Magdalena Grzebałkowska

Magdalena Grzebałkowska
	; Magdalena Grzebałkowska (2017)
Data urodzenia	1972
Zawód, zajęcie	pisarka, reporterka
Miejsce zamieszkania	Sopot
Alma Mater	Uniwersytet Gdański
	Multimedia w Wikimedia Commons

Galeria

J. Sobolewska, M. Grzebałkowska, III Festiwal Góry Literatury, 2017

Magdalena Grzebałkowska (ur. 1972) − polska pisarka i reporterka „Gazety Wyborczej”^[1] dwukrotnie nominowana do Nagrody Literackiej „Nike”.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Absolwentka studiów historycznych na Uniwersytecie Gdańskim^[2]. W 1998 roku została zatrudniona w redakcji "Gazety Wyborczej" Autorka biografii ks. Jana Twardowskiego, która stanowi jej debiut literacki^[3] oraz Tomasza i Zdzisława Beksińskich. Laureatka Nagrody Grand Press oraz Śląskiego Wawrzynu Literackiego. W 2016 nominowana do Nagrody Literackiej „Nike” za książkę 1945. Wojna i pokój a w 2022 za książkę Wojenka. O dzieciach, które dorosły bez ostrzeżenia.

Zamieszkała w Sopocie^[4]. Jest zamężna, ma córkę^[4]^[5].

Książki[edytuj | edytuj kod]

Ksiądz Paradoks. Biografia Jana Twardowskiego (Społeczny Instytut Wydawniczy „Znak”, Kraków 2011)
Beksińscy. Portret podwójny (Społeczny Instytut Wydawniczy „Znak”, Kraków 2014)
1945. Wojna i pokój (Wydawnictwo Agora SA, Warszawa 2015)
Komeda. Osobiste życie jazzu (Społeczny Instytut Wydawniczy „Znak”, Kraków 2018)^[6]
Wojenka. O dzieciach, które dorosły bez ostrzeżenia (Wydawnictwo Agora SA, Warszawa 2021)

Nagrody i nominacje[edytuj | edytuj kod]

