Małgorzata Wrochna

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Małgorzata Wrochna
Ilustracja
Małgorzata Wrochna w 2015
Data i miejsce urodzenia

1 czerwca 1962
Mielec

Data i miejsce śmierci

16 marca 2018
Warszawa

Narodowość

polska

Dziedzina sztuki

malarstwo

Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Małgorzata Wrochna z d. Wójtowicz (ur. 1 czerwca 1962 w Mielcu, zm. 16 marca 2018 w Warszawie) – polska malarka, lekarz.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W latach 1981–1987 studiowała na Akademii Medycznej w Warszawie. W 1984 wyszła za mąż za Grzegorza Wrochnę. W latach 1991–1998 mieszkała wraz z mężem i dziećmi w Sergy (Francja) w pobliżu Genewy. Tam rozpoczęła swoją twórczość artystyczną malując najpierw na porcelanie, potem na jedwabiu, wreszcie wybierając technikę olejną, choć często sięgała też po akwarele i pastele. Po powrocie z rodziną do kraju zamieszkała w podwarszawskim Brwinowie. Warsztat malarski doskonaliła m.in. na Wydziale Konserwacji Dzieł Sztuki ASP w Warszawie, w ramach programu „Akademia otwarta”. Ukończyła również kurs teologii ikony, który stanowił dla niej przygotowanie intelektualne i duchowe do podjęcia tematyki sakralnej w swojej twórczości. Była członkiem Mazowieckiego Towarzystwa Kultury. Jej twórczość przerwała choroba nowotworowa, z którą zmagała się ponad trzy lata.

Twórczość artystyczna[edytuj | edytuj kod]

Matka Boża z Dzieciątkiem (Hodegetria w stylu krakowskim)
Jan Paweł II i kardynał Stefan Wyszyński, olej na płótnie
Święty Franciszek, technika mieszana, pozłotnictwo

Sama pisała o swojej twórczości:

Tworzę różnorodnymi technikami – olej na płótnie i na desce, akwarela na papierze i na jedwabiu, pastele, jak również technika naszkliwna na porcelanie. Najchętniej maluję obrazy olejne o tematyce religijnej oraz portrety, również kopie i pastisze obrazów mistrzów. Maluję też pejzaże i kwiaty, chętnie wybieram tematy, których centrum stanowi człowiek. Szczególnym źródłem inspiracji są dla mnie wizerunki Madonny, otoczone czcią jako cudowne, które przez wieki skłaniały do modlitwy i pomagały człowiekowi w spotkaniu z Bogiem[1].

W sumie stworzyła ok. 500 obrazów olejnych, akwarel i pasteli. Jej obrazy religijne znajdują się m.in. w kościele Zmartwychwstania Pańskiego na warszawskim Targówku[2], w kościołach i kaplicach w Książenicach, Łopusznie, Chocianowie, Łopatkach, Drewnicy, Mławie[3], Carlsbergu (Niemcy) i Koleśnikach (Litwa)[4]. Kopie obrazów Jezusa Miłosiernego (Hyły i Kazimirowskiego) znajdują się m.in. w Niemczech, Irlandii, Wielkiej Brytanii i Australii. Brała udział w licznych wystawach zbiorowych. Wystawy indywidualne to m.in.: „Chwalcie łąki umajone” przy kościele św. Zygmunta (2004), „Totus Tuus” w Galerii „TeKa” przy kościele św. Tomasza Apostoła w Warszawie (2005) oraz w klasztorze Dominikanów na Służewcu (2005), „Malowane ciszą” w Legionowie (2005)[5]. Kilkakrotnie wystawiała też swoje prace przy okazji wystaw storczyków „Orchidalia”. Kilka prac ofiarowała na rzecz aukcji charytatywnych.

Największą jej pracą jest cykl „Portrety Smoleńskie”[6] przedstawiający 96 osób, które zginęły w katastrofie samolotu prezydenckiego 10 kwietnia 2010 r. Po raz pierwszy portrety te były prezentowane w Sejmie w 2016 r.[7], a potem w kilku miastach Polski[8][9][10][11].

