Przejdź do zawartości

Magdalena Ogórek

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Magdalena Ogórek
Ilustracja
Magdalena Ogórek (2018)
Data i miejsce urodzenia

23 lutego 1979
Rybnik

Zawód, zajęcie

prezenterka telewizyjna, historyk, była nauczycielka akademicka, aktorka

Alma Mater

Uniwersytet Opolski

Uczelnia

Małopolska Szkoła Wyższa im. J. Dietla w Krakowie

Małżeństwo

Piotr Mochnaczewski

Strona internetowa

Magdalena Agnieszka Ogórek (ur. 23 lutego 1979 w Rybniku) – polska dziennikarka i prezenterka telewizyjna, działaczka polityczna, historyczka, doktor nauk humanistycznych, a także aktorka. Kandydatka SLD na urząd prezydenta RP w 2015.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodziła się 23 lutego 1979 w Rybniku[a][1][2]. W rodzinnym mieście ukończyła naukę w II Liceum Ogólnokształcącym im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego[3]. W 2002 ukończyła studia magisterskie na kierunku historii na Uniwersytecie Opolskim, w 2003 studia podyplomowe na kierunku integracja europejska na Uniwersytecie Warszawskim, a w 2005 studia tematyczne w European Institute of Public Administration w Maastricht. W 2009 na Uniwersytecie Opolskim uzyskała stopień naukowy doktora na podstawie pracy zatytułowanej Beginki i waldensi na Śląsku i Morawach do końca XIV wieku[4][4].

W roku akademickim 2010/2011 podjęła pracę na stanowisku adiunkta w Katedrze Stosunków Międzynarodowych w Wyższej Szkole Cła i Logistyki w Warszawie, gdzie została nauczycielką akademicką[5][6]. Pracowała też na stanowisku starszego wykładowcy w Małopolskiej Szkole Wyższej im. J. Dietla w Krakowie[4].

Działalność zawodowa i polityczna

[edytuj | edytuj kod]

Odbywała kilkutygodniowe staże i praktyki zawodowe w Biurze Integracji Europejskiej w Kancelarii Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej oraz w Kancelarii Premiera. Według własnej relacji była zatrudniona i pracowała w kancelarii prezydenta Aleksandra Kwaśniewskiego oraz w biurze informacyjnym rządu[5]. W 2004 została zatrudniona w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych i Administracji, gdzie pracowała w Departamencie Unii Europejskiej[5] przez dwa lata[7]. Pełniła funkcję rzeczniczki prasowej Europejskiej Konferencji Ministrów Spraw Wewnętrznych[8]. Po 2,5-rocznej przerwie związanej z urlopem wychowawczym powróciła do działalności w Sojuszu Lewicy Demokratycznej[5]. W latach 2008–2010 zatrudniona w klubie poselskim SLD (pierwotnie pod nazwą Lewica)[1]. Przez trzy lata była współpracowniczką przewodniczącego SLD Grzegorza Napieralskiego[9], pełniąc funkcję szefowej jego gabinetu[5], a w 2010 była członkinią jego sztabu wyborczego w wyborach prezydenckich[10]. Była też ekspertką Klubu Parlamentarnego SLD[8].

Jako nauczycielka akademicka z Warszawy w wyborach parlamentarnych w 2011 bezskutecznie kandydowała do Sejmu, startując z ramienia KW SLD w okręgu wyborczym nr 31 (Katowice) z numerem 2 na liście (uzyskała 3751 głosów)[11][12][13]. W tejże kampanii wyborczej jej kandydatura była popierana przez Aleksandra Kwaśniewskiego i Ryszarda Kalisza[14]. Wcześniej, bo wczesnym latem 2011, zastrzeżenie w Rybniku budziło równoległe promowanie się kandydatki w ramach akcji „Twoje zdrowie – Twój wybór”, odbierane powszechnie jako łączenie z kampanią wyborczą[15].

Od sierpnia 2012 do października 2014 na podstawie umów cywilnoprawnych jako konsultantka współpracowała z Narodowym Bankiem Polskim, m.in. przy realizacji zamówionych przez NBP filmów i jako redaktorka w pracowniczym magazynie „Jak w banku”[7][8].