Nagrody Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich:
- Nagroda im. prof. Stefana Myczkowskiego: 2005^[7]
- Nagroda im. Stefana Żeromskiego – dwukrotnie: 2008, 2010^[7]
Grand Press 2009 w kategorii dziennikarstwo specjalistyczne^[8]
Śląski Wawrzyn Literacki 2014 za książkę Beksińscy. Portret podwójny^[9]
nominacja do Nagrody im. Ryszarda Kapuścińskiego za Reportaż Literacki 2014 za książkę Beksińscy. Portret podwójny^[10]
nominacja do Nagrody Literackiej dla Autorki Gryfia 2015 za książkę Beksińscy. Portret podwójny^[11]
nominacja do Nagrody im. Ryszarda Kapuścińskiego za Reportaż Literacki 2015 za książkę 1945. Wojna i pokój^[12]
Polsko-Niemiecka Nagroda Dziennikarska im. Tadeusza Mazowieckiego 2015^[13]
laureatka Nagrody Newsweeka im. Teresy Torańskiej za książkę 1945. Wojna i pokój^[14]
nominacja do Nagrody Literackiej „Nike” 2016 za książkę 1945. Wojna i pokój^[15]
Wybór czytelników Nagrody „Nike” (2016)
Odsłoniła swoją płytę w oświęcimskiej Alei Pisarzy przy Miejskiej Bibliotece Publicznej im. Ł. Górnickiego „Galeria Książki” w Oświęcimiu^[16].
nominacja do Nagrody Literackiej „Nike” 2022 za książkę Wojenka. O dzieciach, które dorosły bez ostrzeżenia^[17]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ AgnieszkaA. Krasa AgnieszkaA., Magdalena Grzebałkowska, ksiazki.wp.pl, 6 września 2011 [dostęp 2022-05-16] (pol.).
↑ (k). Podwójny portret Beksińskich. „Tygodnik Sanocki”. Nr 6 (1155), s. 5, 7 lutego 2014.
↑ AgnieszkaA. Krasa AgnieszkaA., Magdalena Grzebałkowska, ksiazki.wp.pl, 6 września 2011 [dostęp 2022-05-16] (pol.).
↑ ^a ^b Jolanta Ziobro. Wszystkie tropy Beksińskich. „Tygodnik Sanocki”. Nr 44 (1093), s. 5, 9 listopada 2012.
↑ Joanna Kozimor. Portret Beksińskich – o miłości i śmierci. „Tygodnik Sanocki”. Nr 9 (1158), s. 9, 28 lutego 2014.
↑ Komeda. Osobiste życie jazzu, www.empik.com [dostęp 2020-07-18] (pol.).
↑ ^a ^b Magdalena Grzebałkowska | Życie i twórczość | Artysta, Culture.pl [dostęp 2022-05-16] (pol.).
↑ Grand Press 2009. www.grandpress.press.pl. [dostęp 2015-10-14].
↑ Magdalena Grzebałkowska odebrała Śląski Wawrzyn Literacki, Wyborcza.pl, 28 września 2015 [dostęp 2015-10-14] [zarchiwizowane z adresu 2015-10-14] .
↑ Nominowani – Nagroda im. Ryszarda Kapuścińskiego 2014, kulturalna.warszawa.pl [dostęp 2021-07-09] .
↑ Finalistki Gryfii 2015, www.instytutksiazki.pl [dostęp 2016-05-23] .
↑ Nominacje do Nagrody Kapuścińskiego 2015, www.instytutksiazki.pl [dostęp 2016-03-06] .
↑ Małgorzata Grzebałkowska nagrodzona za reportaż. wyborcza.pl. [dostęp 2015-10-14].
↑ Nagroda im. Teresy Torańskiej dla Grzebałkowskiej, Kopińskiej i Szymanika!, wyborcza.pl [dostęp 2016-03-27] .
↑ Nominacje do Nagrody Literackiej Nike 2016, wyborcza.pl [dostęp 2016-05-19] .
↑ Tablica Radka Raka w Alei Pisarzy przy oświęcimskiej Galerii Książki, dzieje.pl [dostęp 2022-11-30] (pol.).
↑ Nagroda Literacka Nike 2022. Oto lista nominowanych, Onet Kultura, 15 czerwca 2022 [dostęp 2022-06-15] (pol.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Recenzja: "Ksiądz Paradoks. Biografia Jana Twardowskiego" Magdalena Grzebałkowska, Onet Kultura, 6 października 2011 [dostęp 2020-07-18] .
AgnieszkaA. Sowińska AgnieszkaA., Biograf musi być bezwzględny / Literatura / dwutygodnik.com, t. 127, www.dwutygodnik.com, luty 2014 [dostęp 2020-07-18] .
JustynaJ. Sobolewska JustynaJ., Recenzja książki: Magdalena Grzebałkowska, „1945. Wojna i pokój”, 27 kwietnia 2015 [dostęp 2020-07-18] .

[1] AgnieszkaA. Krasa AgnieszkaA., Magdalena Grzebałkowska, ksiazki.wp.pl, 6 września 2011 [dostęp 2022-05-16] (pol.).

[2] (k). Podwójny portret Beksińskich. „Tygodnik Sanocki”. Nr 6 (1155), s. 5, 7 lutego 2014.

[3] AgnieszkaA. Krasa AgnieszkaA., Magdalena Grzebałkowska, ksiazki.wp.pl, 6 września 2011 [dostęp 2022-05-16] (pol.).

[TS2012-44-4] Jolanta Ziobro. Wszystkie tropy Beksińskich. „Tygodnik Sanocki”. Nr 44 (1093), s. 5, 9 listopada 2012.

