Lydia Cornell
| |
| Imię i nazwisko |
Lydia Korniloff |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
23 lipca 1962 |
| Zawód |
aktorka |
| Współmałżonek |
Paul Hayeland |
| Lata aktywności |
od 1980 |
| Strona internetowa | |
Lydia Cornell (ur. 23 lipca 1962 w El Paso) - amerykańska aktorka filmowa, teatralna i telewizyjna.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodziła się jako Lydia Korniloff[1] w El Paso w stanie Teksas. Była najstarszą córką skrzypaczki koncertowej Irmy Jean Stowe, prawnuczki Harriet Beecher Stowe[2], i Gregory’ego Jacoba Korniloffa, absolwenta Konserwatorium Muzyki i Sztuki w Los Angeles, który był później asystentem koncertmistrza El Paso Symphony Orchestra. Jej młodszy brat, Paul Korniloff, był pianistą, a siostra, Kathryn Korniloff, współzałożycielką zespołu Two Nice Girls i kompozytorką od 1995.
W marcu 1963, w wieku dziewięciu lat, jako uczennica czwartej klasy w Mesita Elementary School, została wybrana „Małą Miss Cotton” El Paso. W 1966 wraz z rodziną przeprowadziła się do Scarsdale, gdzie uczęszczała do Scarsdale Junior High School i w 1971 ukończyła Scarsdale High School. Studiowała biznes, dramat, język angielski, rosyjski, hiszpański i antropologię na Uniwersytecie Kolorado w Boulder[3]. Latem między drugim a drugim rokiem studiów pracowała w studiu nagraniowym Caribou Ranch w Nederland w Kolorado, gdzie poznała takich artystów jak Billy Joel, Dennis Wilson, Carole King, Joni Mitchell czy David Cassidy.
W 1978 przeniosła się do Los Angeles, aby rozpocząć karierę aktorską. Uczęszczała do Los Angeles Conservatory of Music and Arts[3]. Pracowała przez trzy miesiące w studiu nagraniowym. Po raz pierwszy wystąpiła jako Lydia Korniloff w roli dziewczynki w samochodzie w filmie sensacyjno-przygodowym Stal (Steel, 1979) z udziałem Lee Majorsa i Jennifer O’Neill. Za rolę Sarah Rush w serialu ABC Zbyt blisko dla wygody (Too Close for Comfort, 1980–1986) zdobyła nagrodę People’s Choice Award[4].
Gościła na małym ekranie w serialach, w tym Aniołki Charliego (1979)[5], Statek miłości (The Love Boat, 1980-1986), Nieustraszony (1984) z Davidem Hasselhoffem, Diukowie Hazzardu (1984), Drużyna A (1986), Pełna chata (1989), Zagubiony w czasie (1989) i Pohamuj entuzjazm (2005).
Grała na scenie w przedstawieniach: Sen nocy letniej na festiwalu szekspirowskim w Kolorado, Otello, Jak wam się podoba, Wróg ludu (An Enemy of the People) Henrika Ibsena, Myszy i ludzie, Mewa, Wujaszek Wania, Przystanek autobusowy, Motyle są wolne, Noc 16 stycznia i Los árboles mueren de pie w języku hiszpańskim[4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Lydia Cornell. FanPix.Net. [dostęp 2020-02-19]. (ang.).
- ↑ Lydia Cornell Biography. The Official Website of Lydia Cornell. [dostęp 2020-02-19]. (ang.).
- ↑ a b Lydia Cornell Pictures. FanPix.Net. [dostęp 2020-02-19]. (ang.).
- ↑ a b Lydia Cornell Biography. TV.com. [dostęp 2020-02-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-05-27)]. (ang.).
- ↑ Stephanie Nolasco (2020-01-31): ‘Too Close for Comfort’ star Lydia Cornell recalls overcoming alcoholism: ‘A river of tears just flowed’. Fox News. [dostęp 2020-02-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-02-19)]. (ang.).
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Lydia Cornell w bazie IMDb (ang.)
- Lydia Cornell w bazie Filmweb