Madrasek białoogonowy
| Madromys blanfordi[1] | |||
| Thomas, 1881 | |||
| |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Infragromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Infrarząd | |||
| Nadrodzina | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Plemię | |||
| Rodzaj |
Madromys | ||
| Gatunek |
madrasek białoogonowy | ||
| Synonimy | |||
| |||
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2] | |||
 | |||
Madrasek białoogonowy[3] (Madromys blanfordi) – gatunek gryzonia z rodziny myszowatych, występujący w Indiach, w Bangladeszu i na Cejlonie. Jedyny przedstawiciel rodzaju madrasek (Madromys)[2][4][3].
Pokrewieństwo[edytuj | edytuj kod]
Gatunek został opisany naukowo w 1881 roku przez O. Thomasa. Należy do monotypowego rodzaju Madromys, który został wydzielony z pokrewnego rodzaju Cremnomys. Na pokrewieństwo wskazują cechy uzębienia i chromosomów, różni je natomiast zawartość heterochromatyny konstytutywnej[4][1].
Biologia[edytuj | edytuj kod]
Gryzoń ten zamieszkuje pas od południowo-zachodniej do wschodniej części Półwyspu Indyjskiego oraz wschód wyspy Cejlon. Jest często chwytany w wiecznie zielonych lasach w południowych Ghatach Zachodnich, choć nie zdarza się to w północnej części tego pasma górskiego. Występuje także w suchych zaroślach liściastych. Gryzonie te mieszkają w miejscach skalistych, jaskiniach, dziuplach drzew i norach. Prowadzą nocny tryb życia[2].
Populacja[edytuj | edytuj kod]
Madrasek białoogonowy jest uznawany za gatunek najmniejszej troski ze względu na szeroki zasięg występowania i prawdopodobnie dużą liczebność. Nie są znane zagrożenia dla tego gatunku. Indyjska ustawa o ochronie przyrody z 1972 roku zalicza go do szkodników[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Madromys blanfordi, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ a b c d Madromys blanfordi, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
- ↑ a b Włodzimierz Cichocki, Agnieszka Ważna, Jan Cichocki, Ewa Rajska, Artur Jasiński, Wiesław Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii Polskiej Akademii Nauk, 2015, s. 270–271. ISBN 978-83-88147-15-9.
- ↑ a b Wilson Don E. & Reeder DeeAnn M. (red.) Madromys blanfordi. w: Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3.) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. (ang.) [dostęp 2015-01-27]