[5] Joanna Kozimor. Portret Beksińskich – o miłości i śmierci. „Tygodnik Sanocki”. Nr 9 (1158), s. 9, 28 lutego 2014.

[6] Komeda. Osobiste życie jazzu, www.empik.com [dostęp 2020-07-18] (pol.).

[:0-7] Magdalena Grzebałkowska | Życie i twórczość | Artysta, Culture.pl [dostęp 2022-05-16] (pol.).

[8] Grand Press 2009. www.grandpress.press.pl. [dostęp 2015-10-14].

[9] Magdalena Grzebałkowska odebrała Śląski Wawrzyn Literacki, Wyborcza.pl, 28 września 2015 [dostęp 2015-10-14] [zarchiwizowane z adresu 2015-10-14] .

[10] Nominowani – Nagroda im. Ryszarda Kapuścińskiego 2014, kulturalna.warszawa.pl [dostęp 2021-07-09] .

[11] Finalistki Gryfii 2015, www.instytutksiazki.pl [dostęp 2016-05-23] .

[12] Nominacje do Nagrody Kapuścińskiego 2015, www.instytutksiazki.pl [dostęp 2016-03-06] .

[13] Małgorzata Grzebałkowska nagrodzona za reportaż. wyborcza.pl. [dostęp 2015-10-14].

[14] Nagroda im. Teresy Torańskiej dla Grzebałkowskiej, Kopińskiej i Szymanika!, wyborcza.pl [dostęp 2016-03-27] .

[15] Nominacje do Nagrody Literackiej Nike 2016, wyborcza.pl [dostęp 2016-05-19] .

[16] Tablica Radka Raka w Alei Pisarzy przy oświęcimskiej Galerii Książki, dzieje.pl [dostęp 2022-11-30] (pol.).

[17] Nagroda Literacka Nike 2022. Oto lista nominowanych, Onet Kultura, 15 czerwca 2022 [dostęp 2022-06-15] (pol.).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]

[16]

[17]

Nagroda główna	Wiesław Myśliwski (1997) Czesław Miłosz (1998) Stanisław Barańczak (1999) Tadeusz Różewicz (2000) Jerzy Pilch (2001) Joanna Olczak-Ronikier (2002) Jarosław Marek Rymkiewicz (2003) Wojciech Kuczok (2004) Andrzej Stasiuk (2005) Dorota Masłowska (2006) Wiesław Myśliwski (2007) Olga Tokarczuk (2008) Eugeniusz Tkaczyszyn-Dycki (2009) Tadeusz Słobodzianek (2010) Marian Pilot (2011) Marek Bieńczyk (2012) Joanna Bator (2013) Karol Modzelewski (2014) Olga Tokarczuk (2015) Bronka Nowicka (2016) Cezary Łazarewicz (2017) Marcin Wicha (2018) Mariusz Szczygieł (2019) Radek Rak (2020) Zbigniew Rokita (2021) Jerzy Jarniewicz (2022)
Wybór czytelników	Olga Tokarczuk (1997) Zygmunt Kubiak (1998) Olga Tokarczuk (1999) Tadeusz Różewicz (2000) Jerzy Pilch (2001) Olga Tokarczuk (2002) Dorota Masłowska (2003) Wojciech Kuczok (2004) Ryszard Kapuściński (2005) Wisława Szymborska (2006) Mariusz Szczygieł (2007) Olga Tokarczuk (2008) Krzysztof Varga (2009) Magdalena Grochowska (2010) Sławomir Mrożek (2011) Andrzej Franaszek (2012) Szczepan Twardoch (2013) Ignacy Karpowicz (2014) Olga Tokarczuk (2015) Magdalena Grzebałkowska (2016) Stanisław Łubieński (2017) Marcin Wicha (2018) Mariusz Szczygieł (2019) Joanna Gierak-Onoszko (2020) Zbigniew Rokita (2021) Joanna Ostrowska (2022)
Nagroda 25-lecia	Mariusz Szczygieł (2021)