Maciej Orłoś

Maciej Orłoś

Maciej Orłoś (2025)
Data i miejsce urodzenia	16 lipca 1960 Warszawa
Zawód, zajęcie	dziennikarz, prezenter, aktor
Odznaczenia
Strona internetowa

Maciej Henryk Orłoś (ur. 16 lipca 1960 w Warszawie) – polski dziennikarz i prezenter telewizyjny, sporadycznie także aktor filmowy i telewizyjny.

W latach 1991–2016 i od 2024 prezenter Telewizji Polskiej i prowadzący program informacyjny Teleexpress; w przerwie od pracy w telewizji publicznej był związany zawodowo z telewizją WP (w latach 2016–2018), Radiem Zet (2019–2020) i Radiem Nowy Świat (2020–2022).

Życiorys

Jest synem inżynier ogrodnictwa Teresy z Czerniewiczów i pisarza Kazimierza Orłosia, a także wnukiem Seweryny Wilhelminy Orłosiowej z Mackiewiczów (siostry Józefa i Stanisława „Cata” Mackiewiczów) i mykologa Henryka Orłosia oraz Janiny i Olgierda Czerniewiczów, zaś jego prapradziadkiem był konspirator i zesłaniec Ksawery Pietraszkiewicz. Ma młodszą o dziewięć lat siostrę, Joannę.

Orłoś z ojcem, pisarzem Kazimierzem Orłosiem (2025)

W 1979 zdał maturę w XLII Liceum Ogólnokształcącym im. Marii Konopnickiej w Warszawie, a w 1983 ukończył studia w Akademii Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie. Ukończył kurs aktorstwa w Teatrze Laboratorium we Wrocławiu. Umiejętności aktorskie rozwijał podczas rocznego stypendium w London Academy of Music and Dramatic Art (LAMDA), odbył także stypendialny kurs dla młodych dramaturgów w Eugene O'Neill Theater Center w Waterford (Connecticut).

Był działaczem Niezależnego Zrzeszenia Studentów i przewodniczącym Komitetu Strajkowego na warszawskiej Akademii Teatralnej w okresie strajków. W okresie stanu wojennego pracował w Niezależnej Oficynie Wydawniczej „NOWA” – opozycyjnym wydawnictwie, w którym zajmował się kolportowaniem książek podziemnych. W trakcie stypendium w LAMDA pracował w polskim wydawnictwie opozycyjnym „Puls” w Londynie, a po ukończeniu kursu dla dramaturgów w USA dorabiał jako handlarz koszulkami na molo w Seaside Heights i sprzedawca w food trucku. W latach 1990–1991 zajmował się sprzedażą i dystrybucją konturówek po warszawskich perfumeriach i drogeriach.

Kariera zawodowa

Kariera aktorska

W okresie nauki w szkole podstawowej został aktorem dubbingowym w Studiu Opracowań Filmów; jako aktor głosowy zadebiutował filmem Jeże rodzą się bez kolców. Jako aktor filmowy zadebiutował rolą królewicza Kazimierza w filmie historycznym Ewy i Czesława Petelskich Kazimierz Wielki (1976).

Zafascynowany teatrem, uczęszczał na zajęcia do kółka teatralnego w Domu Kultury „Centrum Łowicka” w Warszawie. Był aktorem w teatrach warszawskich: Teatrze Nowym (1982–1983), Teatrze Ateneum (1983–1989) i Teatrze Popularnym (1984). W 1983 wystąpił na 1. Festiwalu Szkół Teatralnych w Łodzi ze spektaklem Czekając na Godota (reż. Antoni Libera), w którym zagrał Vladimira.

W 1987 zagrał kapitana Riese’a, szefa Abwehrstelle Stettin w serialu Pogranicze w ogniu. W latach 90. zagrał jedną z głównych ról w serialu Andrzeja Kotkowskiego Zespół adwokacki (1994–1995) i filmie Krzysztofa Zanussiego Opowieści weekendowe: Słaba wiara (1997).

W 2009 okazjonalnie powrócił do aktorstwa rolą scenarzystę w spektaklu Teatru Telewizji Prezent dla towarzysza Edwarda G. (reż. Janusz Dymek).

W 2020 został ambasadorem ekologicznego teatru Bohema House, w którym występował także jako narrator w spektaklu Calineczka. Magia tkwi w naturze.

Kariera dziennikarska

Na początku lat 90. przeprowadzał wywiady w programie TVP2 Telewizja śniadaniowa Alicji Resich-Modlińskiej. Od 15 czerwca 1991 do 31 sierpnia 2016 prowadził program informacyjny Teleexpress w TVP1. Prowadził dla TVP1 także autorskie formaty: Oko w oko (1994–1998) i A to Polska właśnie! (1999–2004), a także magazyny kulturalne: Trochę kultury, Pociąg do kultury i Cooltura oraz program dla niepełnosprawnych Przyjaciele. W czerwcu 1998 współprowadził (z Barbarą Górską) weekendowe wydania Wiadomości w TVP1. W latach 2001–2007 podawał wyniki polskiego głosowania podczas finałów Konkursu Piosenki Eurowizji, a także prowadził studio eurowizyjne w TVP1. Od września 2008 do lipca 2009 prowadził teleturniej 300 procent normy. W latach 2012–2016 prowadził Wielkie Testy w TVP. Od czerwca 2012 do listopada 2015 współprowadził (z Anną Karną) program turystyczny Nie ma jak Polska. Od marca 2014 do sierpnia 2016 prowadził Teleexpress Extra w TVP Info. W 2014 prezentował przegląd prasy w magazynie porannym Kawa czy herbata? w TVP1.

