M39 (transporter opancerzony)
 |
Ten artykuł od 2020-04 wymaga zweryfikowania podanych informacji. |
| |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Typ pojazdu | |
| Trakcja |
gąsienicowa |
| Załoga |
3 + 8 żołnierzy desantu |
| Historia | |
| Prototypy | |
| Produkcja |
1944–1945 |
| Egzemplarze |
640 |
| Dane techniczne | |
| Silnik |
1 silnik gaźnikowy, 9-cylindrowy Continental R-975-C4 o mocy 460 KM przy 2400 obr./min. |
| Transmisja |
mechaniczna |
| Poj. zb. paliwa |
625 l |
| Pancerz |
grubość: 13 – 79 mm |
| Długość |
5,45 m |
| Szerokość |
2,97 m |
| Wysokość |
2,54 m |
| Prześwit |
0,36 m |
| Masa |
16 000 kg (bojowa) |
| Osiągi | |
| Prędkość |
95 km/h (po drodze) |
| Zasięg pojazdu |
280 km (po drodze) |
| Pokonywanie przeszkód | |
| Brody (głęb.) |
1,20 m |
| Rowy (szer.) |
1,86 m |
| Dane operacyjne | |
| Uzbrojenie | |
| 1 wielkokalibrowy karabin maszynowy M2HB kal. 12,7 mm (zapas amunicji – 900 szt.) | |
| Użytkownicy | |
| Stany Zjednoczone, Niemcy Zachodnie, Francja | |
M39 – gąsienicowy transporter opancerzony konstrukcji amerykańskiej z okresu II wojny światowej.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Gąsienicowy transporter opancerzony M39 powstał na bazie pojazdu T70, który był prototypem niszczyciela czołgów M18 Hellcat. Próby na poligonie wykazały, że jego zastosowanie może być utrudnione z powodu mniejszej ruchliwości pojazdów pomocniczych w batalionach niszczycieli czołgów. Postanowiono, tytułem próby, przebudować jeden prototyp, aby mógł spełniać zadanie pojazdu rozpoznawczego lub ciągnika-transportera. Z pojazdu zdjęto wieżę i przebudowano przedział bojowy. Próby poligonowe przebiegły pomyślnie. Zdecydowano, że konstrukcja pojazdu powinna umożliwiać łatwe przystosowanie go do jednej z dwóch ról: ciągnika dla armat przeciwpancernych M6 kal. 76,2 mm (oznaczonego T41) lub pojazdu dowodzenia i zwiadu (T41E1). Obie wersje różniły się tylko liczbą zamontowanych radiostacji.
Pod koniec czerwca 1944 roku, ciągnik T41 przyjęto do uzbrojenia. Planowano przebudowę 640 niszczycieli czołgów T70. W listopadzie 1944 nowy pojazd standaryzowano jako M39. Na specjalne żądanie wojsk walczących w Europie, powstało jeszcze 10 sztuk pojazdów T41E1. Wariantu tego nie standaryzowano.
Służba[edytuj | edytuj kod]
Pojazdy M39 trafiły do uzbrojenia armii amerykańskiej w ostatnich miesiącach II wojny światowej. Zostały użyte w ostatnich walkach wojny. Po jej zakończeniu, Armia Amerykańska zrezygnowała z holowanych dział przeciwpancernych. Dostosowano je więc do roli transporterów opancerzonych oraz wozów dowódczych i zwiadowczych. W tej roli były używane w czasie wojny koreańskiej. Transportery M39 pozostawały w uzbrojeniu armii USA do 1957 roku. Dłużej pozostawały w uzbrojeniu armii Niemiec i Francji. Pewna ich liczba trafiła także do Ameryki Południowej.