9 stycznia 2015 została zatwierdzona przez zarząd SLD jako kandydatka tej partii na prezydenta RP w wyborach 10 maja tego samego roku[16]. Zajęła w nich 5. miejsce, zdobywając 353 883 głosy, co stanowiło 2,38% głosów ważnych[17]. Po wyborach zakończyła się jej współpraca z SLD, z którym związana była jako bezpartyjna.

Kariera medialna

[edytuj | edytuj kod]

Zagrała epizodyczne role w produkcjach telewizyjnych i filmowych, tj. w Lokatorzy (2002), Los Chłopacos (2003)[5] i Czego się boją faceci, czyli seks w mniejszym mieście (2003). W latach 2002–2014 zagrała pielęgniarkę Magdę w kilkudziesięciu odcinkach serialu Na dobre i na złe[2][5]. W 2014 prowadziła program Atlas świata w TVN24 Biznes i Świat[18]. Przed 2015 zaczęła pojawiać się w mediach udzielając wypowiedzi na tematy związane z kierunkiem jej kariery naukowej[8].

We wrześniu 2016 została publicystką konserwatywnego tygodnika „Do Rzeczy[19]. Prowadziła audycję w Polskim Radiu 24 Utracone, odzyskane o zaginionych dziełach sztuki (2017)[20] oraz W samo południe w radiowej Jedynce (2019–2023)[21][22]. Prowadziła także audycje w regionalnych rozgłośniach Polskiego Radia: Zagrabione, Suma tygodnia i Łoża prasowa w Radiu Opole, Mistrz i Magdalena oraz Express Warszawa – Koszalin w Radiu Koszalin, debatę polityczną w Radiu Łódź, Rozmowę dnia w Radiu PiK i Rozmowy pod krawatem w Polskim Radiu Szczecin[21][23][24][25].

Od 3 listopada 2016 do 19 grudnia 2023 współprowadziła program W tyle wizji w TVP Info[26][21]. W lutym 2017 zaczęła prowadzić program Studio Polska w TVP Info na zmianę z Katarzyną Matuszewską, następnie po ustąpieniu Katarzyny Matuszewskiej prowadziła ten program do 7 marca 2020 wspólnie z Jackiem Łęskim. Od września 2017 była także jedną z prowadzących program O co chodzi w TVP Info. Przez krótki okres była gospodynią programu Minęła dwudziesta w TVP Info. Od kwietnia do czerwca 2020 prowadziła Raport Polityczny oraz Pakiet Wyborczy (wybory prezydenckie 2020). Od lipca 2020 ponownie była prowadzącą program Minęła dwudziesta, a od sierpnia 2020 do grudnia 2021 współprowadziła z Jarosławem Jakimowiczem audycję W kontrze[27]. W maju 2022 została prowadzącą codziennego autorskiego programu publicystycznego Plan dnia[28]. W czerwcu 2023 prowadziła specjalne wydania Wiadomości podczas 60. KFPP w Opolu[29]. Od czerwca do sierpnia 2023 była jedną z prowadzących program Arena poglądów, nadawanego w TVP1[30]. Współprowadziła także program Minęła 8[21].

We wrześniu 2024 została prezenterką telewizji WPolsce24[31][32], w której prowadzi autorski program publicystyczny Salon polityczny Magdaleny Ogórek oraz współprowadzi programy: Poranek, Polityka na deser i Debata po Wiadomościach[33][34].

Kontrowersje

[edytuj | edytuj kod]

W lipcu 2017 opublikowała wpisy w serwisie Twitter odnoszące się do Marka Borowskiego, które zostały odebrane jako antysemickie[35][36]. Rada Etyki Mediów wydała oświadczenie, w którym stwierdziła, że Magdalena Ogórek w swoich wpisach złamała zasadę szacunku i tolerancji, wytykając w utrzymanym w antysemickiej retoryce wpisie na forum społecznościowym rzekomą zmianę nazwiska na polsko brzmiące[37]. Ówczesny prezes TVP Jacek Kurski zwrócił się do Ogórek z prośbą o wyjaśnienia w sprawie jej wpisów, jednak biuro prasowe TVP nie poinformowało, czy wobec publicystki zostały wyciągnięte jakiekolwiek konsekwencje[38]. W marcu 2018 jeden z wpisów znalazł się na wystawie „Obcy w domu” w warszawskim Muzeum Historii Żydów Polskich „Polin”, w której zestawiono przykłady antysemityzmu z czasów Marca 1968 oraz współczesnego jako przykład współczesnego języka nienawiści[39]. Wówczas Magdalena Ogórek zapowiedziała pozew o ochronę dóbr osobistych przeciwko Dariuszowi Stoli, dyrektorowi Muzeum „Polin”[39]. Sąd Rejonowy w Warszawie po rozpatrzeniu prywatnego pozwu Ogórek przeciwko Stoli umorzył postępowanie. Dziennikarka odwołała się od decyzji. W lutym 2019 Sąd Okręgowy w Warszawie utrzymał w mocy wyrok sądu pierwszej instancji i oddalił pozew[40].

