Maciej Marek Sysło
 Prof. Maciej Sysło z wykładem na konferencji ITICSE'15(ACM) w lipcu 2015 w Wilnie | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Profesor nauk matematycznych | |
| Specjalność: matematyk, informatyk | |
| Alma Mater | |
| Doktorat |
1973 |
| Habilitacja |
1980 |
| Profesura |
1991 |
| Nauczyciel akademicki | |
| Uczelnia |
Instytut Informatyki UWr |
| Okres zatrudn. |
1968-2016 |
| Uczelnia |
Wydział Matematyki i Informatyki UMK |
| Okres zatrudn. |
2005-2018 |
| Uczelnia |
Warszawska Wyższa Szkoła Informatyki |
| Okres zatrudn. |
2018 |
| Dyrektor | |
| Instytut |
Informatyki UWr[1] |
| Okres spraw. |
1984–1996 |
| Strona internetowa | |
Maciej Marek Sysło (ur. 3 listopada 1945 w Tarnowie[2]) – polski matematyk i informatyk, profesor nauk matematycznych, nauczyciel akademicki, specjalność naukowa: teoria grafów, matematyka dyskretna, algorytmika, optymalizacja, dydaktyka informatyki.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Kariera akademicka[edytuj | edytuj kod]
Studia matematyczne ze specjalnością metody numeryczne (1963-1968) na Wydziale Matematyki, Fizyki i Chemii Uniwersytetu Wrocławskiego. Na tej uczelni kolejno uzyskał tytuł doktora (1973)[3], habilitację (1980) oraz tytuł profesora nauk matematycznych (1991). Od 1968 pracował w Instytucie Matematycznym, a od 1975 do 2016 w Instytucie Informatyki Uniwersytetu Wrocławskiego, gdzie w latach 1984–1996 był dyrektorem Instytutu. W latach 2003-2004 był członkiem Polskiej Komisji Akredytacyjnej[2].
W tym okresie przebywał na stypendium na Uniwersytecie Tokijskim (1974-1976), Fundacji Humboldta i Uniwersytecie w Bonn (1982-1984), Berlin (1989) oraz Programu Fulbrighta na Uniwersytecie Oregonu (1996-1997). Był też profesorem wizytującym w Washington State University (czerwiec 1979, maj-sierpień 1980, 1981-1982), na Uniwersytecie w Kopenhadze (wrzesień 1987,luty 1992) oraz na Uniwersytecie w Groningen (listopad 1991-luty 1992).
W latach 1970–1990 uczestniczył w projektach przemysłowych, dotyczących optymalizacji i komputeryzacji procesów decyzyjnych i produkcyjnych, m.in. w hucie w Ostrowcu Świętokrzyskim, w fabryce obrabiarek w Kuźni Raciborskiej i w zakładach szyb samochodowych Flach Glass w Gelsenkirchen (Niemcy), a także przy optymalizacji kampanii cukrowniczych w Polsce[4].
W latach 2005–2018 był profesorem zwyczajnym na Wydziale Matematyki i Informatyki w Uniwersytecie Mikołaja Kopernika (UMK) w Toruniu. Od 2018 jest profesorem zwyczajnym w Warszawskiej Wyższej Szkole Informatyki (WWSI)[4][2].
Działalność na rzecz edukacji informatycznej[edytuj | edytuj kod]
Od połowy lat 1980 aktywnie uczestniczy w popularyzacji i kształtowaniu powszechnej edukacji informatycznej na wszystkich szczeblach kształcenia, od szkoły podstawowej po uczelnie wyższe. Jest autorem kolejnych podstaw programowych przedmiotów informatycznych dla szkół.
