Magdalena Ogórek
Magdalena Ogórek (2018) | |
Data i miejsce urodzenia |
23 lutego 1979 |
---|---|
Zawód, zajęcie |
prezenterka telewizyjna, historyk, była nauczycielka akademicka, aktorka |
Alma Mater | |
Uczelnia |
Małopolska Szkoła Wyższa im. J. Dietla w Krakowie |
Małżeństwo | |
Strona internetowa |
Magdalena Agnieszka Ogórek (ur. 23 lutego 1979 w Rybniku) – polska dziennikarka i prezenterka telewizyjna, działaczka polityczna, historyczka, doktor nauk humanistycznych, a także aktorka. Kandydatka SLD na urząd prezydenta RP w 2015.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Urodziła się 23 lutego 1979 w Rybniku[a][1][2]. W rodzinnym mieście ukończyła naukę w II Liceum Ogólnokształcącym im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego[3]. W 2002 ukończyła studia magisterskie na kierunku historii na Uniwersytecie Opolskim, w 2003 studia podyplomowe na kierunku integracja europejska na Uniwersytecie Warszawskim, a w 2005 studia tematyczne w European Institute of Public Administration w Maastricht. W 2009 na Uniwersytecie Opolskim uzyskała stopień naukowy doktora na podstawie pracy zatytułowanej Beginki i waldensi na Śląsku i Morawach do końca XIV wieku[4][4].
W roku akademickim 2010/2011 podjęła pracę na stanowisku adiunkta w Katedrze Stosunków Międzynarodowych w Wyższej Szkole Cła i Logistyki w Warszawie, gdzie została nauczycielką akademicką[5][6]. Pracowała też na stanowisku starszego wykładowcy w Małopolskiej Szkole Wyższej im. J. Dietla w Krakowie[4].
Działalność zawodowa i polityczna
[edytuj | edytuj kod]Odbywała kilkutygodniowe staże i praktyki zawodowe w Biurze Integracji Europejskiej w Kancelarii Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej oraz w Kancelarii Premiera. Według własnej relacji była zatrudniona i pracowała w kancelarii prezydenta Aleksandra Kwaśniewskiego oraz w biurze informacyjnym rządu[5]. W 2004 została zatrudniona w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych i Administracji, gdzie pracowała w Departamencie Unii Europejskiej[5] przez dwa lata[7]. Pełniła funkcję rzeczniczki prasowej Europejskiej Konferencji Ministrów Spraw Wewnętrznych[8]. Po 2,5-rocznej przerwie związanej z urlopem wychowawczym powróciła do działalności w Sojuszu Lewicy Demokratycznej[5]. W latach 2008–2010 zatrudniona w klubie poselskim SLD (pierwotnie pod nazwą Lewica)[1]. Przez trzy lata była współpracowniczką przewodniczącego SLD Grzegorza Napieralskiego[9], pełniąc funkcję szefowej jego gabinetu[5], a w 2010 była członkinią jego sztabu wyborczego w wyborach prezydenckich[10]. Była też ekspertką Klubu Parlamentarnego SLD[8].
Jako nauczycielka akademicka z Warszawy w wyborach parlamentarnych w 2011 bezskutecznie kandydowała do Sejmu, startując z ramienia KW SLD w okręgu wyborczym nr 31 (Katowice) z numerem 2 na liście (uzyskała 3751 głosów)[11][12][13]. W tejże kampanii wyborczej jej kandydatura była popierana przez Aleksandra Kwaśniewskiego i Ryszarda Kalisza[14]. Wcześniej, bo wczesnym latem 2011, zastrzeżenie w Rybniku budziło równoległe promowanie się kandydatki w ramach akcji „Twoje zdrowie – Twój wybór”, odbierane powszechnie jako łączenie z kampanią wyborczą[15].
Od sierpnia 2012 do października 2014 na podstawie umów cywilnoprawnych jako konsultantka współpracowała z Narodowym Bankiem Polskim, m.in. przy realizacji zamówionych przez NBP filmów i jako redaktorka w pracowniczym magazynie „Jak w banku”[7][8].
