rocznicę powstania roku 1830 zawierająca spis imienny dowódców i sztabs-oficerów, tudzież oficerów, podoficerów i żołnierzy Armii Polskiej w tymż roku Krzyżem Wojskowym „Virtuti Militari” ozdobionych, Lwów 1881, s. 86
  3. ↑ Śmiały 'plan Metzlla'. Ta inwestycja mogła zmienić oblicze Warszawy [online], wyborcza.biz [dostęp 2016-04-25] (pol.).
  4. ↑ Łoza S., Słownik architektów i budowniczych Polaków oraz cudzoziemców w Polsce pracujących, Warszawa 1931, s. 225.
  5. ↑ Orłowski B., Ludwik Metzell, [w:] Słownik polskich pionierów techniki, red. Orłowski B., Katowice 1984, s. 126. ISBN 83-216-0339-4
  6. ↑ W. Wójcicki, Cmentarz Powązkowski pod Warszawą, t. II, Warszawa 1856
  7. ↑ Cmentarz Stare Powązki: LUDWIK METZELL, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2020-01-14].
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Ludwik_Metzell&oldid=63582436”