W Instytucie Informatyki Uniwersytetu Wrocławskiego, a następnie na Wydziale Matematyki i Informatyki UMK w Toruniu, gdzie kierował Zakładem Metodyki Nauczania Informatyki i Technologii Informacyjnej, zorganizował i prowadził ośrodek kształcenia i doskonalenia nauczycieli w zakresie informatyki i technik informacyjnych. W latach 1985-2005 zorganizował kilkadziesiąt studiów podyplomowych dla nauczycieli. W 1993 wspólnie z Ogólnopolską Fundacją Edukacji Komputerowej zainicjował w MEN ogólnopolskie szkolenia informatyczne dla nauczycieli. W latach 2009-2012 kierował merytorycznie projektem Informatyka+ w Warszawskiej Wyższej Szkole Informatyki[5][6]. W 2011 stworzył koncepcję Dolnośląskiej e-Szkoły, jako środowiska dla kształcenia się uczniów i pracy nauczycieli, w tym dla uczniów o specjalnych potrzebach w ramach Fundacji Promyk Słońca[7].
Organizator konferencji poświęconych perspektywom edukacji informatycznej w szkołach:
- w latach 1985-2004 był głównym organizatorem 17 z 20 konferencji Informatyka w Szkole,
- od 2004 jest członkiem komitetu naukowego i organizacyjnego Konferencji Informatyka w Edukacji[8][9],
- w 2008 był organizatorem International Conference on Informatics in Schools: Situation, Evolution, and Perspectives (ISSEP) odbywającej się w Toruniu[10],
- w 2013 był organizatorem 10th IFIP World Conference on Computers in Education odbywającej się w Toruniu[11].
Współorganizator konkursów i olimpiad informatycznych:
- członek Komitetu Głównego Olimpiady Informatycznej (od 1994),
- członek Komitetu Głównego Olimpiady Informatycznej Juniorów (od 2006), a od 2019 Przewodniczący Komitetu,
- współorganizator w Polsce międzynarodowego konkursu informatycznego Bóbr[12].
Funkcje z wyboru w gremiach zajmujących się edukacją informatyczną:
- przedstawiciel Polski w Technical Committee 3 on Education (od 2001)[13],
- członek Rady ds. Informatyzacji Edukacji (wcześniej Rady ds. Edukacji Informatycznej i Medialnej) przy MEN (od 2002)[14],
- członek Rady Programowej przy Centralnej Komisji Egzaminacyjnej (2003-2005),
- ekspert w Informatics for All Coalition (ACM Europe, CEPIS, Informatics Europe) (od 2018)[15].
Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]
Żonaty, dwóch synów: Tomasz (1973) – absolwent informatyki (Uniwersytet Wrocławski) i Akademii Sztuk Pięknych (we Wrocławiu)[16], Bartosz (1985) – absolwent prawa (Uniwersytet Wrocławski).
Hobby[edytuj | edytuj kod]
Kolekcjoner mechanicznych maszyn do pisania i do liczenia, m.in. jednej z kilkunastu replik pierwszego kalkulatora maszyny Schickarda i jednej z dwóch w świecie replik maszyny Słonimskiego. Popularyzuje historię informatyki na spotkaniach dla dzieci, młodzieży i dorosłych oraz organizuje wystawy swoich maszyn: WMiI UMK, Toruń (sierpień 2008, lipiec 2013); Muzeum UJ, Kraków (wrzesień – listopad 2019)[17]; Muzeum Dawnego Kupiectwa, Świdnica (luty – czerwiec 2020)[18].
Publikacje[edytuj | edytuj kod]
Autor ponad 150 prac naukowych z zakresu teorii grafów, matematyki dyskretnej, informatyki. Na podstawie wspólnej pracy z zespołem G.W. PEck ma Liczbę Erdösa równą 1. Jest też autorem publikacji dotyczących edukacji informatycznej oraz dydaktyki informatyki[19].
- wsp.: J. Kucharczyk, Algorytmy Optymalizacji w Języku Algol 60, PWN, 1975;
- wsp.: N.Deo, J.S. Kowalik, Discrete Optimization Algorithms with Pascal Programs, Prentice Hall, 1983, ISBN 0-13-215509-5.
- Elementy informatyki, Tom 1-3, PWN, Warszawa 1988–1998, ISBN 83-01-11366-9.
