Maciej Sulęcki

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Maciej Sulęcki
Pseudonim

Striczu[1]

Data i miejsce urodzenia

2 maja 1989
Warszawa

Obywatelstwo

Polska

Styl walki

praworęczny

Kategoria wagowa

średnia

Bilans walk zawodowych[a]
Liczba walk

33

Zwycięstwa

31

Przez nokauty

12

Porażki

2

  1. ↑ Bilans walk aktualny na 9 czerwca 2023.

Maciej Sulęcki (ur. 2 maja 1989 w Warszawie[2]) – polski bokser wagi średniej.

Kariera bokserska[edytuj | edytuj kod]

Amatorska[edytuj | edytuj kod]

Zaczął boksować w wieku jedenastu lat. Wychowanek trenera Romana Misiewicza z Gwardii Warszawa jako amator stoczył 140 walk, z tego 110 wygrał. Trzykrotnie zdobył tytuł Mistrza Polski Juniorów oraz m.in. pas Rzeczypospolitej Polskiej[3].

Zawodowa[edytuj | edytuj kod]

19 czerwca 2010 w „Hali Legionów” MOSiR-u w Kielcach Sulęcki współpromowany przez grupy Babilon Promotion i Gmitruk Team Sulęcki, w debiucie pokonał przed techniczny nokaut w pierwszej rundzie Adama Gawlika (0-9-0).

18 sierpnia 2010 w Międzyzdrojach wygrał przez jednogłośną decyzję sędziów 40:36, 40:36 i 40:36 z Łotyszem Andrejsem Loginowsem (4-4-1)[4].

25 czerwca 2011 w Ostrowcu Świętokrzyskim pokonał jednogłośnie na punkty 59:54, 60:53 i 60:54 Albańczyka Endrita Vukę (2-3-1).

Pierwszym poważnym sprawdzianem było starcie z byłym mistrzem wagi półśredniej Ukraińcem Jurijem Nużnienką (31-3-1), którego pokonał na punkty 59:55, 59:55, 59:55 w sześciu rundach (1 czerwca 2012 w Rzeszowie)[5].

23 lutego 2013 W Ergo Arenie w Gdańsku, zmierzył się z niepokonanym rodakiem Robertem Świerzbińskim (11-0-0). Po zaciętym pojedynku wygrał jednogłośnie na punkty 79:71, 79:71, 78:72. Świerzbiński był w tej walce dwukrotnie liczony przez sędziego[6].

29 czerwca 2013 w Amfiteatrze w Ostródzie po sześciu rundach pokonał jednogłośnie na punkty 60:54, 60:54 i 60:54 Daniela Urbańskiego (21-13-3)[7].

W pojedynku wieczoru gali „Ełk Boxing Night” 9 listopada 2013 pokonał na punkty (98:93, 99:91 i 98:92) Łukasza Wawrzyczka (18-1-2), zdobywając tytuł mistrza RP[8]. Była to pierwsza walka pod okiem trenera Andrzeja Gmitruka.

1 marca 2014 w Hali OSiR-u w Suwałkach Sulęcki pokonał jednogłośnie na punkty 97.93, 98:94 i 97:93 reprezentanta Francji Howarda Cospolite (9-3-1)[9].

10 maja 2014 gali w Brodnicy pokonał jednogłośnie na punkty 100:90, 96:92 i 98:90 Francuza Nicolasa Diona (11-1-0), zdobywając pas międzynarodowego mistrza RP wagi super średniej[10].

8 listopada 2014 w Krakowie Sulęcki pokonał przed techniczny nokaut byłego mistrza Europy Grzegorza Proksę (29-3-0) w siódmej rundzie[11].

24 kwietnia 2015 w Chicago znokautował w drugiej rundzie Amerykanina Darryla Cunninghama (30-8, 11 KO)[12].

W lutym 2015 podpisał kontrakt z amerykańskim promotorem Alem Haymonem[13].

14 sierpnia 2015 na gali w Newark pokonał przez techniczny nokaut w pierwszej rundzie Kolumbijczyka Jose Miguela Rodrigueza Berrio (21-9, 13 KO)[14].

18 czerwca 2016 w Chicago pokonał przez techniczny nokaut w dziesiątej rundzie Amerykanina Hugo Centeno Jr (24-1, 12 KO)[15].

