Luigi Lenzini

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Błogosławiony
Luigi Lenzini
prezbiter, męczennik
Data i miejsce urodzenia

28 maja 1881
Fiumalbo

Data i miejsce śmierci

21 lipca 1945
Crocette (Pavullo nel Frignano)

Czczony przez

Kościół katolicki

Beatyfikacja

28 maja 2022
plac w Modenie
przez Franciszka[a]

Wspomnienie

21 lipca

Atrybuty

sutanna

Szczególne miejsca kultu

archidiecezja Modena-Nonantola

Luigi Lenzini (ur. 28 maja 1881 w Fiumalbo, zm. 21 lipca 1945 w Crocette) – włoski duchowny katolicki, błogosławiony męczennik Kościoła katolickiego.

Biografia[edytuj | edytuj kod]

Ks. Lenzini urodził się w Fiumalbo w regionie Emilia-Romania, w prowincji Modena 28 maja 1881 roku. Pochodził z dobrze usytuowanej i religijnej rodziny Angelo i Silvii Lenzinich. Naukę na poziomie gimnazjalnym rozpoczął w 1897 w niższym seminarium w swoim rodzinnym mieście. W 1901 podjął dalszą naukę w seminarium duchownym w Modenie. Po ukończeniu studiów filozoficzno-teologicznych przyjął święcenia kapłańskie z rąk arcybiskupa Modeny Natale Bruniego 19 marca 1904 roku[1][2].

Pierwszymi placówkami duszpasterskimi ks. Lenziniego były parafie w Casinalbo i Finale Emilia. W Finale w publicznym wystąpieniu bronił wolności religijnej, przeciwstawiając się wiecującym komunistom pod wodzą Gregorio Agniniego. W latach 1912–1921 był rektorem parafii w Roncoscaglia, w latach 1921–1937 proboszczem w Montecuccolo. W 1937 postanowił wstąpić do redemptorystów. Wstąpił do nowicjatu, ale ze względu na problemy wynikające z wieku, nie ukończył go i w 1939 powrócił do swojej macierzystej archidiecezji w Modenie. Abp Cesare Boccoleri powierzył 26 stycznia 1941 parafię w miejscowości Crocette w gminie Pavullo nel Frignano. Na probostwie ukrywał partyzantów, z ambony ostrzegał przed uleganiem propagandzie komunistycznej wrogiej chrześcijaństwu. Opublikował dwa dziełka o wymowie antykomunistycznej (Pensate, Ragioniamo un poco). W publicznych wystąpieniach informował parafian, że starano się go zastraszyć[1][2].

W nocy z 21 na 22 lipca 1945 na probostwo w Crocette przyszła grupa byłych partyzantów, sympatyków lewicy, pod pretekstem wezwania księdza do umierającego. Ks. Lenzini, który już wcześniej zaopatrzył domniemanego umierającego, domyślił się, że chodzi o próbę napaści lub porwania. Gdy gospodyni odmówiła nalegania na proboszcza, przybysze otworzyli ogień w stronę okien plebanii. Proboszcz pobiegł na dzwonnicę i zaczął, uderzając w dzwon, wzywać na pomoc parafian. Miejscowi bali się jednak i nikt nie przybył z odsieczą. Ciało męczennika znaleziono po kilku dniach z widocznymi śladami tortur w pobliskiej winnicy. Został zabity strzałem w tył głowy. Oprawcy częściowo przysypali zwłoki ziemią. Wśród osób, które zostały zatrzymane przez policję, był m.in. były seminarzysta Bruno Covili, któremu w czasie wojny ks. Lenzini udzielił schronienia. Nigdy jednak nikt nie został za zabójstwo skazany[1][2][3].

Archidiecezja w Modenie rozpoczęła proces informacyjny 8 czerwca 2011 roku. Został on zamknięty przez abpa Antonio Lanfranchiego 24 listopada 2012 roku. Papież Franciszek wydał dekret uznający męczeństwo ks. Luigiego Lenziniego 27 października 2020 roku[1][2]. 28 maja 2022 na placu w Modenie podczas uroczystej eucharystii, kard. Marcelo Semerraro w imieniu papieża dokonał beatyfikacji włoskiego męczennika[4].

Jego wspomnienie liturgiczne obchodzone jest 21 lipca[5].

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. W imieniu papieża Franciszka, ceremonii beatyfikacji przewodniczył kard. Marcello Semeraro, prefekt Kongregacji ds. kanonizacyjnych.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d Congregazione delle Cause dei Santi: Decreti Pubblicati nel 2020. causesanti.va. [dostęp 2022-02-04]. (wł.).
  2. a b c d Paolo Risso: Luigi Lenzini. santiebeati.it, 2020-10-28. [dostęp 2022-02-04]. (wł.).
  3. Giovanni Fantozzi: Triangolo rosso, don Lenzini sarà il primo sacerdote beato. lanuovabq.it, 2020-10-29. [dostęp 2022-02-04]. (wł.).
  4. Włoski ksiądz zabity przez komunistów ogłoszony błogosławionym. misyjne.pl. [dostęp 2022-05-28].
  5. Modena. Don Luigi Lenzini beato, martire dell'odio politico. avvenire.it, 28 maja 2022. [dostęp 2022-05-29].