Magura (Beskid Śląski)
![]() Magura widziana z Łodygowic (2018) | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Pasmo | |
Wysokość |
1109 m n.p.m. |
Położenie na mapie Beskidu Śląskiego ![]() | |
Położenie na mapie Karpat ![]() | |
![]() |
Magura (1109 m n.p.m.[1]) – góra w Beskidzie Śląskim, 20 minut od szczytu Klimczoka. Szczyt leży w granicach dwóch gmin – Wilkowice i Szczyrk.
Magura to wydłużona i spłaszczona kulminacja, w większości porośnięta lasem. Południowe stoki Magury, należące administracyjnie do Szczyrku, są zagospodarowane i zamieszkałe, natomiast stoki północne pokryte niezagospodarowanymi lasami. Na wschodnim stoku Magury, nad przełęczą łączącą Magurę z Klimczokiem, znajduje się schronisko PTTK Klimczok[2]. Dzieje schroniska sięgają XIX w., wtedy to baron Klobus z Łodygowic wybudował w tym miejscu domek myśliwski z pomieszczeniami dla turystów. Nazwał go na cześć swojej żony Klementyny – „Klementynówką”. Budynek płonął kilka razy, obecny budynek pochodzi z 1914 r. W latach 30. XX w. schronisko przejęła niemiecka organizacja Beskidenverein. W czasie wojny w schronisku rezydował Wehrmacht. Schronisko przetrwało wojnę i w 1945 r. zostało przejęte przez oddział PTT. W latach 60. XX w. budynek przeszedł gruntowną modernizację, dobudowano m.in. werandę. Później obok schroniska zainstalowano basen kąpielowy i miejsce na ognisko. Nieco powyżej schroniska, w niewielkim drewnianym budynku, znajduje się stacja GOPR.
Po drugiej stronie Magury można odnaleźć w lesie resztki murowanego basenu kąpielowego. Basen wybudował w latach 30. XX w. wyżej wymieniony dzierżawca Girsig. Tuż przed wojną rozpoczął on również budowę schroniska turystycznego „Magura-Kąpielisko”, które w czasie wojny prowadziła jego córka. W 1945 wojska radzieckie ostrzelały zbocza Magury, pociski trafiły w budynek schroniska, który doszczętnie spłonął. W pierwszej dekadzie XXI w. całą ruinę porastał wysoki świerkowy las[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Geoportal. [dostęp 2010-01-30].
- ↑ Tomasz Biesik: Schroniska górskie dawniej i dziś. Beskid Mały i Beskid Śląski. Bielsko-Biała: Wyd. „Logos” Agnieszka Korzec-Biesik, 2013, s. 123–137. ISBN 978-83-925599-3-1.
- ↑ Tomasz Biesik: Schroniska górskie dawniej i dziś. Beskid Mały i Beskid Śląski. Bielsko-Biała: Wyd. „Logos” Agnieszka Korzec-Biesik, 2013, s. 138–140. ISBN 978-83-925599-3-1.