Maks Łazerson

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Maks Łazerson
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

1887
Mitawa

Data i miejsce śmierci

1951
Stany Zjednoczone

poseł na Sejm Republiki Łotewskiej
Okres

od 1922
do 1925

Okres

od 1928
do 1931

Maks Łazerson (łot. Maks Lazersons; ur. 1887 w Mitawie, zm. 1951 w USA) – żydowski prawnik i filozof, poseł na Sejm Republiki Łotewskiej I i III kadencji (1922–1925, 1928–1931).

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W 1916 ukończył studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Petersburskiego. W 1917 podjął pracę w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych Rządu Tymczasowego. W 1920 znalazł się ponownie na Łotwie, gdzie związał się z ruchem Cejrej-Cion. Wykładał w Szkole Handlowej oraz rosyjskiej uczelni w Rydze. W 1922 uzyskał mandat posła na Sejm, który sprawował do 1925. Ponownie wybrany w 1928 (do 1931). W 1934 opuścił Łotwę i wyjechał do Palestyny, gdzie wykładał w Szkole Prawa i Ekonomii w Tel Awiwie. Później przebywał w USA. Pracował w Departamencie Sprawiedliwości oraz wykładał prawo międzynarodowe publiczne na Uniwersytecie Columbia.

Wybrane publikacje[edytuj | edytuj kod]

  • Rewolucja i prawo (1926)
  • Ogólna teoria prawa (1930)
  • Mandat, konstytucja i Rada Prawodawcza Palestyny (1936)
  • Filozofia prawa Majomonidesa (1939)
  • Rosja i Świat Zachodu (1945)

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • (red. G. Branover i R. Ferber), Evrei v menâûŝemsâ mire: materialy 5-j meždunarodnoj konferencii: Riga, 16-17 sentâbrâ 2003 g., Centr Izučeniâ Iudaiki Latvijskogo Universiteta, Ryga 2005