Léon-Joseph Suenens

Leon Józef Suenens

Kardynał prezbiter
In Spiritu Sancto W Duchu Świętym
Kraj działania	Belgia
Data i miejsce urodzenia	16 lipca 1904 Ixelles
Data i miejsce śmierci	6 maja 1996 Bruksela
Arcybiskup Mechelen-Brukseli
Okres sprawowania	1961–1979
Prymas
Okres sprawowania	24 listopada 1961 – 4 października 1979
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Prezbiterat	4 września 1927
Nominacja biskupia	12 listopada 1945 pomocniczy biskup Mechelen tytularny biskup Isindy
Sakra biskupia	16 grudnia 1945
Kreacja kardynalska	19 marca 1962 Jan XXIII
Kościół tytularny	Bazylika św. Piotra w Okowach

Sukcesja apostolska

Data konsekracji	16 grudnia 1945
Konsekrator	Joseph-Ernest van Roey
Współkonsekratorzy	Étienne Joseph Carton de Wiart Jean Marie van Cauwenbergh
Konsekrowani biskupi André Creemers 11 kwietnia 1955 Jules Victor Daem 17 maja 1962 Léonce Albert Van Peteghem 29 czerwca 1964 Joseph-Léon Cardijn 21 lutego 1965 Gabriel Ukec 6 czerwca 1965 Jean Jadot 1 maja 1968 Henri Lemaître 20 lipca 1969 Jean Huard 25 września 1977 Godfried Danneels 18 grudnia 1977
Współkonsekrowani biskupi Oscar Jozef Joliet 29 czerwca 1948 Emiel-Jozef De Smedt 29 czerwca 1950 Paul Constant Schoenmaekers 26 października 1952 Honoré Marie Van Waeyenbergh 28 października 1954

Léon-Joseph Suenens (inne spotykane formy imion: Leon-Joseph, Leo-Joseph, Leon Józef) (ur. 16 lipca 1904 w Ixelles, zm. 6 maja 1996) – belgijski duchowny katolicki, kardynał Kościoła rzymskokatolickiego.

Życiorys

W 1921 ukończył l’Institut Sainte-Marie w Schaerbeek. Po ukończeniu seminarium duchownego w Malines (Mechelen) wysłany na dalsze studia do Rzymu w Collège Belge. Okres II wojny światowej spędził pełniąc funkcję wicerektora uniwersytetu katolickiego w Leuven, po czym w 1945 otrzymał nominację na biskupa pomocniczego kardynała Joseph-Ernesta Van Roeya. Leo Joseph Suenens w roku 1945. Na swoją konsekrację biskupią wybrał hasło: «In Spiritu Sancto» (W Duchu Świętym).

W roku 1961, po śmierci swego poprzednika mianowany 18. arcybiskupem Archidiecezji Mechelen. Kreowany kardynałem w 1962, jako kościół tytularny została mu przyznana Bazylika św. Piotra w Okowach. Uczestniczył w pracach II soboru watykańskiego, gdzie był jednym z czterech moderatorów.

Kard. Suenens zabrał głos tłumaczący znaczenie darów charyzmatycznych podczas sesji Soboru w dniu 22 października 1963 roku. W czasie sesji dyskutowano nad kwestią charyzmatów w Kościele. Wobec głosów mówiących, że nadzwyczajne dary charyzmatyczne były kwestią Kościoła pierwotnego, kardynał przekonywał o ich konieczności w życiu Kościoła współczesnego. Bez nich pojęcie Ludu Bożego oraz Ciała Chrystusowego, którym Sobór przywrócił pierwotne znaczenie, pozostaną martwą literą. Zaprzeczenie charyzmatom przeszkodziłoby przebudzeniu duchowemu Ludu Bożego. Jego racje przyczyniły się do ujęcia nauczania o charyzmatach w tekście soborowym Lumen gentium. Dokument mówi, iż dary Ducha stanowią zwyczajny element życia duchowego Kościoła i są przyznawane każdemu ochrzczonemu

W roku 1968 jako jeden z pierwszych odrzucił papieskie nauczanie nt. życia małżeńskiego określone w encyklice Humanae vitae: Nie czujemy się zobowiązani do bezwarunkowej i całkowitej uległości, jak w przypadku orzeczeń dogmatycznych.

W 1974 roku wziął udział w drugim kongresie „Światowej Konferencji nt. Religii i Pokoju” w Louvain w Belgii. Kongres odbywał się pod auspicjami Organizacji Narodów Zjednoczonych i wpisywał się w idee ruchu tzw. synkretyzmu religijnego.

Zaangażowany osobiście w chrześcijańskie ruchy i stowarzyszenia religijne – m.in. Legion Maryi i odnowę charyzmatyczną – kard. Suenens odszedł na biskupią emeryturę w 1979 r. Jego następcą na stolicy biskupiej Malines był od stycznia 1980 do stycznia 2010 kard. Godfried Danneels.