Manuel Pinto da Fonseca

Fra' Manuel Pinto da Fonseca
	68. Wielki mistrz Zakonu Maltańskiego
Okres	od 18 stycznia 1741; do 23 stycznia 1773
Poprzednik	Ramon Despuig
Następca	Francisco Ximenes de Texada
	Dane biograficzne
Data i miejsce urodzenia	24 maja 1681 ; Lamego, Portugalia
Data i miejsce śmierci	23 stycznia 1773 ; Valletta
Ojciec	Miguel Álvaro Pinto da Fonseca
Matka	Ana Pinto Teixeira
Dzieci	José António Pinto da Fonseca e Vilhena
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Manuel Pinto da Fonseca (ur. 24 maja 1681 w Lamego, zm. 23 stycznia 1773 w Valletcie) − 68. wielki mistrz Zakonu Kawalerów Maltańskich (joannitów) w latach 1741–1773^[1], Portugalczyk.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Był portugalskim szlachcicem, urodzonym w Królestwie Portugalii. Rodzicami byli Miguel Álvaro Pinto da Fonseca, alkad Ranhados i Ana Pinto Teixeira.

Na urząd wielkiego mistrza wybrany został 18 stycznia 1741. Jako wielki mistrz nadał 25 maja 1743 prawa miejskie maltańskiej miejscowości Qormi, która nosi też nazwę Città Pinto od nazwiska da Fonseca.

W 1749 jedna z gwardii Manuela Pinto nie przystąpiła do spisku organizowanego przez paszę Mustafę. Muzułmańscy niewolnicy zawiązali spisek, chcąc obalić wielkiego mistrza. Da Fonseca zapobiegł rewolcie. Na pamiątkę tego wydarzenia na Malcie w sposób uroczysty obchodzi się rocznicę każdego roku, 29 czerwca.

Manuel Pinto ustanowił szereg nowych tytułów szlacheckich na wyspach, wzbudzając tym sprzeciw starych rodów szlacheckich; nałożył podatek, który wykorzystano do budowy licznych budynków, m.in. obecnej siedziby premiera Malty. Usunął z Malty jezuitów. Ich Collegium Meltense podniósł do rangi Uniwersytetu Maltańskiego. Dokończył rozpoczętą w 1574 budowę Berġa ta' Kastilja w Valletcie; fasadę budowli zdobi jego popiersie i herb^[2]. Wzniósł również 19 magazynów nad brzegiem morza (Valletta Waterfront z Pinto Wharf we Florianie), które do dzisiaj noszą jego imię.

De Fonseca przyznał szereg beneficjów klasztornej konkatedrze św. Jana w Valletcie. Jest pochowany w niej w kaplicy Kastylijskiej (jednej z ośmiu kaplic poszczególnych langues „języków Zakonu”), w grobowcu, na którym kazał umieścić mozaikę przedstawiającą swój portret. Mozaika stanowi atrakcję turystyczną Valletty^[3].

Herb[edytuj | edytuj kod]

Jego herb przedstawia pięć czerwonych półksiężyców symbolizujące pięciu Turków, których wielki mistrz zabił w walce. Motyw ten znajduje się także na fladze miasta Qormi^[4].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Die 79 Großmeister. www.orderofmalta.int. [dostęp 2014-12-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-10-31)]. (niem.).
↑ History of Auberge de Castille. www.culturalmalta.org, 2012-09-05. [dostęp 2014-12-10]. (ang.).
↑ Manuel Pinto de Fonseca. www.smom-za.org. [dostęp 2014-12-11]. (ang.).
↑ The Coat Of Arms. www.qormilocalcouncil.com. [dostęp 2014-12-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-12-15)]. (ang.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Monety bite w czasie urzędowania Manuela Pinty de Fonseca (ang.)

[1] Die 79 Großmeister. www.orderofmalta.int. [dostęp 2014-12-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-10-31)]. (niem.).

[2] History of Auberge de Castille. www.culturalmalta.org, 2012-09-05. [dostęp 2014-12-10]. (ang.).

[3] Manuel Pinto de Fonseca. www.smom-za.org. [dostęp 2014-12-11]. (ang.).

[4] The Coat Of Arms. www.qormilocalcouncil.com. [dostęp 2014-12-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-12-15)]. (ang.).