W lutym 2019 w jednym z odcinków W tyle wizji komentując sprawę Elżbiety Podleśnej, wraz ze współprowadzącym Rafałem Ziemkiewiczem miała podważać jej kompetencje i bezstronność jako psychoterapeutki. Sprawa z wniosku Podleśnej o zniesławienie trafiła w 2019 do sądu pierwszej instancji, ale została umorzona. We wrześniu 2021 Sąd Rejonowy dla Warszawy-Śródmieścia rozpatrzył skargę Podleśnej na to umorzenie i nakazał sądowi rejonowemu ponownie zająć się sprawą. W grudniu 2022 dziennikarze zostali skazani przez Sąd Rejonowy na grzywny w wysokości 10 tysięcy złotych dla każdego. Po wyroku oskarżeni odwołali się od niego. W maju 2023 sąd drugiej instancji uprawomocnił pierwszy w sprawie wyrok[41][42]. W sierpniu tego samego roku minister sprawiedliwości oraz prokurator generalny Zbigniew Ziobro zdecydował się wnieść do Sądu Najwyższego skargę nadzwyczajną w sprawie wyroku[43]. Sąd Najwyższy odmówił wstrzymania wykonania wyroku[44][45][46]. W grudniu 2023 Ogórek i Ziemkiewicz zostali ułaskawieni przez prezydenta Andrzeja Dudę[47].

We wrześniu 2021 podczas programu W tyle wizji stwierdziła, że pseudonim posłanki Iwony Hartwich brzmi „żywa gotówka”. Ze względu na to, że nie reagowała na polubowne wezwania do przeprosin, Hartwich wniosła pozew do warszawskiego Sądu Rejonowego[48]. W listopadzie 2023 Sąd oddalił powództwo i nakazał zwrócić koszty sądowe poniesione przez Ogórek[49].

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

Do listopada 2021 była żoną Piotra Mochnaczewskiego[50][51]. Mają córkę Magdę (ur. 2005)[52][9].

Wyniki wyborcze

[edytuj | edytuj kod]
Wybory Komitet wyborczy Organ Okręg Wynik
2011 Sojusz Lewicy Demokratycznej Sejm VII kadencji nr 30 3 751 (1,42%)N[53]
2015 KW Kandydatki na Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej Magdaleny Ogórek Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej 353 883 (2,38%)N[54]