21 października 2017 roku na gali World Boxing Super Series w Prudential Centre w Newark pokonał jednogłośnie na punkty reprezentanta Niemiec, byłego mistrza świata amatorów Jacka Culcaya Ketha (22-2, 11 KO)[16].

28 kwietnia 2018 w walce wieczoru gali w Barclays Centre, Brooklynie zmierzył się z Danielem Jacobsem (34-2, 29 KO). Po interesujących dwunastu rundach werdyktem sędziów Amerykanin zwyciężył jednogłośnie na punkty 116-111, 117-110, 115-112.

15 marca 2019 w Filadelfii pokonał Amerykanina Gabriela Rosado (24-12-1, 14 KO) jednogłośną decyzją sędziów 95-91, 95-91, 95-93[17]. Zdobył pas WBO international.

29 czerwca 2019 w Providence przegrał jednogłośnie na punkty (107-120, 107-120, 107-120) walkę o mistrzostwo świata federacji WBO w wadze średniej z Demetriusem Andrade (28-0, 17 KO).

29 sierpnia 2020 udanie powrócił na ring, pokonując podczas gali Knockout Boxing Night 12 w Suwałkach jednogłośnie na punkty Belga Sashę Yengoyana (44-8-1, 26 KO)[18].

Walka na zasadach niestandardowych[edytuj | edytuj kod]

W listopadzie 2023 roku federacja Fame MMA znana z organizacji tzw. freak fightów, ogłosiła zakontraktowanie Sulęckiego na pojedynek z profesjonalnym zawodnikiem MMA, Normanem Parke'em. Starcie zawodników odbyło się na specjalnych zasadach, m.in co rundę, których zaplanowano aż 5 była zmiana formuły walki na przemian, pomiędzy boksem oraz K-1. Dodatkowo zawodnicy założyli rękawice do MMA. Gala Fame: Reborn odbyła się 9 grudnia 2023 w łódzkie Atlas Arenie[19]. Po pięciorundowej batalii uległ rywalowi niejednogłośną decyzją sędziów, którzy punktowali 48-47, 49-46 i 48-47 na korzyść Irlandczyka z Północy[20].

Lista walk zawodowych w boksie[edytuj | edytuj kod]