[1]

[2]

[3]

[4]

Kustosze Szpitala	Gérard Tonque (1113–1120) Raymond du Puy (1120–1158/60) Auger de Balben (1158/60–1162/63) Arnaud de Comps (1162–1163) Gilbert de Aissailly (1163–1169/70) Gastone de Murols (ok. 1170–ok. 1172) Gilbert z Syrii (ok. 1172–1177) Roger de Moulins (1177–ok. 1187) Hermangard d’Asp (1188–ok. 1190) Garnier de Naplouse (1189/90–1192) Geoffrey de Donjon (1193–1202) Alfons z Portugalii (1203–1206) Geoffrey le Rat (1206–1207) Guerin de Montaigu (1207–1227/28) Bertrand de Thessy (ok. 1228–1231) Guerin de Montacute (1231–1236) Bertrand de Comps (1236–1239/40) Pierre de Vielle-Bride (1239/40–1242) Guillaume de Chateauneuf (1242–1258) Hugues de Revel (1258–1277) Nicolas Lorgne (1277–1284) Jean de Villiers (1284/85–1293/94) Odon de Pins (1294–1296) Guillaume de Villaret (1296–1305)
Wielcy mistrzowie	Foulques de Villaret (1305–1319) Maurice de Pagnac (nieuznawany, 1317–1319) Helion de Villeneuve (1319–1346) Dieudonné de Gozon (1346–1353) Pierre de Corneillan (1353–1355) Roger de Pins (1355–1365) Raymond Berenger (1365–1374) Robert de Juliac (1374–1376) Jean Fernandez de Heredia (1376–1396) Riccardo Caracciolo (antymistrz, 1383–1395) Philibert de Naillac (1396–1421) Antonio Fluvian de Riviere (1421–1437) Jean de Lastic (1437–1454) Jacques de Milly (1454–1461) Piero Raimondo Zacosta (1461–1467) Giovanni Battista Orsini (1467–1476) Pierre d’Aubusson (1476–1503) Emery d’Amboise (1503–1512) Guy de Blanchefort (1512–1513) Fabrizio del Carretto (1513–1521)
Mistrzowie (od ok. 1623 Wielcy mistrzowie)	Philippe Villiers de L’Isle Adam (1521–1534) Piero de Ponte (1534–1535) Didier de Saint-Jaille (1535–1536) Juan de Homedes (1536–1553) Claude de la Sengle (1553–1557) Jean de la Valette (1557–1568) Pietro del Monte (1568–1572) Jean L’Evesque de la Cassière (1572–1581) Mathurin Romegas (namiestnik, 1577–1581) Mathurin Romegas (antymistrz, 1581) Hugues Loubenx de Verdalle (1581–1595) Martin Garzez (1595–1601) Alof de Wignacourt (1601–1622) Luís Mendes de Vasconcellos (1622–1623) Antoine de Paule (1623–1636) Juan de Lascaris-Castellar (1636–1657) Martin de Redin (1657–1660) Annet de Clermont-Gessant (1660) Raphael Cotoner (1660–1663) Nicolas Cotoner (1663–1680) Gregorio Carafa (1680–1690) Adrien de Wignacourt (1690–1697) Ramon Perellos y Roccaful (1697–1720) Marc’Antonio Zondadari (1720–1722) Antonio Manoel de Vilhena (1722–1736) Ramon Despuig (1736–1741) Manuel Pinto da Fonseca (1741–1773) Francisco Ximenes de Texada (1773–1775) Emmanuel de Rohan-Polduc (1775–1797) Ferdinand von Hompesch zu Bolheim (1797–1799)
Książęta i wielcy mistrzowie	Paweł I (de facto, 1798–1801) Nikołaj Iwanowicz Sałtykow (de facto namiestnik, 1801–1803) Giovanni Battista Tommasi (1803–1805) Innico Maria Guevara-Suardo (namiestnik, 1805–1814) André Di Giovanni (namiestnik, 1814–1821) Antoine Busca (namiestnik, 1821–1834) Carlo Candida (namiestnik, 1834–1845) Philippe di Colloredo-Mels (namiestnik, 1845–1864) Alessandro Borgia (namiestnik, 1865–1871) Giovanni Battista Ceschi a Santa Croce (namiestnik, 1871–1879) Giovanni Battista Ceschi a Santa Croce (1879–1905) Caleazzo von Thun und Hohenstein (1905–1931) Pio Franchi de’ Cavalieri (namiestnik, 1929–1931) Ludovico Chigi della Rovere Albani (1931–1951) Antonio Hercolani Fava Simonetti (namiestnik, 1951–1955) Ernesto Paterno Castello di Carcaci (namiestnik, 1955–1962) Angelo de Mojana di Cologna (1962–1988) Jean Charles Pallavicini (namiestnik, 1988) Andrew Willoughby Ninian Bertie (1988–2008) Giacomo dalla Torre del Tempio di Sanguinetto (namiestnik, 2008) Matthew Festing (2008–2017) Ludwig Hoffmann von Rumerstein (namiestnik, 2017) Giacomo dalla Torre del Tempio di Sanguinetto (namiestnik, 2017–2018) Giacomo dalla Torre del Tempio di Sanguinetto (2018–2020) Ruy Gonçalo do Valle Peixoto de Villas Boas (namiestnik, 2020) Marco Luzzago (namiestnik, 2020–2022) Ruy Gonçalo do Valle Peixoto de Villas Boas (namiestnik, 2022) John T. Dunlap (namiestnik, 2022–2023; od 2023)