9 stycznia 2015 została zatwierdzona przez zarząd SLD jako kandydatka tej partii na prezydenta RP w wyborach 10 maja tego samego roku[16]. Zajęła w nich 5. miejsce, zdobywając 353 883 głosy, co stanowiło 2,38% głosów ważnych[17]. Po wyborach zakończyła się jej współpraca z SLD, z którym związana była jako bezpartyjna.
Kariera medialna
[edytuj | edytuj kod]Zagrała epizodyczne role w produkcjach telewizyjnych i filmowych, tj. w Lokatorzy (2002), Los Chłopacos (2003)[5] i Czego się boją faceci, czyli seks w mniejszym mieście (2003). W latach 2002–2014 zagrała pielęgniarkę Magdę w kilkudziesięciu odcinkach serialu Na dobre i na złe[2][5]. W 2014 prowadziła program Atlas świata w TVN24 Biznes i Świat[18]. Przed 2015 zaczęła pojawiać się w mediach udzielając wypowiedzi na tematy związane z kierunkiem jej kariery naukowej[8].
We wrześniu 2016 została publicystką konserwatywnego tygodnika „Do Rzeczy”[19]. Prowadziła audycję w Polskim Radiu 24 Utracone, odzyskane o zaginionych dziełach sztuki (2017)[20] oraz W samo południe w radiowej Jedynce (2019–2023)[21][22]. Prowadziła także audycje w regionalnych rozgłośniach Polskiego Radia: Zagrabione, Suma tygodnia i Łoża prasowa w Radiu Opole, Mistrz i Magdalena oraz Express Warszawa – Koszalin w Radiu Koszalin, debatę polityczną w Radiu Łódź, Rozmowę dnia w Radiu PiK i Rozmowy pod krawatem w Polskim Radiu Szczecin[21][23][24][25].
Od 3 listopada 2016 do 19 grudnia 2023 współprowadziła program W tyle wizji w TVP Info[26][21]. W lutym 2017 zaczęła prowadzić program Studio Polska w TVP Info na zmianę z Katarzyną Matuszewską, następnie po ustąpieniu Katarzyny Matuszewskiej prowadziła ten program do 7 marca 2020 wspólnie z Jackiem Łęskim. Od września 2017 była także jedną z prowadzących program O co chodzi w TVP Info. Przez krótki okres była gospodynią programu Minęła dwudziesta w TVP Info. Od kwietnia do czerwca 2020 prowadziła Raport Polityczny oraz Pakiet Wyborczy (wybory prezydenckie 2020). Od lipca 2020 ponownie była prowadzącą program Minęła dwudziesta, a od sierpnia 2020 do grudnia 2021 współprowadziła z Jarosławem Jakimowiczem audycję W kontrze[27]. W maju 2022 została prowadzącą codziennego autorskiego programu publicystycznego Plan dnia[28]. W czerwcu 2023 prowadziła specjalne wydania Wiadomości podczas 60. KFPP w Opolu[29]. Od czerwca do sierpnia 2023 była jedną z prowadzących program Arena poglądów, nadawanego w TVP1[30]. Współprowadziła także program Minęła 8[21].
We wrześniu 2024 została prezenterką telewizji WPolsce24[31][32], w której prowadzi autorski program publicystyczny Salon polityczny Magdaleny Ogórek oraz współprowadzi programy: Poranek, Polityka na deser i Debata po Wiadomościach[33][34].