Statystyka stoczonych walk zawodowych
Zwycięstw: 30 (KO – nokautów: 11, walk zakończonych na punkty: 19)
Przegranych: 2 (KO – nokautów: 0, walk zakończonych na punkty: 2)
Remisów: 0
Wynik Rekord Przeciwnik Rozstrzygnięcie Runda Data Miejsce Uwagi
Zwycięstwo 31-2 Stany Zjednoczone Angel Hernandez (19-22-1) KO 2 (8) 9 czerwca 2023 Stany Zjednoczone Turning Stone Resort & Casino, Verona
Zwycięstwo 30-2 Francja Fouad El Massoudi (17-15-1) UD 8 17 grudnia 2021 Polska Wyszków, Hala WOSiR
Zwycięstwo 29-2 Belgia Sasha Yengoyan (44-8-1) UD 10 29 sierpnia 2020 Polska Suwałki, Suwałki Arena
Porażka 28-2 Stany Zjednoczone Demetrius Andrade (27-0) UD 12 29 czerwca 2019 Stany Zjednoczone Dunkin Donuts, Rhode Island Przegrał pojedynek o pas mistrza WBO w wadze średniej[21]
Zwycięstwo 28-1 Stany Zjednoczone Gabriel Rosado (24-11-1) UD 10 15 marca 2019 Stany Zjednoczone Liacouras Center, Filadelfia Zdobył wakujący pas międzynarodowego mistrza WBO w wadze średniej
Zwycięstwo 27-1 Francja Jean Michel Hamilcaro (26-10-3) TKO 2 (12) 10 listopada 2018 Polska Arena Gliwice, Gliwice
Porażka 26-1 Stany Zjednoczone Daniel Jacobs (33-2) UD 12 28 kwietnia 2018 Stany Zjednoczone Barclays Centre, Brooklyn, Nowy Jork
Zwycięstwo 26-0 Niemcy Jack Culcay-Keth (22-2) UD 10 21 października 2017 Stany Zjednoczone Prudential Center, Newark, New Jersey
Zwycięstwo 25-0 Argentyna Damian Ezequiel Bonelli (23-1) KO 3 (10) 2:54 24 czerwca 2017 Polska Ergo Arena, Gdańsk/Sopot
Zwycięstwo 24-0 Meksyk Michi Munoz (26-6) KO 3 (10) 2:03 8 kwietnia 2017 Polska Nosalowy Dwór, Zakopane
Zwycięstwo 23-0 Stany Zjednoczone Hugo Centeno jr. (24-0) TKO 10 (10) 1:06 18 czerwca 2016 Stany Zjednoczone UIC Pavilion, Chicago, Illinois
Zwycięstwo 22-0 Stany Zjednoczone Derrick Findley (22-17-1) TKO 7 (8) 1:29 16 stycznia 2016 Stany Zjednoczone Barclays Center, Brooklyn, Nowy Jork
Zwycięstwo 21-0 Kolumbia Jose Miguel Rodriguez Berrio (21-8) TKO 1 (8) 2:07 14 sierpnia 2015 Stany Zjednoczone Prudential Center, Newark, New Jersey
Zwycięstwo 20-0 Stany Zjednoczone Darryl Cunningham (30-7-0) KO 2 (8) 2:59 24 kwietnia 2015 Stany Zjednoczone UIC Pavilion, Chicago, Illinois
Zwycięstwo 19-0 Polska Grzegorz Proksa (29-3) TKO 7 (10) 2:57 8 listopada 2014 Polska Kraków Arena, Kraków
Zwycięstwo 18-0 Francja Nicolas Dion (11-1) UD 10 (10) 10 maja 2014 Polska Hala OSiR, Brodnica
Zwycięstwo 17-0 Francja Howard Cospolite (9-2-1) UD 10 (10) 1 marca 2014 Polska Hala OSiR, Suwałki
Zwycięstwo 16-0 Polska Łukasz Wawrzyczek (18-1-2) UD 10 (10) 9 listopada 2013 Polska Ełk
Zwycięstwo 15-0 Polska Daniel Urbański (21-12-3) UD 6 (6) 29 czerwca 2013 Polska Amfiteatr, Ostróda
Zwycięstwo 14-0 Francja Francis Tchoffo (10-8) UD 8 (8) 10 maja 2013 Polska Urania Hall, Olsztyn
Zwycięstwo 13-0 Polska Robert Świerzbiński (11-0) UD 8 (8) 23 lutego 2013 Polska Ergo Arena, Gdańsk
Zwycięstwo 12-0 Łotwa Andrejs Loginovs (11-21-1) PTS 6 (6) 16 listopada 2012 Polska Hotel Trylogia, Klub Galop, Zielonka
Zwycięstwo 11-0 Białoruś Dzianis Makar (3-8-1) TKO 5 (6) 2:26 27 października 2012 Polska Hala Sportowa, Częstochowa
Zwycięstwo 10-0 Ukraina Jurij Nużnienko (31-2-1) UD 6 (6) 1 czerwca 2012 Polska Hala na Podpromiu, Rzeszów
Zwycięstwo 9-0 Albania Jetmir Kuçi (6-1) UD 6 (6) 17 lutego 2012 Polska Urania Hall, Olsztyn
Zwycięstwo 8-0 Francja Fehti Bentafna (11-4-4) UD 6 (6) 26 listopada 2011 Polska Lodowisko MOSiR, Białystok
Zwycięstwo 7-0 Finlandia Mika Joensuu (12-5) UD 6 (6) 5 sierpnia 2011 Polska Hala Polonia, Częstochowa
Zwycięstwo 6-0 Albania Endrit Vuka (2-2-1) UD 6 (6) 25 czerwca 2011 Polska Hala sportowo-widowiskowa KSZO, Ostrowiec Świętokrzyski
Zwycięstwo 5-0 Białoruś Dzianis Makar (1-1) TKO 5 (6) 2:44 11 marca 2011 Polska Urania Hall, Olsztyn
Zwycięstwo 4-0 Łotwa Sergejs Savrinovics (7-15-2) UD 4 (4) 12 listopada 2010 Polska Kopalnia Soli, Wieliczka
Zwycięstwo 3-0 Łotwa Deniss Sirjatovs (4-16-1) UD 4 (4) 17 września 2010 Polska Urania Hall, Olsztyn
Zwycięstwo 2-0 Łotwa Andrejs Loginovs (4-3-1) UD 4 (4) 18 sierpnia 2010 Polska Amfiteatr, Międzyzdroje
Zwycięstwo 1-0 Polska Adam Gawlik (0-9) TKO 1 (4) 2:16 19 czerwca 2010 Polska MOSiR „Hala Legionów”, Kielce Debiut zawodowy

