Luigi Comencini

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Luigi Comencini
Ilustracja
Luigi Comencini (1971)
Data i miejsce urodzenia

8 czerwca 1916
Salò

Data i miejsce śmierci

6 kwietnia 2007
Rzym

Zawód

reżyser, scenarzysta

Współmałżonek

Giulia Grifeo
(do śmierci; 4 córki)

Lata aktywności

1937–1991

Luigi Comencini (ur. 8 czerwca 1916 w Salò, zm. 6 kwietnia 2007 w Rzymie) – włoski reżyser i scenarzysta filmowy. Obok Dino Risiego, Ettore Scoli i Mario Monicellego, uważano go za jednego z mistrzów klasycznej komedii włoskiej (tzw. commedia all'italiana)[1].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Pierwszy sukces odniósł filmem L'imperatore di Capri (1949) z udziałem komika Totò. Za to Chleb, miłość i fantazję (1953), w którym zagrali Vittorio De Sica i Gina Lollobrigida, powszechnie uważa się za sztandarowy przykład tzw. różowego neorealizmu (neorealismo rosa)[2]. Kontynuacją przeboju był film Chleb, miłość i zazdrość (1954).

Sukcesy święciły również jego późniejsze filmy z udziałem Alberto Sordiego. W filmach reżysera występowały największe gwiazdy włoskiego kina, m.in. Silvana Mangano, Marcello Mastroianni, Ugo Tognazzi czy Nino Manfredi.

Jego żoną była Giulia Grifeo. Ich wszystkie cztery córki pracują w branży filmowej: Cristina i Francesca są reżyserkami, Paola – scenografką, a Eleonora – kierowniczką produkcji.

Zmarł po długiej chorobie w 2007 w wieku 90 lat[3].

Filmografia[edytuj | edytuj kod]

Reżyser[edytuj | edytuj kod]

  • 1937 : La novelletta (dokumentalny)
  • 1946 : Bambini in città (dokumentalny)
  • 1948 : Nie kradnij (Proibito rubare)
  • 1949 : L'imperatore di Capri
  • 1951 : Persiane chiuse
  • 1952 : Handel żywym towarem (La tratta delle bianche)
  • 1952 : Heidi
  • 1953 : Walizka snów (La valigia dei sogni)
  • 1953 : Chleb, miłość i fantazja (Pane, amore e fantasia)
  • 1954 : Chleb, miłość i zazdrość (Pane, amore e gelosia)
  • 1955 : Piękna Rzymianka (La bella di Roma)
  • 1957 : Okno na lunapark (La finestra sul Luna Park)
  • 1957 : Mariti in città
  • 1958 : Mogli pericolose
  • 1959 : And That on Monday Morning
  • 1959 : Niespodzianki miłości (Le sorprese dell'amore)
  • 1960 : Wszyscy do domu (Tutti a casa)
  • 1961 : A caballo della tigre
  • 1962 : Komisarz (Il commissario)
  • 1963 : Jego dziewczyna (La ragazza di Bube)
  • 1964 : Trzy noce miłości (Tre notti d'amore, segment Fatebenefratelli)
  • 1964 : Moja żona (La mia signora, segment Eritrea)
  • 1965 : Lalki (Le bambole, segment Il trattato di eugenetica)
  • 1965 : Sześć dni w tygodniu (La bugiarda)
  • 1965 : Towarzysz Don Camillo (Il compagno Don Camillo)
  • 1967 : Niezrozumiany (Incompreso)
  • 1968 : As wywiadu (Italian Secret Service)
  • 1969 : Dzieciństwo, powołanie i pierwsze przeżycia Giacomo Casanovy z Wenecji (Infanzia, vocazione e prime esperienze di Giacomo Casanova, Veneziano)
  • 1969 : Nic o niej nie wiedząc (Senza sapere niente di lei)
  • 1972 : Gra złudzeń (Lo scopone scientifico)
  • 1972 : Pinokio (Le avventure di Pinocchio) – miniserial
  • 1974 : Miłość bywa zbrodnią (Delitto d'amore)
  • 1974 : Mój Boże, jak ja nisko upadłam! (Mio Dio, come sono caduta in basso!)
  • 1975 : Kobieta na niedzielę (La donna della domenica)
  • 1976 : Signore e signori, buonanotte
  • 1976 : Basta che non si sappia in giro!... (segment L'Equivoco)
  • 1976 : Okazje (Quelle strane occasioni, segment L'ascensore)
  • 1977 : Kot (Il gatto)
  • 1979 : Korek (L'ingorgo)
  • 1980 : Voltati Eugenio
  • 1982 : Poszukiwany Jezus (Cercasi Gesù)
  • 1984 : Serce (Cuore, miniserial)
  • 1987 : Historia (La storia, telewizyjny)
  • 1987 : Chłopiec z Kalabrii (Un ragazzo di Calabria)
  • 1988 : Cyganeria (La Bohème)
  • 1989 : Wesołych Świąt... Szczęśliwego Nowego Roku (Buon Natale… buon anno)
  • 1991 : Marcellino, chleb i wino (Marcellino)[4][5]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Mattia Gelosa: Luigi Comencini, maestro della Commedia all’italiana. Il Dialogo di Monza, 2007-04-06. [dostęp 2021-01-28]. (wł.).
  2. Angela Patalano: Con “Pane Amore e Fantasia” Comencini inaugura il Neorealismo rosa. CulturaMente, 2017-07-21. [dostęp 2021-01-28]. (wł.).
  3. Camillo De Marco: Director Luigi Comencini dies. CinEuropa, 2007-04-06. [dostęp 2021-01-28]. (ang.).
  4. Luigi Comencini. IMDb. [dostęp 2021-01-28]. (ang.).
  5. Luigi Comencini. Filmweb. [dostęp 2021-01-28]. (pol.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]