- Algorytmy optymalizacji dyskretnej z programami w języku Pascal, wydanie 3, PWN Warszawa, 1999, ISBN 83-01-11818-0.
- Algorytmy, WSiP 1997,ISBN 83-02-08430-1, wydanie zmienione Helion 2016, ISBN 978-83-283-0357-7.
- Piramidy, szyszki i inne konstrukcje algorytmiczne, WSiP 1998, ISBN 83-02-07067-X,wydanie zmienione Helion 2015, ISBN 978-83-283-0356-0.
- Podręczniki szkolne do nauczania przedmiotów Technologia informacyjna i informatyka.
- Kierunki rozwoju edukacji wspieranej technologią. Nowe technologie w edukacji. Propozycja strategii i planu działania na lata 2014-2020; Wydawca: Rada ds.Informatyzacji Edukacji przy Ministrze Edukacji Narodowej, 2018[20].
Wyróżnienia i nagrody[edytuj | edytuj kod]
- Nagroda Naczelnej Organizacji Technicznej za pracę magisterską (1968),
- Nagroda im. Hugona Steinhausa (1986)[21],
- Nagrody zespołowe MEN za pakiety oprogramowania i zestawy podręczników do informatyki (1993, 1998, 2002),
- Nagroda im. Marka Cara[22] za zaangażowanie w problemy edukacji informatycznej (2010),
- Informatics Europe 2013 Best Practices in Education Award (2013)[23],
- IFIP Outstanding Service Award (2014)[24],
- Medal 70-lecia Polskiej Informatyki – przyznany przez Kapitułę Polskiego Towarzystwa Informatycznego (2018).
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ prof. Maciej M. Sysło [online], Uniwersytet Wrocławski [dostęp 2018-01-02].
- ↑ a b c Prof. dr hab. Maciej Marek Sysło, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [dostęp 2020-08-01].[martwy link]
- ↑ Maciej Marek Sysło in Mathematical Genealogy Project. [dostęp 2020-12-19]. (ang.).
- ↑ a b CV prof. Macieja Sysło [online].
- ↑ Maciej Sysło (red.), Homo Informaticus, czyli człowiek w zinformatyzowanym świecie, Warszawska Wyższa Szkoła Informatyki, 2012.
- ↑ ebiblioteka WSSI [online] [dostęp 2020-08-01] [zarchiwizowane z adresu 2020-08-10].
- ↑ Fundacja Promyk Słońca [online].
- ↑ Komitety konferencji [online].
- ↑ Marcin Maj: Trzeba uczyć dzieci programowania, ale nie można na tym skończyć – wywiad z prof. Maciejem M. Sysło. 2015-07-23. [dostęp 2018-01-02].
- ↑ Komitet Konferencji ISSEP [online], 2020.
- ↑ Local Organizing Committee Maciej M. Sysło-Chair [online] [dostęp 2020-07-05].
- ↑ Konkurs informatyczny Bobrów [online].
- ↑ IFIP TC 3 on Education [online].
- ↑ Skład Rady ds. Informatyzacji Edukacji [online].
- ↑ Raport z 20 lutego 2019 w Brukseli [online].
- ↑ Strona Tomasza Jakuba Sysło [online].
- ↑ Wystawa „Machinae Calculatoriae – przyrządy wspomagające obliczenia, Muzeum UJ [online].
- ↑ “Machinae Calculatoriae”. Wystawa nie tylko dla pasjonatów matematyki w Muzeum Dawnego Kupiectwa [online].
- ↑ Prof. Maciej Marek Sysło [online], Lepsza Edukacja.
- ↑ Biblioteka Cyfrowa, Kierunki rozwoju edukacji… [online].
- ↑ Laureaci Nagrody Głównej PTM im. Hugona Steinhausa. 1986. [dostęp 2020-12-27].
- ↑ Laureaci Nagrody im. Marka Cara [online], forumti.pl [dostęp 2010-12-30] (pol.).
- ↑ 2013 Best Practices in Education Award [online].
- ↑ IFIP Service Award (1988-2019) [online].