Luneta (fortyfikacja)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Dwa przykłady lunet fortyfikacyjnych.

Luneta – polowe lub stałe dzieło fortyfikacyjne posiadające jedno lub dwa czoła i dwa barki. Tył pozostawał odkryty – w przypadku jego zasłonięcia (zamknięcia szyi) luneta stawała się redutą. Tworzona była z wałów ziemnych osłoniętych fosą. Stosowana przy budowie fortyfikacji od połowy XVII do początku XX wieku[1].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Ryszard Henryk Bochenek: 1000 słów o inżynierii i fortyfikacjach. Warszawa: Wydawnictwo Ministra Obrony Narodowej, 1989, s. 129, 231. ISBN 83-11-07423-2.