MIDAS 12
| |
| Inne nazwy |
RTS-1 3, MIDAS-RTS-3, AFP-461 F3 |
|---|---|
| Indeks COSPAR |
1966-089A |
| Indeks NORAD |
S02481 |
| Zaangażowani | |
| Rakieta nośna | |
| Miejsce startu | |
| Orbita (docelowa, początkowa) | |
| Perygeum |
3661 km |
| Apogeum |
3715 km |
| Okres obiegu |
167,5 min |
| Nachylenie |
90,3° |
| Czas trwania | |
| Początek misji |
5 października 1966[1] 22:04 UTC |
| Wymiary | |
| Masa całkowita |
2000 kg |
MIDAS 12 (ang. Missile Defense Alarm System) – amerykański satelita obrony przeciwrakietowej zbudowany w ramach programu MIDAS. Zadaniem należącego do US Air Force satelity było wykrywanie startujących wrogich rakiet balistycznych. Wraz z nim wyniesiono także satelitę geodezyjnego SECOR 8. Satelita znany był także jako RTS-1 3 (Research Test Series 1). Misja satelity zakończyła się sukcesem i przyczyniła się do powstania nowej generacji satelitów wczesnego ostrzegania typu DSP (Defense Support Program).
Budowa i działanie[edytuj | edytuj kod]
.jpg)
Bazując na doświadczeniach zdobytych przy budowie wcześniejszych satelitów z serii MIDAS, firma Aerojet opracowała zmodernizowaną serię satelitów tego typu. Nowe satelity zostały opracowane z myślą o wykrywaniu wrogich pocisków wystrzeliwanych z okrętów podwodnych i pocisków balistycznych średniego zasięgu. Cele te w porównaniu do pocisków dalekiego zasięgu emitowały mniej ciepła, przez co były trudniejsze do wykrycia. W celu polepszenia właściwości detekcyjnych, MIDAS 12 otrzymał nowy teleskop wykrywający emisję podczerwieni pracujących silników rakietowych, w skład którego wchodziły m.in. nowe filtry optyczne i 442 detektory podczerwieni z siarczku ołowiu. Nowy teleskop dzięki zmianom, miał w porównaniu do starszych satelitów MIDAS lepszą rozdzielczość, wynoszącą 30 sekund kątowych[2].
Misja[edytuj | edytuj kod]
Misja rozpoczęła się 5 października 1966 roku, kiedy rakieta Atlas Agena D wyniosła z kosmodromu Vandenberg na niską orbitę okołoziemską 12. satelitę z serii MIDAS. Po znalezieniu się na orbicie MIDAS 12 otrzymał oznaczenie COSPAR 1966-089A[3]. Po znalezieniu się na planowanej orbicie, wszystkie systemy satelity działały poprawnie i przystąpił on do testów swoich urządzeń do wykrywania startów pocisków balistycznych. Satelita przekroczył planowany sześciomiesięczny czas działania na orbicie, funkcjonując przez 12 miesięcy. Wraz z bliźniaczym satelitą MIDAS 11, wykrywał wszystkie starty pocisków balistycznych mające miejsce w polu widzenia swojego teleskopu, pomimo pojawiających się niekorzystnych warunków atmosferycznych, w tym zachmurzenia. Łącznie oba satelity wykryły 139 startów rakiet balistycznych i 4 radzieckie stanowiska startowe [4].
Satelita pozostaje na orbicie o parametrach 3666 km w perygeum i 3729 km w apogeum[5].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Missile defence alarm: The genesis of space-based infrared early warning. NRO history. [dostęp 2021-09-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-12-21)]. (ang.).
- Gunter Krebs: RTS-1 1, 2, 3 (MIDAS-RTS-1 1, 2, 3 / AFP-461). Gunter's Space Page. [dostęp 2021-09-06]. (ang.).
- Mark Wade: MIDAS. Encyclopedia Astronautica. [dostęp 2021-09-06]. (ang.).
- Jonathan McDowell: Master Launch Log. Jonathan's Space Home Page. [dostęp 2021-05-16]. (ang.).
- Trajectory details 1966 89A. [w:] NSSDCA Master Catalog [on-line]. NASA. [dostęp 2021-09-06]. (ang.).
- OPS 1920 (MIDAS 12). n2yo. [dostęp 2021-09-06]. (ang.).