W latach 1991–2015 prowadził Festiwale Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni i towarzyszące mu studio telewizyjne. W 1995 i 1997 poprowadził Międzynarodowy Festiwal Piosenki w Sopocie, którego był także rzecznikiem prasowym. W 1995 razem z Andrzejem Kotlowskim przygotował i poprowadził widowisko telewizyjne 50. urodziny Daniela Olbrychskiego, które zostało wyemitowane w TVP. Od 2000 kilkukrotnie był jednym z prowadzących Krajowy Festiwal Piosenki Polskiej w Opolu.

Orłoś i Henryk Sawka na Warszawskich Targach Książki (2012)

Orłoś na Przystanku Woodstock (2017)

Po odejściu z TVP w 2016 dołączył do zespołu Telewizji WP, kanału telewizyjnego portalu Wirtualna Polska, w której prowadził serwisy informacyjne: #dziejesię 16:50 (2016–2017) i InfoTeka (2017), a także był gospodarzem late night show Orłoś Kontra (2017–2018) i programu rozrywkowego Mistrzowie kabaretu (2018). Wiosną 2018 zakończył współpracy z TV WP. 12 lutego tego samego roku uruchomił swój kanał w serwisie internetowym YouTube, na którym do końcówki 2024 publikował kolejne wydania programów publicystycznych: Okiem Orłosia i W telegraficznym skrócie, a także cykl filmów edukacyjnych „Ty śmieciu! Ekocyklicznie o gospodarce…”. Od 9 września 2019 do 27 marca 2020 współprowadził (z Michałem Zielińskim) program satyryczny ZETexpress w Radiu Zet. Od kwietnia do czerwca 2020 był gospodarzem audycji Tak gra w internetowej rozgłośni Radiospacja. Od 31 lipca tego samego roku do 31 sierpnia 2022 prowadził poranne pasmo Nowy świt w Radiu Nowy Świat. 29 maja 2021 poprowadził muzyczno-satyryczny program informacyjny PKS Press, który opublikował w serwisie YouTube; magazyn doczekał się jednak tylko jednego odcinka. Od 22 lutego 2023 współprowadzi (z Pauliną Koziejowską) podcast W związku.

4 stycznia 2024 powrócił do prowadzenia serwisu Teleexpress w TVP1 i program Teleexpress Extra w TVP Info Jesienią 2024 i wiosną 2025 prowadził talk-show Daję słowo. Maciej Orłoś w TVP1.

Jest członkiem Stowarzyszenia Wolnego Słowa. Poza działalnością dziennikarstwo-prezenterską prowadzi szkolenia z autoprezentacji i jest konferansjerem na wydarzeniach biznesowych.

Życie prywatne

Kiedy miał 22 lata, ożenił się z Moniką Jóźwik, z którą rozstał się po dwóch i pół roku małżeństwa. W 1989 ożenił się z Ewą, z którą ma dwóch synów: Rafała i Antoniego (ur. 1990). Z małżeństwa z dziennikarką Joanną Twardowską ma syna Jakuba i córkę Melanię, którzy są pierwowzorami bohaterów czterech książek Orłosia: Kuba i Mela dają radę (2012), Kuba i Mela. Dodaj do znajomych (2012), Tajemnicze przygody Kubusia (2015) i Tajemnicze przygody Meli (2016). Latem 2025 ożenił się z dziennikarką Pauliną Koziejowską, z którą jest związany od 2022.