Kontrowersje
[edytuj | edytuj kod]W lipcu 2017 opublikowała wpisy w serwisie Twitter odnoszące się do Marka Borowskiego, które zostały odebrane jako antysemickie[35][36]. Rada Etyki Mediów wydała oświadczenie, w którym stwierdziła, że Magdalena Ogórek w swoich wpisach złamała zasadę szacunku i tolerancji, wytykając w utrzymanym w antysemickiej retoryce wpisie na forum społecznościowym rzekomą zmianę nazwiska na polsko brzmiące[37]. Ówczesny prezes TVP Jacek Kurski zwrócił się do Ogórek z prośbą o wyjaśnienia w sprawie jej wpisów, jednak biuro prasowe TVP nie poinformowało, czy wobec publicystki zostały wyciągnięte jakiekolwiek konsekwencje[38]. W marcu 2018 jeden z wpisów znalazł się na wystawie „Obcy w domu” w warszawskim Muzeum Historii Żydów Polskich „Polin”, w której zestawiono przykłady antysemityzmu z czasów Marca 1968 oraz współczesnego jako przykład współczesnego języka nienawiści[39]. Wówczas Magdalena Ogórek zapowiedziała pozew o ochronę dóbr osobistych przeciwko Dariuszowi Stoli, dyrektorowi Muzeum „Polin”[39]. Sąd Rejonowy w Warszawie po rozpatrzeniu prywatnego pozwu Ogórek przeciwko Stoli umorzył postępowanie. Dziennikarka odwołała się od decyzji. W lutym 2019 Sąd Okręgowy w Warszawie utrzymał w mocy wyrok sądu pierwszej instancji i oddalił pozew[40].
W lutym 2019 w jednym z odcinków W tyle wizji komentując sprawę Elżbiety Podleśnej, wraz ze współprowadzącym Rafałem Ziemkiewiczem miała podważać jej kompetencje i bezstronność jako psychoterapeutki. Sprawa z wniosku Podleśnej o zniesławienie trafiła w 2019 do sądu pierwszej instancji, ale została umorzona. We wrześniu 2021 Sąd Rejonowy dla Warszawy-Śródmieścia rozpatrzył skargę Podleśnej na to umorzenie i nakazał sądowi rejonowemu ponownie zająć się sprawą. W grudniu 2022 dziennikarze zostali skazani przez Sąd Rejonowy na grzywny w wysokości 10 tysięcy złotych dla każdego. Po wyroku oskarżeni odwołali się od niego. W maju 2023 sąd drugiej instancji uprawomocnił pierwszy w sprawie wyrok[41][42]. W sierpniu tego samego roku minister sprawiedliwości oraz prokurator generalny Zbigniew Ziobro zdecydował się wnieść do Sądu Najwyższego skargę nadzwyczajną w sprawie wyroku[43]. Sąd Najwyższy odmówił wstrzymania wykonania wyroku[44][45][46]. W grudniu 2023 Ogórek i Ziemkiewicz zostali ułaskawieni przez prezydenta Andrzeja Dudę[47].
We wrześniu 2021 podczas programu W tyle wizji stwierdziła, że pseudonim posłanki Iwony Hartwich brzmi „żywa gotówka”. Ze względu na to, że nie reagowała na polubowne wezwania do przeprosin, Hartwich wniosła pozew do warszawskiego Sądu Rejonowego[48]. W listopadzie 2023 Sąd oddalił powództwo i nakazał zwrócić koszty sądowe poniesione przez Ogórek[49].
Życie prywatne
[edytuj | edytuj kod]Do listopada 2021 była żoną Piotra Mochnaczewskiego[50][51]. Mają córkę Magdę (ur. 2005)[52][9].
Wyniki wyborcze
[edytuj | edytuj kod]Wybory | Komitet wyborczy | Organ | Okręg | Wynik | |
---|---|---|---|---|---|
2011 | Sojusz Lewicy Demokratycznej | Sejm VII kadencji | nr 30 | 3 751 (1,42%)[53] | |
2015 | KW Kandydatki na Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej Magdaleny Ogórek | Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej | 353 883 (2,38%)[54] |
Publikacje
[edytuj | edytuj kod]- Polscy templariusze. Mity i rzeczywistość, Warszawa: Interwest, 2005, ISBN 83-89845-10-5 (ISBN nieprawidłowo nadany przez wydawcę). Recenzje: Dariusz Wybranowski, „Przegląd Zachodniopomorski” 21 (2006), z. 1, s. 244–253; Sławomir Majoch, portal historyczny „Szlak templariuszy”; dział: Recenzje.