Publikacje

[edytuj | edytuj kod]
  1. Inne źródło podawało Rydułtowy (wówczas dzielnica Wodzisławia Śląskiego): Wacław Wrana, Kobiety w SLD nie muszą niczego maskować [online], rybnik.com.pl, 29 września 2011.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Biografia [online], magdalenaogorek.eu.
  2. a b Magdalena Ogórek w bazie filmpolski.pl
  3. SLD: Poseł Motowidło i celebrytka Magdalena Ogórek. „Nowiny”, 14 września 2011. 
  4. a b c Dr Magdalena Agnieszka Ogórek, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2016-11-22].
  5. a b c d e f g Szymon Kamczyk. Piękna strona lewicy. „Tygodnik Rybnicki”. Nr 27, s. 6, 5 lipca 2011. 
  6. Zostając posłanką, nie zamierzam być polityczną celebrytką [online], dziennikzachodni.pl, 4 lipca 2011.
  7. a b Anna Dąbrowska, Kariera Magdaleny Ogórek: Stażystka u prezydenta i premiera, researcherka w NBP [online], polityka.pl, 28 stycznia 2015.
  8. a b c d r. Rybniczanka powalczy o fotel prezydenta. „Tygodnik Rybnicki”. Nr 2, s. 4, 13 stycznia 2015. 
  9. a b Magdalena Ogórek kandydatką SLD na Prezydenta RP! [online], SLD, 9 stycznia 2015 [dostęp 2015-01-10] [zarchiwizowane z adresu 2016-10-12].
  10. Napieralski przedstawił swój sztab. „Stare” SLD na marginesie [online], onet.pl, 27 kwietnia 2010.
  11. pm, raj. Wiemy na kogo będziemy głosować. „Tygodnik Rybnicki”. Nr 36, s. 1, 3, 4 października 2011. 
  12. WaT. Ubyło parlamentarzystów. „Gazeta Rybnicka”. Nr 10, s. 7, październik 2011. 
  13. Serwis PKW – Wybory 2011 [online].
  14. Ogłoszenie / Liderzy w Rybniku. „Tygodnik Rybnicki”. Nr 40, s. 1, 3, 4 października 2011. 
  15. m. Kampania, jak żadna inna. „Tygodnik Rybnicki”. Nr 28, s. 5, 12 lipca 2011. 
  16. Uchwała Zarządu Krajowego w sprawie kandydatki w wyborach na urząd Prezydenta RP [online], SLD, 9 stycznia 2015 [dostęp 2015-01-10] [zarchiwizowane z adresu 2015-09-24].
  17. Obwieszczenie Państwowej Komisji Wyborczej z dnia 11 maja 2015 r. o wynikach głosowania i wyniku wyborów Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej, zarządzonych na dzień 10 maja 2015 r. [online], pkw.gov.pl [dostęp 2015-05-12].
  18. Magdalena Ogórek nową prowadzącą magazynu „Świat” w TVN24 BiŚ [online], wirtualnemedia.pl, 12 maja 2014.
  19. Magdalena Ogórek publicystką „Do Rzeczy”, zawieszony „Atlas sztuki” [online], wirtualnemedia.pl, 5 września 2016.
  20. „Portret młodzieńca” – najcenniejsze dzieło utracone podczas II Wojny Światowej [online], polskieradio.pl, 21 stycznia 2017.
  21. a b c d Mariusz Kowalczyk, Tego bronią propagandyści. W PiS-owskich mediach stworzyli dla siebie system fuch [online], Press.pl, 27 grudnia 2023.
  22. Magdalena Ogórek zniknęła z programu W samo południe. Wyjaśnia powód [online], teleshow.wp.pl, 18 stycznia 2023.
  23. Maciej Kozielski, Magdalena Ogórek częściej w Radiu Koszalin [online], Press.pl, 18 grudnia 2020.
  24. Joanna Dolecka, Magdalena Ogórek nie prowadzi już 'Rozmów dnia' na antenie Radia PiK. Dziennikarze boją się o pracę [online], www.wirtualnemedia.pl, 15 stycznia 2024.
  25. Magdalena Ogórek poprowadzi „Rozmowy pod Krawatem” w Radiu Szczecin [online], www.wirtualnemedia.pl, 6 grudnia 2017.
  26. Magdalena Ogórek prowadzącą „W tyle wizji” w TVP Info [online], wirtualnemedia.pl, 4 listopada 2016.
  27. „W kontrze” z częstszą emisją w TVP Info. Z programu zniknęła Magdalena Ogórek. kultura.onet.pl, 2022-01-17. [dostęp 2022-01-22].
  28. Magdalena Ogórek poprowadzi "Plan dnia" w TVP Info [online], Press.pl, 4 maja 2022.
  29. Widzowie zaskoczeni. Co Magdalena Ogórek wystąpiła tak w "Wiadomościach"! [online], Fakt24.pl, 10 czerwca 2023.
