Lux Aeterna (utwór Clinta Mansella)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Lux Aeterna
Wydany

2000

Twórca

Clint Mansell

Lux Aeterna (łac. Światłość Wieczna[1]) – utwór skomponowany przez Clinta Mansella jako motyw przewodni do filmu Requiem dla snu.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Kompozytor Clint Mansell i reżyser Darren Aronofsky rozpoczęli wieloletnią współpracę od filmu Pi wydanego w 1998 i kontynuowali ją przy produkcji następnego filmu Requiem dla snu, który miał premierę w 2000[2]. Z dwudziestu zaproponowanych szkiców muzyki reżyser wybrał dwa[3]. Motywem przewodnim został utwór Lux Aeterna[4] wykonywany przez Kronos Quartet[5][6][7]. Komponując utwór Clint Mansell wzorował się na głównie na twórczości Mozarta i motywach żałobnych[6]. Muzyka do Requiem dla snu była jego pierwszą kompozycją na instrumenty smyczkowe[8]. Z uwagi na niski budżet filmu, kompozytor zachował większość praw do utworu[3]. Film przyczynił się do wielkiej popularności utworu[9]. Błyskawicznie po premierze pojawiły się remiksy utworu przez innych wykonawców[10]. W ciągu kilku lat został on wykorzystany w wielu zwiastunach i reklamach[3]. Najbardziej znaną wersją utworu jest adaptacja na orkiestrę symfoniczną dla zwiastuna do filmu Władca Pierścieni: Dwie wieże[3]. Dokonał tego zespół kompozytorów, a wykonanie to zatytułowano Requiem for a Tower[10].

Charakterystyka[edytuj | edytuj kod]

Utwór Mansella stanowi genialny akompaniament filmu[2][7]. Ma on ma prostą, powtarzalną i rytmiczną budowę[4]. Tworzą go trzy postępujące akordy[3]. Ostre tony instrumentów smyczkowych wprowadzają efekt narastającego napięcia, co idealnie zgrywa się z kluczowymi momentami w filmie wzmacniając wrażenia przekazywane obrazem[11]. Przyspieszanie tempa i dodawanie chóru nadaje złowieszczego zabarwienia, a jęczący wokal zwiększa wrażenia surrealizmu i koszmaru[12]. W muzyce dominuje niepokój, smutek i patos[6]. Z jednej strony wywołuje u słuchacza uczucie strachu, a z drugiej strony uzależnia tak, że chciałoby się go słuchać bez przerwy[13]. O wielkiej sile utworu wspomniał Anders Breivik w swoim manifeście[14][15].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Nabożeństwo żałobne, 1920, s. 139, Cytat: Lux aeterna luceat eis, | Światłość wieczna niech.
  2. a b Smith 2019 ↓, s. 20.
  3. a b c d e Peters 2010 ↓, s. 22.
  4. a b Laine 2017 ↓, s. 57.
  5. Hischak 2015 ↓, MANSELL, Clint, s. 440.
  6. a b c Agnieszka Czarkowska-Krupa, „Requiem dla snu” – żałobna pieśń Aronofsky’ego [online], oldcamera.pl, 18 maja 2022 [dostęp 2022-09-15].
  7. a b Edward Kelley, REQUIEM DLA SNU [online], film.org.pl, 20 stycznia 2018 [dostęp 2022-09-15].
  8. Krzic 2015 ↓, s. 43.
  9. Egan ↓, s. 132.
  10. a b Bettina Makalintal, How the 'Requiem for a Dream' Song Became the Default Sound of Epic Drama [online], vice.com, 6 października 2020 [dostęp 2022-09-15].
  11. Laine 2017 ↓, s. 57, 58.
  12. Hischak 2015 ↓, MANSELL, Clint, s. 441.
  13. Szczepaniuk i in. 2011 ↓, s. 109.
  14. Georgiev 2012 ↓, s. 62.
  15. Garratt 2019 ↓, s. 1.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]