- Beginki i waldensi na Śląsku i Morawach do końca XIV wieku (praca doktorska), Racibórz: Wydawnictwo i Agencja Informacyjna WAW Grzegorz Wawoczny, 2012, ISBN 978-83-62608-28-7[55]. Recenzje: Paweł Kras, „Roczniki Historyczne” 79 (2013), s. 238–243; Edyta Pluta, „Śląski Kwartalnik Historyczny Sobótka”, t. 69, z. 4 (2014); Jarosław Szymański, „Kwartalnik Historyczny” CXXII (2015/1), s. 171–178[56].
- Magdalena Ogórek: Lista Wächtera – generał SS, który ograbił Kraków. Warszawa: Zona Zero, 2017. ISBN 978-83-948743-2-2.
- Magdalena Ogórek: Kat kłania się i zabija. Fronda, 2021. ISBN 978-83-8079-658-4.
Uwagi
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Inne źródło podawało Rydułtowy (wówczas dzielnica Wodzisławia Śląskiego): Wacław Wrana , Kobiety w SLD nie muszą niczego maskować [online], rybnik.com.pl, 29 września 2011 .
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Biografia [online], magdalenaogorek.eu .
- ↑ a b Magdalena Ogórek w bazie filmpolski.pl
- ↑ SLD: Poseł Motowidło i celebrytka Magdalena Ogórek. „Nowiny”, 14 września 2011.
- ↑ a b c Dr Magdalena Agnieszka Ogórek, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2016-11-22] .
- ↑ a b c d e f g Szymon Kamczyk. Piękna strona lewicy. „Tygodnik Rybnicki”. Nr 27, s. 6, 5 lipca 2011.
- ↑ Zostając posłanką, nie zamierzam być polityczną celebrytką [online], dziennikzachodni.pl, 4 lipca 2011 .
- ↑ a b Anna Dąbrowska , Kariera Magdaleny Ogórek: Stażystka u prezydenta i premiera, researcherka w NBP [online], polityka.pl, 28 stycznia 2015 .
- ↑ a b c d r. Rybniczanka powalczy o fotel prezydenta. „Tygodnik Rybnicki”. Nr 2, s. 4, 13 stycznia 2015.
- ↑ a b Magdalena Ogórek kandydatką SLD na Prezydenta RP! [online], SLD, 9 stycznia 2015 [dostęp 2015-01-10] [zarchiwizowane z adresu 2016-10-12] .
- ↑ Napieralski przedstawił swój sztab. „Stare” SLD na marginesie [online], onet.pl, 27 kwietnia 2010 .
- ↑ pm, raj. Wiemy na kogo będziemy głosować. „Tygodnik Rybnicki”. Nr 36, s. 1, 3, 4 października 2011.
- ↑ WaT. Ubyło parlamentarzystów. „Gazeta Rybnicka”. Nr 10, s. 7, październik 2011.
- ↑ Serwis PKW – Wybory 2011 [online] .
- ↑ Ogłoszenie / Liderzy w Rybniku. „Tygodnik Rybnicki”. Nr 40, s. 1, 3, 4 października 2011.
- ↑ m. Kampania, jak żadna inna. „Tygodnik Rybnicki”. Nr 28, s. 5, 12 lipca 2011.
- ↑ Uchwała Zarządu Krajowego w sprawie kandydatki w wyborach na urząd Prezydenta RP [online], SLD, 9 stycznia 2015 [dostęp 2015-01-10] [zarchiwizowane z adresu 2015-09-24] .
- ↑ Obwieszczenie Państwowej Komisji Wyborczej z dnia 11 maja 2015 r. o wynikach głosowania i wyniku wyborów Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej, zarządzonych na dzień 10 maja 2015 r. [online], pkw.gov.pl [dostęp 2015-05-12] .
