Luigi Maria Torregiani

Luigi Maria Torregiani
	Kardynał diakon
Kraj działania	Państwo Kościelne
Data i miejsce urodzenia	18 października 1697 ; Florencja
Data i miejsce śmierci	6 stycznia 1777 ; Rzym
	Sekretarz stanu Stolicy Apostolskiej
Okres sprawowania	8 października 1758–2 lutego 1769
	Sekretarz Kongregacji Nauki Wiary
Okres sprawowania	22 lutego 1775–6 stycznia 1777
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Kreacja kardynalska	26 listopada 1753; Benedykt XIV
Kościół tytularny	SS. Cosma e Damiano; SS. Vito, Modesto e Crescenzia; S. Agata alla Suburra
	Multimedia w Wikimedia Commons

Luigi Maria Torregiani (ur. 18 października 1697 we Florencji – zm. 6 stycznia 1777 w Rzymie) – włoski kardynał od 1753. Sekretarz Stanu papieża Klemensa XIII 1758-69.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

konserwatystą, sprzeciwiał się otwartej postawie wobec oświecenia, jaką reprezentował papież Benedykt XIV (1740-58). Bronił zakonu jezuitów przed zarzutami i sprzeciwiał się żądaniom monarchii katolickich, by rozwiązać zakon. Jego nieustępliwa polityka w tej kwestii doprowadziła do zerwania przez Portugalię stosunków dyplomatycznych ze Stolicą Apostolską oraz okupacji przez Francję, Hiszpanię i Neapol terytoriów papieskich wokół Awinionu, Benewentu i Pontecorvo. Był członkiem powołanej w 1767 roku przez papieża Klemensa XIII w związku z groźbą przyznania praw dysydentom Kongregacji do Spraw Polskich^[1]. Zdymisjonowany po wyborze Klemensa XIV. Przez ostatnie dwa lata życia stał na czele Rzymskiej Inkwizycji. Nigdy nie przyjął święceń kapłańskich.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Wojciech Kęder, Kryzys wokół sprawy dysydenckiej a sprawa suwerenności Rzeczypospolitej w latach 1764-1767, w: Rzeczpospolita wielu wyznań, Kraków 2004, s. 372.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Luigi Maria Torregiani

[1] Wojciech Kęder, Kryzys wokół sprawy dysydenckiej a sprawa suwerenności Rzeczypospolitej w latach 1764-1767, w: Rzeczpospolita wielu wyznań, Kraków 2004, s. 372.

[2] w latach 1944–1958 nie było osoby na stanowisku sekretarza stanu, jego obowiązki pełnił osobiście papież Pius XII

[1]

[A]

Sekretarze stanu Stolicy Apostolskiej (1551–1644)	Girolamo Dandini (1551–1555) Carlo Borromeo (1560–1565) Tolomeo Gallio (1565–1566) Girolamo Rusticucci (1566–1572) Tolomeo Gallio (1572–1585) Decio Azzolini (1585–1587) Antonio Maria Graziani (1587–1590) Giovanni Andrea Caligari (1590–1591) Pierbenedetto Peretti (1592–1593) Pietro Aldobrandini i Cinzio Passeri Aldobrandini (1593–1605) Roberto Ubaldini (1605) Erminio Valenti (1605) Lanfranco Margotti (1605–1611) i Martino Malacrida (1605–1608) Porfirio Feliciani (1611–1621) i Giovanni Battista Perugini (1611–1614) Giovanni Battista Agucchi (1621–1623) Lorenzo Magalotti (1623–1628) Lorenzo Azzolini (1628–1632) Pietro Benessa (1632–1634) Francesco Adriano Ceva (1634–1643) Giovanni Battista Spada (1643–1644)
Sekretarze stanu Stolicy Apostolskiej (1644-1829)	Giovanni Giacomo Panciroli (1644–1651) Fabio Chigi (1651–1655) Giulio Rospigliosi (1655–1667) Decio Azzolini (1667–1669) Federico Borromeo (1670–1673) Francesco Nerli (1673–1676) Alderano Cibo (1676–1689) Giambattista Rubini (1689–1691) Fabrizio Spada (1691–1700) Fabrizio Paolucci (1700–1721) Giorgio Spinola (1721–1724) Fabrizio Paolucci (1724–1726) Nicolò Maria Lercari (1726–1730) Antonio Banchieri (1730–1733) Giuseppe Firrao (1733–1740) Silvio Valenti Gonzaga (1740–1756) Alberico Archinto (1756–1758) Luigi Maria Torregiani (1758–1769) Lazzaro Opizio Pallavicini (1769–1785) Ignazio Gaetano Boncompagni-Ludovisi (1785–1789) Francesco Saverio de Zelada (1789–1796) Ignazio Busca (1796–1797) Giuseppe Maria Doria Pamphili (1797–1799) Ercole Consalvi (1800–1806) Filippo Casoni (1806–1808) Giuseppe Maria Doria Pamphili (1808) Bartolomeo Pacca (1808–1814) Ercole Consalvi (1814–1823) Giulio Maria della Somaglia (1823–1828) Tommaso Bernetti (1828–1829)
Sekretarze stanu Stolicy Apostolskiej (od 1829)	Giuseppe Albani (1829–1830) Tommaso Bernetti (1831–1836) Luigi Lambruschini (1836–1846) Tommaso Pasquale Gizzi (1846–1847) Gabriele Ferretti (1847–1848) Giuseppe Bofondi (1848) Giacomo Antonelli (1848) Antonio Francesco Orioli (1848, ad interim) Giovanni Soglia Ceroni (1848) Giacomo Antonelli (1848–1876) Giovanni Simeoni (1876–1878) Alessandro Franchi (marzec–lipiec 1878) Lorenzo Nina (1878–1880) Lodovico Jacobini (1880–1887) Mariano Rampolla del Tindaro (1887–1903) Rafael Merry del Val (1903–1914) Domenico Ferrata (1914) Pietro Gasparri (1914–1930) Eugenio Pacelli (1930–1939) Luigi Maglione (1939–1944) Pius XII^[A] (1944–1958) Domenico Tardini (1958–1961) Amleto Giovanni Cicognani (1961–1969) Jean-Marie Villot (1969–1979) Agostino Casaroli (1979–1991) Angelo Sodano (1991–2006) Tarcisio Bertone (2006–2013) Pietro Parolin (od 2013)

Luigi Maria Torregiani

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Menu nawigacyjne