László Nagy (łyżwiarz figurowy)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
László Nagy
Ilustracja
Marianna i László Nagy w 1956 r.
Reprezentacja

 Węgry

Data i miejsce urodzenia

13 sierpnia 1927
Szombathely

Data śmierci

11 kwietnia 2005

Wzrost

168 cm

Konkurencja

Pary sportowe

Partner sportowy

Marianna Nagy

Klub

Budapesti Korcsolyázó Egylet, Testnevelési Föiskola Sportegyesület, Czepeli Vasas

Zakończenie kariery

1958

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Węgry
Igrzyska olimpijskie
brąz Oslo 1952 łyżwiarstwo figurowe
(pary sportowe)
brąz Cortina d’Ampezzo 1956 łyżwiarstwo figurowe
(pary sportowe)
Mistrzostwa świata
brąz Londyn 1950 pary sportowe
brąz Davos 1953 pary sportowe
brąz Wiedeń 1955 pary sportowe
Mistrzostwa Europy
złoto Oslo 1950 pary sportowe
złoto Budapeszt 1955 pary sportowe
srebro Mediolan 1949 pary sportowe
srebro Dortmund 1953 pary sportowe
srebro Paryż 1956 pary sportowe
srebro Wiedeń 1957 pary sportowe
brąz Wiedeń 1952 pary sportowe

László Nagy (ur. 13 sierpnia 1927 w Szombathely, zm. 11 kwietnia 2005[1][2]) – węgierski łyżwiarz figurowy startujący w konkurencji par sportowych, dwukrotny brązowy medalista olimpijski, trzykrotny brązowy medalista mistrzostw świata, siedmiokrotny medalista mistrzostw Europy, ośmiokrotny mistrz Węgier, doktor nauk medycznych, trener łyżwiarstwa figurowego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Na arenie krajowej i międzynarodowej startował w rywalizacji par sportowych wraz z siostrą, Marianną. Para występowała w zawodach w latach 1947–1958[1].

W styczniu 1948 roku para wystąpiła na mistrzostwach Europy w Pradze i zajęła szóste miejsce[3]. W lutym tego roku rodzeństwo zadebiutowało w zimowych igrzyskach olimpijskich. Na igrzyskach w Sankt Moritz para uplasowała się na siódmym miejscu[1]. Takie samo miejsce uzyskała na rozegranych parę dni po igrzyskach mistrzostwach świata w Davos[3].

W styczniu 1949 roku para zdobyła srebrny medal mistrzostw Europy w Mediolanie. W lutym tego roku zajęła czwarte miejsce na mistrzostwach świata w Paryżu. W styczniu 1950 roku zdobyła mistrzostwo Europy w Oslo. W marcu tego roku zdobyła brązowy medal mistrzostw świata w Londynie[3].

W lutym 1951 roku Marianna i László Nagy dwukrotnie zostali uhonorowani odznaczeniami państwowymi za osiągnięcia sportowe[4].

W 1952 roku para wywalczyła brązowe medale w imprezach rangi mistrzowskiej – w styczniu na mistrzostwach Europy w Wiedniu i w lutym na igrzyskach olimpijskich w Oslo. W styczniu 1953 roku zdobyła wicemistrzostwo Europy na mistrzostwach w Dortmundzie, a w lutym brązowy medal mistrzostw świata w Davos[3].

W styczniu 1955 po raz drugi para zdobyła mistrzostwo Europy, tym razem na zawodach w Budapeszcie. W lutym 1955 roku ponownie zdobyła brązowy medal mistrzostw świata, startując w Wiedniu. W styczniu 1956 roku zdobyła srebrny medal na mistrzostwach Europy w Paryżu, a w lutym tego roku – brąz na igrzyskach olimpijskich w Cortina d’Ampezzo. W styczniu 1957 roku zdobyła ostatni medal mistrzostw rangi międzynarodowej, zajmując drugie miejsce na mistrzostwach Europy w Wiedniu. W styczniu 1958 roku uplasowała się na czwartym miejscu mistrzostw Europy w Bratysławie, a w lutym – na siódmym miejscu w mistrzostwach świata w Paryżu[3].

Marianna i László Nagy ośmiokrotnie triumfowali w rywalizacji par sportowych na mistrzostwach Węgier w łyżwiarstwie figurowym. Tytuły mistrzów Węgier para zdobyła w latach 1950, 1951, 1952, 1954, 1955, 1956, 1957 i 1958[5].

Jeszcze w trakcie kariery sportowej, w 1954 roku, László Nagy ukończył Budapeszteński Uniwersytet Medyczny (węg. Budapesti Orvostudományi Egyetem), uzyskując tytuł doktora nauk medycznych. Pracował przez trzy dekady w klinice sportowej w Budapeszcie, w latach 1972–1987 pełniąc funkcję szefa kliniki[1].

Pracował również od 1972 roku jako lekarz węgierskiej reprezentacji narodowej w łyżwiarstwie figurowym, a po przejściu na emeryturę w 1987 jako lekarz reprezentacji narodowej w piłce nożnej[6]. Był też trenerem łyżwiarstwa figurowego, szkolił wielu późniejszych medalistów mistrzostw krajowych i międzynarodowych. Jego podopieczną była m.in. późniejsza medalistka mistrzostw świata (1969), Zsuzsa Almássy[1].

László Nagy zmarł 11 kwietnia 2005 roku[2].

Na początku 2014 roku w Szombathely odsłonięto tablicę pamiątkową ku czci Marianny i László Nagy, w miejscowym Smidt Múzeum udostępniono także kolekcję pamiątek i zdjęć związanych z karierą łyżwiarskiej pary[7].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d e László Nagy Bio, Stats, and Results. Sports Reference. [dostęp 2018-05-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-07-02)]. (ang.).
  2. ↑ a b Elhunyt Nagy László műkorcsolyázó. Magyar Nemzet, 11 kwietnia 2005. [dostęp 2018-05-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-05-07)]. (węg.).
  3. ↑ a b c d e Figure Skating - László Nagy - Results. The Sports. [dostęp 2018-05-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-05-07)]. (ang.).
  4. ↑ Kitüntetett magyar sportolók. „Uj Szó”. 4/1951, s. 6, 2 lutego 1951. [dostęp 2018-05-07]. 
  5. ↑ Műkorcsolya bajnokok. Magyar Országos Korcsolyázó Szövetség. [dostęp 2018-05-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-04-21)]. (węg.).
  6. ↑ Lehetséges utcanév javaslatok. Szombathely.hu. s. 3. [dostęp 2018-05-07]. (węg.).
  7. ↑ Emléknapot tartottak Nagy Marianna és Nagy László műkorcsolyázó tiszteletére. Szombathelyi Televízió, 20 stycznia 2014. [dostęp 2018-05-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-05-07)]. (węg.).
Mistrzowie Europy w łyżwiarstwie figurowym – pary sportowe
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=László_Nagy_(łyżwiarz_figurowy)&oldid=72353696”