Ludwik Łysiak
| Państwo działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
1923 |
| Data śmierci |
24 listopada 2002 |
| profesor nauk prawnych | |
| Specjalność: historia administracji, historia państwa i prawa Polski, historia prawa | |
| Alma Mater |
Uniwersytet Jagielloński |
| Profesura |
19 kwietnia 1990 |
| profesor zwyczajny Uniwersytetu Jagiellońskiego | |
| Odznaczenia | |
| |
Ludwik Łysiak (ur. 1923 w Rząchowej, zm. 24 listopada 2002[1]) – polski prawnik, profesor nauk prawnych, profesor zwyczajny Uniwersytetu Jagiellońskiego, historyk prawa.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Syn Michała[2]. Naukę w szkole powszechnej i w gimnazjum odbył we Lwowie. W 1945 rozpoczął studia prawnicze na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Jagiellońskiego, którego został absolwentem i nauczycielem akademickim[1]. W 1961 obronił doktorat pod opieką promotorską Adama Vetulaniego[3]. Specjalizował się w historii administracji, historii państwa i prawa Polski oraz historii prawa. Był prodziekanem Wydziału Prawa i Administracji UJ, dyrektor Instytutu Historyczno-Prawnego UJ[4].
Uchwałą Rady Państwa z 5 lutego 1954 został odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi za zasługi w pracy zawodowej w dziedzinie służby archiwalnej[2].
19 kwietnia 1990 otrzymał tytuł naukowy profesora nauk prawnych[5]. Został profesorem zwyczajnym Uniwersytetu Jagiellońskiego[1].
Pod jego kierunkiem stopień naukowy doktora uzyskał Zdzisław Zarzycki[5].
Zmarł 24 listopada 2002 i został pochowany na cmentarzu Rakowickim w Krakowie (pas AD, rząd płd.)[6][7].
Wybrane publikacje[edytuj | edytuj kod]
- Ius supremum Maydeburgense castri Cracoviensis 1356–1794 : Organisation, Tätigkeit und Stellung des Krakauer Oberhofs in der Rechtsprechung Altpolens, tłum. Leon Głowacki und Ernst Holthöfer (1990)
- Własność sołtysia (wójtowska) w Małopolsce do końca XVI wieku (1964)
- Natio Polona : le università in Italia e in Polonia (secc. XIII–XX) : Mostra documentaria = uniwersytety w Polsce i we Włoszech (wieki XIII–XX) : wystawa archiwalna / [red. Ludwik Łysiak et al. ; trad. Agnieszka Teresa Turek] ; Ministro Beni Culturi e Ambientali Uffico Centrale Beni Archivistici, Naczelna Dyrekcja Archiwów Państwowych (1990)
- Statuty Kazimierza Wielkiego. Cz. 2, Statuty Wielkopolskie (oprac. i wyd.), Poznańskie Towarzystwo Przyjaciół Nauk (1982)
- Księga sądowa państwa żywieckiego = Liber iudicialis domini Zivecensis : 1681–1773 (oprac. i wyd. wspólnie z Mieczysławem Karasiem, 1978)
- Księga sądowa wsi Wary : 1449–1623 (1971)
- Księga sądowa kresu klimkowskiego : 1600–1762 (1965)
- Polskie statuty ziemskie w redakcji najstarszych druków : Syntagmata (oprac. wspólnie ze Stanisławem Romanem, 1958)
- Inwentarz Archiwum Naczelnego Komitetu Narodowego 1914–1920 (oprac. wspólnie z: Anna Ptaśnikowa, Helena Zającowa, 1958)[8]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Ludwik Łysiak (1923–2002). wyborcza.pl, 29 listopada 2002. [dostęp 2017-09-04].
- ↑ a b M.P. z 1954 r. nr 24, poz. 387.
- ↑ Wacław Uruszczak, Badacz i wydawca źródeł prawa dawnej Polski. Czterdzieści pięć lat pracy naukowej Profesora Ludwika Łysiaka [online].
- ↑ Łysiak Ludwik. polskaniezwykla.pl. [dostęp 2017-09-04].
- ↑ a b Prof. Ludwik Łysiak, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [dostęp 2017-09-04].[martwy link]
- ↑ Zarząd Cmentarzy Komunalnych w Krakowie. Internetowy lokalizator grobów. Ludwik Łysiak. rakowice.eu. [dostęp 2018-03-16].
- ↑ Jan Wiktor Tkaczyński (red.): Pro Memoria II. Profesorowie Uniwersytetu Jagiellońskiego spoczywający na Cmentarzu Rakowickim i Salwatorskim 1803-2015. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2016, s. 161.
- ↑ Łysiak, Ludwik (1923–2002).. bn.org.pl. [dostęp 2017-09-04].