Przejdź do zawartości

Maorysek rdzawogłowy

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Maorysek towarzyski)
Maorysek rdzawogłowy
Mohoua novaeseelandiae[1]
(J.F. Gmelin, 1789)
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ptaki

Podgromada

Neornithes

Infragromada

ptaki neognatyczne

Rząd

wróblowe

Podrząd

śpiewające

Rodzina

maoryski

Rodzaj

Mohoua

Gatunek

maorysek rdzawogłowy

Synonimy
  • Parus novaeseelandiae J.F. Gmelin, 1789[2]
  • Finschia novaeseelandiae (J.F. Gmelin, 1789)
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3]

Maorysek rdzawogłowy[4], maorysek towarzyski[5] (Mohoua novaeseelandiae) – gatunek małego ptaka z rodziny maorysków (Mohouidae)[4]. Endemit Nowej Zelandii – występuje na Wyspie Południowej, Wyspie Stewart oraz na okolicznych wysepkach[2].

Systematyka

[edytuj | edytuj kod]

Nie wyróżnia się podgatunków[2][6].

Morfologia

[edytuj | edytuj kod]

Długość ciała około 13 cm. Masa ciała: samce 13,5 g, samice 11 g[7].

Samce, samice i osobniki młodociane są do siebie podobne[7].

Zachowanie

[edytuj | edytuj kod]

Maoryski rdzawogłowe żywią się owadami. Mocne palce i nogi pozwalają im utrzymać się głową w dół podczas zbierania owadów z liści i gałęzi[8]. Niekiedy zjadają też owoce[7].

Pod koniec XIX wieku, gdy stada maorysków rdzawogłowych były jeszcze liczne, czasami, gdy brakowało im pożywienia, przylatywały w okolice ubojni owiec, aby pożywić się mięsem zabitych zwierząt[9].

Gniazdo buduje samica w gęstym listowiu w koronach drzew, czasem w krzewach lub na niskich drzewach 1–10 m nad ziemią. W zniesieniu 2–4 jaja (zazwyczaj 3), składane w odstępach 24-godzinnych. Samica sama wysiaduje przez 17–21 dni. Oba ptaki z pary karmią pisklęta, które stają się w pełni opierzone w wieku 18-22 dni[7].

Status

[edytuj | edytuj kod]

IUCN uznaje maoryska rdzawogłowego za gatunek najmniejszej troski (LC, Least Concern) nieprzerwanie od 1988 roku. Liczebność populacji nie została oszacowana, ale ptak ten opisywany jest jako lokalnie pospolity i szeroko rozpowszechniony. Trend liczebności populacji uznawany jest za spadkowy[3].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Mohoua novaeseelandiae, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. a b c New Zealand Brown Creeper (Mohoua novaeseelandiae). IBC: The Internet Bird Collection. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-03)]. (ang.).
  3. a b BirdLife International, Mohoua novaeseelandiae, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2016, wersja 2020-3 [dostęp 2021-01-28] (ang.).
  4. a b Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Rodzina: Mohouidae Mathews, 1946 – maoryski – Yellowhead and Allies (wersja: 2019-04-15). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2021-01-28].
  5. P. Mielczarek & W. Cichocki. Polskie nazewnictwo ptaków świata. „Notatki Ornitologiczne”. Tom 40. Zeszyt specjalny, s. 329, 1999. 
  6. F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Whiteheads, sittellas, Ploughbill, Australo-Papuan bellbirds, Shriketit, whistlers. IOC World Bird List (v11.1). [dostęp 2021-01-28]. (ang.).
  7. a b c d McKinlay, B.: Brown creeper. [w:] New Zealand Birds Online [on-line]. 2013 [updated 2017]. [dostęp 2021-01-28]. (ang.).
  8. Worthy, Trevor H., & Holdaway, Richard N. (2002) The Lost World of the Moa, Indiana University Press: Bloomington, ISBN 0-253-34034-9.
  9. Walter Lowry Buller, edited by E.G. Turbott,"Buller's Birds of New Zealand", Whitcombe and Tombs, 1974.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]