Małe Borowe
49°13′36″N 19°32′00″E/49,226667 19,533333 Ogólny widok miejscowości | |
| Państwo | |
|---|---|
| Kraj | |
| Powiat | |
| Starosta |
Viliam Kováč[1] |
| Powierzchnia |
5,83[2] km² |
| Wysokość |
885[3] m n.p.m. |
| Populacja (2021) • liczba ludności • gęstość |
|
| Nr kierunkowy |
+421 44[3] |
| Kod pocztowy |
027 46[3] |
| Tablice rejestracyjne |
LM |
Położenie na mapie kraju żylińskiego  | |
Położenie na mapie Słowacji  | |
| 49°13′36″N 19°32′00″E/49,226667 19,533333
| |
| Strona internetowa | |
Małe Borowe[6] (słow. Malé Borové) – niewielka wieś (obec) w północnej Słowacji, w powiecie Liptowski Mikułasz, w kraju żylińskim. Wieś stopniowo wyludnia się, jeszcze w 1991 roku zamieszkiwało ją 301 mieszkańców, w 2016 roku już tylko 136[potrzebny przypis].
Położenie[edytuj | edytuj kod]
Znajduje się w historyczno-geograficznym regionie Orawa. Pod względem geograficznym miejscowość położona jest w Skoruszyńskich Wierchach, w górnej części Doliny Świniarskiego Potoku, pomiędzy wzniesieniami Polianky i Blato. Przez miejscowość spływa Świniarski Potok, uchodzący do Hucianki w Rowie Podtatrzańskim[7]. Zabudowania miejscowości znajdują się na wysokości 880–990 m n.p.m.[8]
Historia[edytuj | edytuj kod]
Jest to miejscowość założona w XVI lub na początku XVII w. przez osadników z polskiej Orawy. Dawniej miała nazwę Šwiniarky. Większość jej mieszkańców zajmowała się szklarstwem i za zarobkiem wędrowali po Morawach i Śląsku. Podobnie było w sąsiednich wsiach Huty i Wielkie Borowe. Na przysiółku Nowoć (Novoť) szkło w niewielkiej miejscowej hucie szkła wytwarzano jeszcze do 1840 roku. Część ludności zajmowała się pasterstwem. Jeszcze obecnie na wielkich łąkach wypasane są krowy i owce[7].
Kultura[edytuj | edytuj kod]
We wsi jest używana gwara przejściowa słowacko-orawska. Gwara orawska jest zaliczana przez polskich językoznawców jako gwara dialektu małopolskiego języka polskiego, przez słowackich zaś jako gwara przejściowa polsko-słowacka[9].
Turystyka[edytuj | edytuj kod]
Tereny miejscowości to duże łąki na stokach i grzbietach wysokich wzgórz. Dzięki temu roztaczają się stąd rozległe widoki na Góry Choczańskie, Skoruszyńskie Wierchy i Tatry Zachodnie. Przez miejscowość prowadzi szlak turystyczny, a w miejscowości zachowało się wiele zabytkowych domów w regionalnym stylu[7].
czerwony: Orawski Biały Potok – Mních – Machy – Prieková – Kopec – Małe Borowe – Polianky – Súšava – Wielkie Borowe – Díel – Malatiná[8]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Lista wybranych wójtów, burmistrzów gmin i miast w wyborach do organów gminy. Štatistický úrad Slovenskej republiky. [dostęp 2021-11-25]. (słow.).
- ↑ Statistical Office of the Slovak Republic: Hustota obyvateľstva - obce [om7014rr_ukaz: Rozloha (Štvorcový meter)]. 2022-03-31. [dostęp 2022-03-31]. (słow.).
- ↑ a b c Statistical Office of the Slovak Republic: Základná charakteristika. 2015-04-17. [dostęp 2022-03-31]. (słow.).
- ↑ Statistical Office of the Slovak Republic: Počet obyvateľov podľa pohlavia - obce (ročne). 2022-03-31. [dostęp 2022-03-31]. (słow.).
- ↑ Statistical Office of the Slovak Republic: Hustota obyvateľstva - obce. 2022-03-31. [dostęp 2022-03-31]. (słow.).
- ↑ URZĘDOWY WYKAZ POLSKICH NAZW GEOGRAFICZNYCH ŚWIATA. Komisja Standaryzacji Nazw Geograficznych poza Granicami Rzeczypospolitej Polskiej. [dostęp 2017-09-01]. (pol.).
- ↑ a b c Marian Kunicki, Tadeusz Szczerba: Tatry Zachodnie. Słowacja. Kraków: PTTK „Kraj”, 1992. ISBN 83-7005-248-7.
- ↑ a b Turystyczna i satelitarna mapa Słowacji. [dostęp 2012-01-10].
- ↑ Júlia Dudášová-Kriššáková, Goralské nárečia z pohľadu súčasnej slovenskej jazykovedy, Prešov: Vydavateľstvo Prešovskej univerzity v Prešove, 2016, s. 30-31, ISBN 978-80-555-1714-8 (słow.).