- ↑ Magdalena Ogórek nową prowadzącą magazynu „Świat” w TVN24 BiŚ [online], wirtualnemedia.pl, 12 maja 2014 .
- ↑ Magdalena Ogórek publicystką „Do Rzeczy”, zawieszony „Atlas sztuki” [online], wirtualnemedia.pl, 5 września 2016 .
- ↑ „Portret młodzieńca” – najcenniejsze dzieło utracone podczas II Wojny Światowej [online], polskieradio.pl, 21 stycznia 2017 .
- ↑ a b c d Mariusz Kowalczyk , Tego bronią propagandyści. W PiS-owskich mediach stworzyli dla siebie system fuch [online], Press.pl, 27 grudnia 2023 .
- ↑ Magdalena Ogórek zniknęła z programu W samo południe. Wyjaśnia powód [online], teleshow.wp.pl, 18 stycznia 2023 .
- ↑ Maciej Kozielski , Magdalena Ogórek częściej w Radiu Koszalin [online], Press.pl, 18 grudnia 2020 .
- ↑ Joanna Dolecka , Magdalena Ogórek nie prowadzi już 'Rozmów dnia' na antenie Radia PiK. Dziennikarze boją się o pracę [online], www.wirtualnemedia.pl, 15 stycznia 2024 .
- ↑ Magdalena Ogórek poprowadzi „Rozmowy pod Krawatem” w Radiu Szczecin [online], www.wirtualnemedia.pl, 6 grudnia 2017 .
- ↑ Magdalena Ogórek prowadzącą „W tyle wizji” w TVP Info [online], wirtualnemedia.pl, 4 listopada 2016 .
- ↑ „W kontrze” z częstszą emisją w TVP Info. Z programu zniknęła Magdalena Ogórek. kultura.onet.pl, 2022-01-17. [dostęp 2022-01-22].
- ↑ Magdalena Ogórek poprowadzi "Plan dnia" w TVP Info [online], Press.pl, 4 maja 2022 .
- ↑ Widzowie zaskoczeni. Co Magdalena Ogórek wystąpiła tak w "Wiadomościach"! [online], Fakt24.pl, 10 czerwca 2023 .
- ↑ Koniec „Areny poglądów” w TVP1. Program prowadzili Magdalena Ogórek i Miłosz Kłeczek [online], www.wirtualnemedia.pl, 26 sierpnia 2023 [dostęp 2023-08-26] (pol.).
- ↑ Anita Kaźmierska , wPolsce24 zastąpi wPolsce.pl [online], saturier.pl, 26 sierpnia 2024 [dostęp 2024-08-27] (pol.).
- ↑ Nowa stacja także w kablówkach. Zastąpi wPolsce.pl [online], www.wirtualnemedia.pl, 28 sierpnia 2024 [dostęp 2024-08-28] (pol.).
- ↑ Michał Niedbalski , Magdalena Ogórek z trzecim programem w stacji wPolsce24 [online], Press.pl, 19 września 2024 .
- ↑ Magdalena Ogórek w nowej stacji także wieczorem [online], www.wirtualnemedia.pl, 27 września 2024 [dostęp 2024-09-28] (pol.).
- ↑ Atak Ogórek na Borowskiego. Burza komentarzy: "Niżej niż dno". Nawet posłanka PiS krytykuje [online], gazeta.pl, 28 lipca 2017 .
- ↑ Publicysta Forum Żydów Polskich o tweetach Magdaleny Ogórek nt. ojca Marka Borowskiego: paskudny donos za pochodzenie [online], www.wirtualnemedia.pl, 30 lipca 2017 .
- ↑ Rada Etyki Mediów: Magdalena Ogórek we wpisach o ojcu Marka Borowskiego złamała zasadę szacunku i tolerancji [online], www.wirtualnemedia.pl, 31 lipca 2017 .
- ↑ Przemysław Malinowski , Jacek Kurski chce wyjaśnień od Magdaleny Ogórek [online], Rzeczpospolita, 1 sierpnia 2017 .