  30. Koniec „Areny poglądów” w TVP1. Program prowadzili Magdalena Ogórek i Miłosz Kłeczek [online], www.wirtualnemedia.pl, 26 sierpnia 2023 [dostęp 2023-08-26] (pol.).
  31. Anita Kaźmierska, wPolsce24 zastąpi wPolsce.pl [online], saturier.pl, 26 sierpnia 2024 [dostęp 2024-08-27] (pol.).
  32. Nowa stacja także w kablówkach. Zastąpi wPolsce.pl [online], www.wirtualnemedia.pl, 28 sierpnia 2024 [dostęp 2024-08-28] (pol.).
  33. Michał Niedbalski, Magdalena Ogórek z trzecim programem w stacji wPolsce24 [online], Press.pl, 19 września 2024.
  34. Magdalena Ogórek w nowej stacji także wieczorem [online], www.wirtualnemedia.pl, 27 września 2024 [dostęp 2024-09-28] (pol.).
  35. Atak Ogórek na Borowskiego. Burza komentarzy: "Niżej niż dno". Nawet posłanka PiS krytykuje [online], gazeta.pl, 28 lipca 2017.
  36. Publicysta Forum Żydów Polskich o tweetach Magdaleny Ogórek nt. ojca Marka Borowskiego: paskudny donos za pochodzenie [online], www.wirtualnemedia.pl, 30 lipca 2017.
  37. Rada Etyki Mediów: Magdalena Ogórek we wpisach o ojcu Marka Borowskiego złamała zasadę szacunku i tolerancji [online], www.wirtualnemedia.pl, 31 lipca 2017.
  38. Przemysław Malinowski, Jacek Kurski chce wyjaśnień od Magdaleny Ogórek [online], Rzeczpospolita, 1 sierpnia 2017.
  39. a b Michał Wojtczuk, Magda Ogórek grozi pozwem Muzeum Żydów Polskich "Polin" [online], warszawa.wyborcza.pl, 12 marca 2018.
  40. Estera Flieger, Magdalena Ogórek i Rafał Ziemkiewicz nie wygrali z dyrektorem Muzeum Polin [online], wyborcza.pl, 8 kwietnia 2019.
  41. Magdalena Auzbiter: Magdalena Ogórek i Rafał Ziemkiewicz prawomocnie skazani za zniesławienie Elżbiety Podleśnej. Rzeczpospolita, 2023-05-24.
  42. Ziemkiewicz i Ogórek skazani na grzywnę za zniesławienie aktywistki. „Chcę zamiany kary na areszt” [online], www.wirtualnemedia.pl, 25 maja 2023.
  43. Ogórek i Ziemkiewicz skazani. Ziobro składa skargę nadzwyczajną. Rzeczpospolita. [dostęp 2023-08-16].
  44. Sąd Najwyższy odmówił wstrzymania wykonania wyroku na Ogórek i Ziemkiewicza w sprawie słów w TVP Info [online], Otwarta Rzeczpospolita, 25 sierpnia 2023 [dostęp 2023-10-12].
  45. Marta Ossowska, Sąd Najwyższy zdecydował. Magdalena Ogórek i Rafał Ziemkiewicz muszą zapłacić karę [online], teleshow.wp.pl, 24 sierpnia 2023.
  46. Orzecznictwo - Baza orzeczeń / Sygnatura: II NSNk 23/23, Sędzia w składzie: Szczepaniec [online], Sąd Najwyższy, 18 sierpnia 2023 [dostęp 2023-10-12].
  47. Marcin Terlik, Prezydent ułaskawił Magdalenę Ogórek i Rafała Ziemkiewicza. Mamy oficjalne potwierdzenie [online], wiadomosci.onet.pl, 12 stycznia 2024.
  48. Iwona Hartwich pozwała Magdalenę Ogórek za nazwanie jej „żywą gotówką” [online], www.wirtualnemedia.pl, 26 listopada 2021.
  49. Mariusz Kowalczyk, Sąd oddalił pozew posłanki KO przeciwko Magdalenie Ogórek, która nazwała ją "żywą gotówką" [online], Press, 28 listopada 2023.
  50. Mąż Magdaleny Ogórek był prawomocnie skazany [online], Newsweek, 21 stycznia 2015 [dostęp 2020-04-11].
  51. Zuzanna Sierzputowska, Magdalena Ogórek rozwiodła się z mężem. Para od lat była w separacji [online], kobieta.wp.pl, 1 marca 2022.
  52. Magdalena Ogórek – kim jest prywatnie? Mąż, córka, wiek. Gala.pl, 2019-02-03. [dostęp 2020-08-02].
  53. Serwis PKW – Wybory 2011. [dostęp 2021-09-02].
  54. Serwis PKW – Wybory 2015. [dostęp 2021-09-02].
  55. Informacje na stronie księgarni PWN [online].
  56. „Kwartalnik Historyczny” nr 1 (2015) [online], semper.istore.pl.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]