Przejdź do zawartości

Mały przedsiębiorca

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Mały przedsiębiorca – określenie osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą lub innego przedsiębiorcy działających na niedużą skalę.

Polska

[edytuj | edytuj kod]

Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców[1] mały przedsiębiorca to przedsiębiorca, który:

  • zatrudniał średniorocznie mniej niż 50 pracowników oraz
  • osiągnął roczny obrót netto ze sprzedaży towarów, wyrobów i usług oraz operacji finansowych nieprzekraczający równowartości w złotych 10 mln euro lub sumy aktywów jego bilansu sporządzonego na koniec jednego z tych 2 lat nie przekraczający równowartości w złotych 10 mln euro.

Mała jednostka – w myśl ustawy o rachunkowości to[2]:

  1. spółki handlowe, inne osoby prawne oraz oddziały przedsiębiorców zagranicznych w rozumieniu przepisów o swobodzie działalności gospodarczej, jeśli w roku obrotowym, za który sporządzają sprawozdanie finansowe, oraz w roku poprzedzającym ten rok obrotowy nie przekroczyły co najmniej dwóch z następujących wielkości:
    • suma przychodów ze sprzedaży towarów i produktów za rok obrotowy – 51 mln zł,
    • suma aktywów bilansu na koniec roku obrotowego – 25,5 mln zł,
    • wielość średniorocznego zatrudnienia w przeliczeniu na pełne etaty – 50 osób.
  2. osoby fizyczne, spółki cywilne osób fizycznych, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie, jeżeli przychody netto tych jednostek ze sprzedaży towarów, produktów i operacji finansowych wyniosły w przeliczeniu na walutę polską mniej niż 1 200 000 euro za poprzedni rok obrotowy.

– w stosunku do których organ zatwierdzający podjął decyzję w sprawie sporządzania sprawozdania finansowego.

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Ustawa z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców (Dz.U. z 2023 r. poz. 221).
  2. Dz.U. z 2015 r. poz. 1333.