- ↑ a b Michał Wojtczuk , Magda Ogórek grozi pozwem Muzeum Żydów Polskich "Polin" [online], warszawa.wyborcza.pl, 12 marca 2018 .
- ↑ Estera Flieger , Magdalena Ogórek i Rafał Ziemkiewicz nie wygrali z dyrektorem Muzeum Polin [online], wyborcza.pl, 8 kwietnia 2019 .
- ↑ Magdalena Auzbiter: Magdalena Ogórek i Rafał Ziemkiewicz prawomocnie skazani za zniesławienie Elżbiety Podleśnej. Rzeczpospolita, 2023-05-24.
- ↑ Ziemkiewicz i Ogórek skazani na grzywnę za zniesławienie aktywistki. „Chcę zamiany kary na areszt” [online], www.wirtualnemedia.pl, 25 maja 2023 .
- ↑ Ogórek i Ziemkiewicz skazani. Ziobro składa skargę nadzwyczajną. Rzeczpospolita. [dostęp 2023-08-16].
- ↑ Sąd Najwyższy odmówił wstrzymania wykonania wyroku na Ogórek i Ziemkiewicza w sprawie słów w TVP Info [online], Otwarta Rzeczpospolita, 25 sierpnia 2023 [dostęp 2023-10-12] .
- ↑ Marta Ossowska , Sąd Najwyższy zdecydował. Magdalena Ogórek i Rafał Ziemkiewicz muszą zapłacić karę [online], teleshow.wp.pl, 24 sierpnia 2023 .
- ↑ Orzecznictwo - Baza orzeczeń / Sygnatura: II NSNk 23/23, Sędzia w składzie: Szczepaniec [online], Sąd Najwyższy, 18 sierpnia 2023 [dostęp 2023-10-12] .
- ↑ Marcin Terlik , Prezydent ułaskawił Magdalenę Ogórek i Rafała Ziemkiewicza. Mamy oficjalne potwierdzenie [online], wiadomosci.onet.pl, 12 stycznia 2024 .
- ↑ Iwona Hartwich pozwała Magdalenę Ogórek za nazwanie jej „żywą gotówką” [online], www.wirtualnemedia.pl, 26 listopada 2021 .
- ↑ Mariusz Kowalczyk , Sąd oddalił pozew posłanki KO przeciwko Magdalenie Ogórek, która nazwała ją "żywą gotówką" [online], Press, 28 listopada 2023 .
- ↑ Mąż Magdaleny Ogórek był prawomocnie skazany [online], Newsweek, 21 stycznia 2015 [dostęp 2020-04-11] .
- ↑ Zuzanna Sierzputowska , Magdalena Ogórek rozwiodła się z mężem. Para od lat była w separacji [online], kobieta.wp.pl, 1 marca 2022 .
- ↑ Magdalena Ogórek – kim jest prywatnie? Mąż, córka, wiek. Gala.pl, 2019-02-03. [dostęp 2020-08-02].
- ↑ Serwis PKW – Wybory 2011. [dostęp 2021-09-02].
- ↑ Serwis PKW – Wybory 2015. [dostęp 2021-09-02].
- ↑ Informacje na stronie księgarni PWN [online] .
- ↑ „Kwartalnik Historyczny” nr 1 (2015) [online], semper.istore.pl .
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Absolwenci Wydziału Historyczno-Pedagogicznego Uniwersytetu Opolskiego
- Kandydaci na urząd Prezydenta RP w 2015 roku
- Ludzie urodzeni w Rybniku
- Osobowości telewizyjne związane z TVN
- Osobowości telewizyjne związane z TVP
- Polscy historycy
- Wykładowcy uczelni w Krakowie
- Wykładowcy uczelni w Warszawie
- Polskie aktorki filmowe
- Polskie aktorki telewizyjne
- Politycy SdRP i SLD
- Ułaskawieni przez Andrzeja Dudę
- Urodzeni w 1979