M4 Sherman Crab

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
M4 Sherman Crab
Ilustracja
Czołg M4 Sherman z trałem do rozminowywania podczas pracy na polu testowym, Wielka Brytania, 1944
Dane podstawowe
Państwo

 Wielka Brytania

Producent

Curran Brothers w Cardiff, Milner’s Safe Company w Manchesterze, T. C.Jones & Co. w Londynie, J. Hibberts Ltd of Darwin w Lancashire

Typ pojazdu

czołg specjalistyczny

Trakcja

trakcja gąsienicowa

Załoga

5

Historia
Prototypy

około 1943

Produkcja

1944–1945

Dane techniczne
Silnik

silnik benzynowy typu Ford GAA V-8 o mocy 500 KM

Transmisja

mechaniczna

Pancerz

15–76 mm

Długość

8,23 m (5,9 m + wysięgnik z trałem)

Szerokość

3,5 m

Wysokość

2,7 m

Masa

31818 kg

Osiągi
Prędkość

46 km/h

Zasięg pojazdu

162 km

Dane operacyjne
Uzbrojenie
armata kal. 76 mm
1 × km Browning kal. 7,62 mm

M4 Sherman Crab – specjalistyczna wersja czołgu M4 Sherman produkowana w latach 1944–1945, wyposażona w trał do rozminowywania pola przed sobą. Na wysięgniku o długości około 3 metrów został zamontowany solidny, obrotowy walec, do którego zamontowano 34 metalowe łańcuchy. Powstał na bazie amerykańskiego czołgu M4 Sherman, zmodyfikowanego przez brytyjskich inżynierów[1].

Sposób użycia[edytuj | edytuj kod]

Koncepcja polegała na tym, że walec, zasilany silnikiem czołgu, obracał się bardzo szybko, co wprawiało w ruch metalowe łańcuchy. Te, nabierając na pędzie, uderzały w ziemię przed czołgiem. Siła uderzenia była na tyle duża, że zakopane miny wybuchały w bezpiecznej odległości od czołgu oraz żołnierzy[1]. Miny przeciwczołgowe są zagrożeniem dopiero wtedy, gdy nad nimi znajduje się pojazd. Siła wybuchu zakopanego ładunku kieruje się w górę. Jeśli natomiast takowa eksploduje w stronę jedynie wymienialnych łańcuchów, straty są praktycznie zerowe. Zważyć trzeba także na to, że poza płytkimi uszczerbkami, całość konstrukcji nie odnosiła większych uszkodzeń.

Geneza[edytuj | edytuj kod]

Zarówno „Crab”, jak i inne przeróbki M4 Sherman zostały wprowadzone do użytku na potrzeby operacji Overlord rozpoczętej 6 czerwca 1944 roku. Takowe konstrukcje miały na celu oczyszczanie dróg poprzez plaże Normandii (północnej Francji), a potem dalej w głąb okupowanej Francji[1]. Potrzebowano nie tylko pojazdów do usuwania min („Crab”, „Aunt Jemima”), lecz także czołgów pływających (M4 Sherman DD), miotaczy płomieni (Crocodile), czy wodnych pojazdów ratowniczych (BARV)[1].

Hobart i jego „dziwadła”[edytuj | edytuj kod]

Jest to nazwa stosowana na modyfikacje czołgów M4 Sherman oraz Mk IV Churchill przez brytyjską 79. Dywizję Pancerną oraz oddziały Royal Engineers. Niestandardowe modyfikacje miały ułatwić, a w niektórych przypadkach umożliwić, desant morski na umocnionych plażach. „Dziwadła Hobarta” miały za zadanie wspomóc lądowanie wojsk brytyjskich na odcinkach plaż w Normandii (Juno, Sword, Gold) 6 czerwca 1944 roku poprzez oczyszczanie sektorów z niemieckich umocnień, rozminowywanie, czy likwidację ośrodków oporu (bunkry, okopy, gniazda karabinów maszynowych i tym podobne). Misję zaprojektowania oraz wyszkolenia załóg owych specjalistycznych pojazdów otrzymał generał Percy Hobart, od którego nazwiska nazwę otrzymały zmodyfikowane czołgi.

