Maksymilian Frydecki

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Maksymilian Frydecki
rotmistrz rezerwy kawalerii rotmistrz rezerwy kawalerii
Data i miejsce urodzenia

9 sierpnia 1886
Kozina

Data i miejsce śmierci

11 stycznia 1927
Sanok

Siły zbrojne

c. k. Obrona Krajowa
Wojsko Polskie

Jednostki

18 pułk piechoty,
24 pułk ułanów

Maksymilian Mieczysław Frydecki (ur. 9 sierpnia 1886 w Kozinie, zm. 11 stycznia 1927 w Sanoku) – doktor praw, sędzia, rotmistrz rezerwy Wojska Polskiego II Rzeczypospolitej.

Nagrobek Maksymiliana Frydeckiego

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Maksymilian Frydecki urodził się 9 sierpnia 1886 w Kozinie na obszarze ówczesnego powiatu skałackiego[1].

Ukończył studia uzyskując stopień doktora praw. Został oficerem armii austriackiej. Został mianowany podporucznikiem, a w trakcie I wojny światowej w lutym 1917 został awansowany na stopień nadporucznika w stosunku „poza służbą” w grupie oficerów aktywnych na czas mobilizacji[2]. Na początku kwietnia 1917 ogłoszono jego mianowanie na stopień porucznika w stanie spoczynku[3]. W połowie 1918 w stopniu nadporucznika przebywał we Lwowie[4].

Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego. W stopniu porucznika w 1919 został przydzielony do 18 pułku piechoty[5]. Na skutek orzeczenia komisji superrewizyjnej rozkazem Ministra Spraw Wojskowych L. 1002 z 6 lutego 1920 został zwolniony z czynnej służby w Dowództwie Okręgu Generalnego „Lwów” i przeniesiony do rezerwy[6]. Następnie został awansowany na stopień rotmistrza rezerwy kawalerii ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919[7][8]. W 1923 i 1924 był oficerem rezerwowym 24 pułku ułanów z Kraśnika[9][10].

Pełnił urząd sędziego sądu okręgowego, po czym odszedł na emeryturę[11]. Do końca życia pozostawał emerytowanym rotmistrzem i sędzią[1]. Jego żona pochodziła z rodziny Koziebrodzkich[11].

Na przełomie lipca i sierpnia 1925 w prasie polskiej i austriackiej wielokrotnie informowano o tym, że Maksymilian Frydecki przebywający z powodu choroby w austriackim sanatorium Parsch i oczekujący na operację, z uwagi na osłabienie organizmu został pilnie poddany transfuzji krwi w dniu 16 lipca 1925, której ¾ litra ofiarował mu asystent lekarza w Szpitalu Miłosiernych Braci w Salzburgu, dr Gregor Sachs, po czym inny lekarz, prymariusz dr Rauchenbichler przeprowadził z powodzeniem operację ratującą życie, po której dr Frydecki 25 sierpnia 1925 udał się z powrotem do Polski[12][13][14][15][16].

Zmarł 11 stycznia 1927 w Sanoku na atak serca[11][17]. Dzień później został pochowany na tamtejszym cmentarzu przy ulicy Rymanowskiej[11]. Nagrobek Maksymiliana Frydeckiego wykonał rzeźbiarz lwowski, Bernard Kober[18].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b Księga zmarłych i pochowanych w Sanoku na cmentarzu przy ul. Rymanowskiej i Matejki od 1895 do 1952 r.. Sanok. s. 217 (poz. 3224).
  2. ↑ In der Landwehr. Fortsetzung. „Fremden-Blatt”. Nr 50, s. 13, 21 lutego 1917. (niem.). 
  3. ↑ Kronika. Mianowania w c. k. obronie krajowej. „Gazeta Lwowska”. Nr 79, s. 4, 6 kwietnia 1917. 
  4. ↑ Kronika. Zgubiono i znaleziono. „Kurjer Lwowski”. Nr 346, s. 3, 30 lipca 1918. 
  5. ↑ Przydziały i mianowania: 2928. § 2772. „Rozkazy”. Nr 102, s. 2, 8 sierpnia 1919. Dowództwo Okręgu Generalnego w Krakowie. 
  6. ↑ Rozkazy Ministra Spraw Wojskowych. „Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych”. Nr 5, 14 lutego 1920. 
  7. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 696.
  8. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 619.
  9. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 647.
  10. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 579.
  11. ↑ a b c d Księga Zmarłych 1904–1934 Sanok. T. J. Sanok: Parafia Przemienienia Pańskiego w Sanoku, s. 317 (poz. 6).
  12. ↑ Tagesneuigkeiten. Eine polnische Meldung. „Salzburger Chronik für Stadt und Land”. Nr 172, s. 4, 31 lipca 1925. (niem.). 
  13. ↑ Tagesbericht. Edle Tat eines Arztes. „Reichspost”. Nr 208, s. 5, 31 lipca 1925. (niem.). 
  14. ↑ Neuigkeiten aus aller Welt. Ein Österreichischer Arzt opfert drei Viertelliter seines Blutes für einen Patienten. „Tagblatt”. Nr 173, s. 4, 1 sierpnia 1925. (niem.). 
  15. ↑ Tagesneuigkeiten. Opfermut eines Arztes. „Prager Tagblatt”. Nr 178, s. 4, 1 sierpnia 1925. (niem.). 
  16. ↑ Tagesbericht. Opfermut eines Arztes. „Reichspost”. Nr 280, s. 4, 28 sierpnia 1925. (niem.). 
  17. ↑ Indeks do ksiąg zmarłych od roku 1914. Sanok: Parafia Przemienienia Pańskiego w Sanoku, s. F 1927 (Tom J, s. 307, poz. 6).
  18. ↑ Paweł Nestorowicz: Boża rola. Przyczynek do historii cmentarzy sanockich w 110-tą rocznicę konsekracji cmentarza przy ul. Rymanowskiej. Sanok: 2005, s. 36.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Maksymilian_Frydecki&oldid=72685929”