TKO – techniczny nokaut, KO – nokaut, UD – jednogłośna decyzja, SD – niejednogłośna decyzja, MD – decyzja większości, PTS – walka zakończona na punkty, DQ – dyskwalifikacja

Lista walk z zasadami niestandardowymi[edytuj | edytuj kod]

Wynik Bilans Przeciwnik Rozstrzygnięcie Runda Czas Rozgrywki Data Miejsce Uwagi
Porażka 0-1 Irlandia Północna Norman Parke Decyzja (niejednogłośna) 5 3:00 Fame: Reborn 09.12.2023 Polska Łódź Niestandardowe zasady: 5 mieszanych rund pomiędzy boksem oraz kickboxingiem (K-1). Limit umowny -80 kg.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Maciej Sulęcki pobił naszego dziennikarza. gwizdek24. [dostęp 2015-02-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-03-07)]. (pol.).
  2. ↑ BoxRec: Maciej Sulecki [online], boxrec.com [dostęp 2019-06-30].
  3. ↑ Maciej Sulęcki - bokser, który zakochał się w Warszawie. polskieradio.pl. (pol.).
  4. ↑ ringpolska.pl: Maciej Sulęcki wygrywa na punkty z Łotyszem. [dostęp 2015-02-03]. (pol.).
  5. ↑ ringpolska.pl: Maciej Sulęcki: Z ringu zejdę jako zwycięzca!. [dostęp 2015-02-03]. (pol.).
  6. ↑ Robert Świerzbiński vs. Maciej Sulęcki. amateur-boxing.strefa.pl. [dostęp 2015-01-24]. (ang.).
  7. ↑ ringpolska.pl: Sulęcki zdominiwał Urbańskiego. [dostęp 2015-02-03]. (pol.).
  8. ↑ ringpolska.pl: Sulęcki wysoko pokonał Wawrzyczka, chce Proksy. [dostęp 2015-02-03]. (pol.).
  9. ↑ ringpolska.pl: Sulęcki wypunktował Cospolite. [dostęp 2015-02-03]. (pol.).
  10. ↑ ringpolska.pl: Sulęcki pokonał na punkty Diona po ciekawej walce. [dostęp 2015-02-03]. (pol.).
  11. ↑ Proksa - Sulęcki. Skrót walki. polsatsport.pl. [dostęp 2015-02-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-02-02)]. (pol.).
  12. ↑ Sulęcki i Szpilka po zwycięstwach w Chicago. Bokser.org, 25 kwietnia 2015. [dostęp 2015-04-26]. (pol.).
  13. ↑ Nie wyobrażam sobie współpracy z innym trenerem niż Andrzej Gmitruk. bokser.org. (pol.).
  14. ↑ „Oczko” Maćka Sulęckiego. bokser.org, 15 sierpnia 2015. [dostęp 2015-08-15]. (pol.).
  15. ↑ Pokaz boksu Sulęckiego! Centeno Jr pokonany przed czasem. Polsat Sport, 2016-09-19. [dostęp 2017-09-26]. (pol.).
  16. ↑ Sulęcki wygrał po ringowej wojnie! Culcay sprawił sporo problemów, „Polsat Sport” [dostęp 2018-01-18] (pol.).
  17. ↑ Sulęcki pokonał Rosado i czeka już na walkę o pas, „Bokser.org” [dostęp 2019-03-19] (pol.).
  18. ↑ SULĘCKI OGRAŁ DO JEDNEJ BRAMKI JENGOJANA [online], www.bokser.org [dostęp 2020-08-29].
  19. ↑ Arkadiusz Hnida, FAME MMA Reborn: Maciej Sulęcki vs Norman Parke w Łodzi! Znamy całą kartę walk! [online], MMA PL, 6 listopada 2023 [dostęp 2023-11-07] (pol.).
  20. ↑ Maciej Zimny, Norman Parke wypunktował Macieja Sulęckiego po świetnej i technicznej walce w stójce! | MMAROCKS [online], MMA Rocks!, 9 grudnia 2023 [dostęp 2023-12-09] (pol.).
  21. ↑ Bezradny Sulęcki! Takiego boksu Polak jeszcze nie widział [online], sport.interia.pl [dostęp 2019-06-30] (pol.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Maciej_Sulęcki&oldid=72518895”