Filmografia

• 1972: Jeże rodzą się bez kolców – Tedi (głos, polski dubbing)
• 1972: Słoń z indyjskiej dżungli – Nuru (głos, polski dubbing)
• 1973: Kropka, kropka, przecinek – Wolik (głos, polski dubbing)
• 1973: Telegram – Kostia Karpow (głos, polski dubbing)
• 1973: Zimorodek – Wasyl (głos, polski dubbing)
• 1973: Rodzina Straussów – mały Johann Strauss syn
• 1974: Złotorogi jeleń – Kiriłł (głos, polski dubbing)
• 1975: Kazimierz Wielki – Kazimierz III Wielki w młodości
• 1976: Pójdę z wami – Kostia (głos, polski dubbing)
• 1984: Hania – Henryk
• 1985: Hamlet (spektakl telewizyjny)
• 1988, 1991: Pogranicze w ogniu – oficer Abwehry Riese (odc. 3-5, 13-14, 21, 23)
• 1988: Crimen – członek oddziału Rosińskiego (odc. 1)
• 1988: Akwen Eldorado – milicjant
• 1989: W labiryncie – Andrzej Kurek
• 1989: Lawa – Feliks Kołkowski
• 1989: Głuchy telefon – Tomasz
• 1990: Wieczernik (spektakl telewizyjny) – Jan
• 1990: Ucieczka z kina „Wolność” – mężczyzna z książką
• 1990: Napoleon – oficer francuski w Warszawie (odc. 3)
• 1990: Przypływ – Malek
• 1990: Domena władzy – strażnik w siedzibie KC PZPR
• 1991: Panny i wdowy – ksiądz odprawiający symboliczny pogrzeb Eweliny (odc. 2)
• 1991: Obywatel świata – narzeczony Kaśki
• 1991: Milusińscy (spektakl telewizyjny)
• 1991: A Woman at war – niemiecki oficer
• 1992: Zwolnieni z życia – pracownik punktu sklepu
• 1992: Nieboskie stworzenie (spektakl telewizyjny) – demonstrant
• 1992: Enak – lekarz
• 1992: A very polishpractice – ksiądz
• 1993-1994: Zespół adwokacki – mecenas Jacek Korewicz (odc. 1-4, 6-12)
• 1993: Skrzep (spektakl telewizyjny) – Leszek
• 1993: Lista Schindlera– urzędnik niemiecki
• 1993: Plecak pełen przygód – Henri Aaltonen
• 1993: Czterdziestolatek. 20 lat później – dziennikarz telewizyjny (odc. 6)
• 1994: Oczy niebieskie
• 1994: Molly – policjant
• 1995: Racja głodowa (spektakl telewizyjny) – operator
• 1996: Wirus – spiker w tv
• 1996: Opowieści weekendowe – Tomasz (odc. 2)
• 1997-1998: Złotopolscy – Lipawski (odc. 2, 6, 8, 17, 27, 29-30, 87, 89)
• 1997: Brat naszego Boga – Jerzy
• 1998: Monolog z lisiej jamy (spektakl telewizyjny)
• 1998: Kartoteka rozrzucona (spektakl telewizyjny) – dziennikarz
• 2000: Sen o kanapce z żółtym serem – obsada aktorska
• 2000: Klan – on sam (odc. 324)
• 2002: Haker – dziennikarz na konferencji prasowej Burzy
• 2003: Zaginiona – dziennikarz Maciej (odc. 3, 5-7)
• 2004: Rodzinka – dziennikarz z programu Świat oczami zwierząt (odc. 13)
• 2004: Bulionerzy (odc. 12)
• 2008: To nie tak, jak myślisz, kotku – dziennikarz w tv
• 2008: Prezent dla towarzystwa Edwarda G. (spektakl telewizyjny)
• 2010: Licencja na wychowanie – dziennikarz (odc. 1)
• 2010: Żółwik Sammy – ekolog z Greenpeace (głos, polski dubbing)
• 2011: Wiadomości z drugiej ręki – prezenter prowadzący galę (odc. 14)
• 2014: Pocztówki z Republiki Absurdu – prezenter dziennika
• 2018: Pitbull. Ostatni pies – spiker tv
• 2018: Iniemamocni 2 – Chad Brentley (głos, polski dubbing)
• 2019: Mały Grand hotel – spiker (głos, odc. 4)

Dyskografia

Kompilacje

• 2016: Teleexpress. 30 lat minęło (oraz Marek Sierocki)

Twórczość muzyczna

• 2002: Użyczył swojego głosu do jednego z utworów z płyty Tabasko łódzkiego rapera O.S.T.R.-a

Twórczość literacka

Maciej Orłoś z Iwoną Kutyną i Adrianem Jasińskim, podczas rozmowy o książce Poza scenariuszem - Warszawa, 22 września 2025

• Moje spotkania oko w oko, 1998
• Tajemnicze przygody Kubusia, 2007
• Tajemnicze przygody Meli, 2008
• Kuba i Mela. Dodaj do znajomych, 2012
• Kuba i Mela dają radę, 2013
• Jak występować i zabłysnąć, 2015
• Teleexpress. 30 lat minęło (z Markiem Sierockim), 2016
• O sztuce wystąpień publicznych, 2020
• Wystąpienia bez stresu. Jak dobrze wypaść na żywo, w mediach i internecie, 2025
• Poza scenariuszem. Maciej Orłoś w rozmowie z Adrianem Jasińskim, 2025

Odznaczenia

• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (2014)
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (2008).

Inne wyróżnienia

• 2015 – Laureat ŻyRafki, przyznanej na Interdyscyplinarnym Festiwalu Sztuk Miasto Gwiazd w Żyrardowie, za bycie ambasadorem akcji Cała Polska czyta Dzieciom i za cykl książek o przygodach Kuby i Meli.

Bibliografia

• Maciej Orłoś, Adrian Jasiński: Poza scenariuszem. Warszawa: Wydawnictwo Agora, 2025. ISBN 978-83-8380-349-4.

Linki zewnętrzne

• Maciej Orłoś w bazie Filmweb
• Maciej Orłoś w bazie filmpolski.pl