Jej ostatnie dzieła to cykl dwudziestu tajemnic Różańca[12] i kilka obrazów Matki Bożej w stylu krakowskich Hodegetrii[13]. Jak tłumaczyła autorka, są to owoce jej długich poszukiwań artystycznych mających na celu połączenie przejmującej prostoty wschodniej ikony z tradycją i estetyką malarstwa zachodniego. Czerpiąc inspiracje z tych dwóch tradycji, udało jej się wypracować własny styl.

Działalność medyczna[edytuj | edytuj kod]

Małgorzata Wrochna po ukończeniu studiów przez rok pracowała w szpitalu w St. Julien (Francja). Potem zaniechała pracy zawodowej w medycynie oddając się malarstwu i życiu rodzinnemu. Działała jednak woluntarystycznie propagując metody naturalnego planowania rodziny i pomagając parom mającym trudności z poczęciem dziecka. Prowadziła wiele wykładów na te tematy w kraju i za granicą dla różnych środowisk, m.in. dla szwajcarskich lekarzy i dla uchodźców z Zairu. Napisała poradnik „Będą jednym ciałem”[14][15]. Współredagowała też polskie wydanie książki Arturo Cattaneo „I żyli długo i szczęśliwie”[16]. Jest autorką witryn internetowych www.embrion.pl[17] i www.szykujpieluchy.pl.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Małgorzata Wrochna: O mnie. 2018. [dostęp 2018-12-14]. (pol. • ang. • fr.).
  2. ↑ Parafia Zmartwychwstania Pańskiego w Warszawie. [dostęp 2018-12-14].
  3. ↑ Other news. „Romana, Bulletin of The Prelature of the Holy Cross and Opus Dei”. No. 38. (ang.). 
  4. ↑ Obraz na jubileusz. „Tygodnik Wileńszczyzny”. 28 lipca - 3 sierpnia 2005 r. nr 30 (wydanie internetowe nr 255). 
  5. ↑ Miasto Legionowo: Wystawa "Malowane Ciszą". 2006-03-24. [dostęp 2018-12-14].
  6. ↑ Małgorzata Wrochna: Portrety Smoleńskie. 2016. [dostęp 2018-12-14].
  7. ↑ Sejm RP: Marszałek Sejmu otworzył wystawę „Portrety smoleńskie”. 2016-04-12. [dostęp 2018-12-14].
  8. ↑ Starostwo Powiatowe Jasło: Wystawa „Portrety smoleńskie” w Starostwie Powiatowym w Jaśle. 2018-04-06. [dostęp 2018-12-14].
  9. ↑ Podkarpacki Urząd Wojewódzki: „Portrety smoleńskie” – Otwarcie wystawy. 2018-05-02. [dostęp 2018-12-14].
  10. ↑ Muzeum Niepodległości: „Portrety smoleńskie” – wystawa. 2018-08-02. [dostęp 2018-12-14].
  11. ↑ Radio Poland: Portraits of 2010 air crash victims on show in Warsaw. Polskie Radio S.A., 2018-08-05. [dostęp 2018-12-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-12-19)]. (ang.).
  12. ↑ Małgorzata Wrochna: Galeria. 2018. [dostęp 2018-12-14]. (pol. • ang. • fr.).
  13. ↑ Małgorzata Wrochna: Hodegetrie typu krakowskiego. 2018. [dostęp 2018-12-14]. (pol. • ang. • fr.).
  14. ↑ Małgorzata Wrochna: Będą jednym ciałem…. Ząbki: Apostolicum, 2003. ISBN 83-86345-31-4.
  15. ↑ Jolanta Próchniewicz: "Będą jednym ciałem", recenzja. Niedziela, 2003. [dostęp 2018-12-14].
  16. ↑ Arturo Cattaneo: I żyli długo i szczęśliwie. Piotr Rak (tłum.). Ząbki: Apostolicum, 2001. ISBN 83-7031-274-8.
  17. ↑ Marcin Jakimowicz. Zamrożeni. „Gość Niedzielny”. 48/2005, 2005-11-24. 

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Małgorzata_Wrochna&oldid=70253432”