Małgorzata Luksemburska (1313–1341)
| |
| księżna Dolnej Bawarii | |
| Okres |
od 12 lutego 1328 |
|---|---|
| Jako żona | |
| Dane biograficzne | |
| Dynastia | |
| Data urodzenia | |
| Data śmierci | |
| Ojciec | |
| Matka | |
| Mąż | |
| Dzieci | |
Małgorzata Luksemburska (ur. 8 lipca 1313, zm. 11 lipca 1341) – królewna czeska, księżna bawarska.
Była najstarszą córką Jana Luksemburskiego i jego pierwszej żony Elżbiety Przemyślidki. Imię otrzymała po swojej babce ojczystej, żonie Henryka VII Luksemburskiego, króla Niemiec.
12 lutego 1328 poślubiła Henryka II (XIV), księcia dolnobawarskiego z dynastii Wittelsbachów. Owdowiała 1 września 1339. Z małżeństwa pochodził tylko syn Jan (ur. 29 listopada 1329, zm. 20 grudnia 1340), który objął tron po ojcu.
W 1340 r. Jan Luksemburski rozpoczął negocjacje z owdowiałym królem Polski Kazimierzem Wielkim w sprawie zaangażowania małżeństwa z Małgorzatą[1]. W kwietniu 1341 r. Małgorzata powróciła z Dolnej Bawarii na dwór ojca i rozpoczęła przygotowywania do ślubu z polskim monarchą, który miał się odbyć w lipcu 1341 r.[1]. Król Kazimierz wkrótce przybył do Pragi, jednak został przywitany tylko przez ojca i brata Małgorzaty, gdyż ona sama w tym czasie była już bardzo chora[1]. Niespodziewanie kilka dni przed zaplanowaną uroczystością Małgorzata zmarła. Wobec tego, dodatkowo podpierając się postanowieniami traktatu przedślubnego, Luksemburgowie zaproponowali Kazimierzowi inną kandydatkę na żonę, córkę landgrafa Hesji - Adelajdę[1].
| Henryk VI Luksemburski | |||||||||||||||
| Henryk VII Luksemburski | |||||||||||||||
| Beatrycze d'Avesnes | |||||||||||||||
| Jan Luksemburski | |||||||||||||||
| Jan I Zwycięski | |||||||||||||||
| Małgorzata Brabancka | |||||||||||||||
| Małgorzata de Dampierre | |||||||||||||||
| Małgorzata Luksemburska | |||||||||||||||
| Przemysł Ottokar II | |||||||||||||||
| Wacław II | |||||||||||||||
| Kunegunda Halicka | |||||||||||||||
| Elżbieta Przemyślidka | |||||||||||||||
| Rudolf I Habsburg | |||||||||||||||
| Guta von Habsburg | |||||||||||||||
| Gertruda von Hohenberg | |||||||||||||||
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Dworzaczek W., Genealogia, Warszawa 1959, tablica 46.
- Janicki K., Damy polskiego imperium, Kraków 2017, s. 143-146.
