Przejdź do zawartości

Maguryczne

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Maguryczne
Państwo

 Polska

Pasmo

Bieszczady Zachodnie

Wysokość

884 m n.p.m.

Położenie na mapie Bieszczadów Zachodnich
Mapa konturowa Bieszczadów Zachodnich, po lewej znajduje się czarny trójkącik z opisem „Maguryczne”
Położenie na mapie Karpat
Mapa konturowa Karpat, u góry znajduje się czarny trójkącik z opisem „Maguryczne”
Położenie na mapie Beskidów Wschodnich
Mapa konturowa Beskidów Wschodnich, blisko lewej krawiędzi u góry znajduje się czarny trójkącik z opisem „Maguryczne”
Ziemia49°16′20″N 22°09′34″E/49,272222 22,159444

Maguryczne (884 m n.p.m.) to szczyt i jeden z grzbietów bocznych zachodniobieszczadzkiego łańcucha górskiego Wysoki Dział, łączący się z głównym na przełęczy Żebrak. Leży na terenie gminy Komańcza, w obszarze chronionym Ciśniańsko-Wetlińskiego Parku Krajobrazowego, niemal w całości pokryty jest lasami jodłowo-bukowymi.

Wokół wierzchołka Magurycznego znajdują się liczne ślady okopów, a w okolicy małe cmentarzyki wojskowe, będące pozostałością walk z czasów I wojny światowej pomiędzy armią rosyjską a broniącymi linii Karpat wojskami austro-węgierskimi.

W latach 1945–47 na stokach Magurycznego znajdowała się baza kompanii UPA „Chrina”, a w okolicy centralny szpital bieszczadzkiego batalionu „Rena”.

Na jednym z zachodnich ramion Magurycznego opadających nad Smolnik znajduje się schronisko turystyczne i lądowisko dla samolotów i szybowców.

Nazwa pochodzi z języka wołoskiego (por. rum. măgura – „wolno stojący masyw górski”, prasłow. maguła – „mogiła”)[1][2].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Wymienione w publikacji w języku rumuńskim: dr. Simona Condurateanu "Istorie şi toponimie românească în Carpaţii situaţi în afara României", Dacia Magazin nr 58, maj 2008, [1]
  2. Por. hasło mogiła Bruckner A. Słownik etymologiczny języka polskiego (1957)