Craby w akcji[edytuj | edytuj kod]

Testy i wprowadzenie do użytku[edytuj | edytuj kod]

W sierpniu 1943 roku prototyp „Craba” był już gotowy i poddany testom w Southall w następnym miesiącu. Kluczem do sukcesu tego pojazdu był sposób umocowania łańcuchów do bębna. Poprzednicy „Craba” uderzali w ziemię pojedynczo, acz szybko. Modyfikacja Shermana zaś miała łańcuchy umocowane w kształt spirali, co umożliwiało bardziej dokładne równomierne oczyszczanie terenu z ładunków[2].

Testy okazały się sukcesem. Sherman Crab pokonał konkurencję niezawodnością, szybkością oraz prostotą, która przekładała się na niską cenę produkcji, czy też samej modyfikacji gotowych Shermanów. Po zakończeniu wszystkich testów zamówiono pierwsze zmodyfikowane pojazdy w liczbie 330 egzemplarzy. Zamówienie miało być gotowe do marca 1944 roku[2].

Crab w armii USA[edytuj | edytuj kod]

W lutym 1944 roku komitet inżynierów z 1. Armii zbadał szereg brytyjskich urządzeń na zlecenie generała Eisenhowera, w tym „Craba” (które opisali jako amerykańską wersję brytyjskiego Scorpiona). Początkowo uważano, że modyfikacja Shermana będzie zbyt wolna jak na wymagania armii amerykańskiej. Mieli trzy alternatywy dla „Craba”: wysadzanie min zdalnie, czołg z lemieszem, lub klasyczne ręczne usuwanie min. Jak mieli się przekonać, zasugerowane alternatywy nie sprawdziłyby się w porównaniu z pojazdem-trałem[2].

Pod koniec lutego 1945 roku Lothians and Border Horse, brytyjskie pułki z czołgami-trałami, zostały wezwane na pomoc amerykańskiej 9. Armii generała Simpsona, gdzie odkryto zaminowany teren, niestety na skutek tragicznego wypadku. W nocy z 26 na 27 lutego 1945 roku dwa oddziały dywizjonu A wyruszyły w asyście dwóch kompanii czołgów z amerykańskiej 734th Tank Battalion w trakcie ataku na wsie Rich i Troisdorf w Niemczech. Po utorowaniu drogi, cofające się „Craby” zostały omyłkowo ostrzelane przez amerykańskie pojazdy, których nie mogły rozpoznać w ciemności. Niemniej jednak, pozostałe „Craby” (3 zostały zniszczone) zostały przekazane armii USA i służyły w 739th Tank Battalion[2].

Włochy[edytuj | edytuj kod]

„Craby” pojawiły się również we Włoszech w ostatnich miesiącach wojny, formując dywizjony B, 51. RTR, w 25. Brygadzie Inżynierów Pancernych; podczas gdy dywizjony A i C miały miotacze ognia Churchill Crocodille. „Craby” zostały użyte podczas natarcia do rzek Reno i Senio, a ostatnie tygodnie spędziły na oczyszczaniu tras przez pola minowe daleko za liniami[2].

Galeria[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d Robert Jackson: Visual Encyclopedia: Tanks and Armored Fighting Vehicles, [tłum.] Jarosław Kotarski, Poznań 2010.
  2. a b c d e David Fletcher: Sherman Crab Flail Tank, [w:] „New Vanguard”, t. 139, London 2007.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • David Fletcher: Sherman Crab Flail Tank, [w:] „New Vanguard”, t. 139, London 2007.
  • Robert Jackson: Visual Encyclopedia: Tanks and Armored Fighting Vehicles, [tłum.] Jarosław Kotarski, Poznań 2010.