María Belo
| Data i miejsce urodzenia |
27 kwietnia 1938 |
|---|---|
| Zawód, zajęcie |
polityk, psycholog, działaczka feministyczna |
| Alma Mater | |
| Stanowisko |
posłanka do Parlamentu Europejskiego (1988–1994) |
| Partia |
María Belo (ur. 27 kwietnia 1938 w Lizbonie) – portugalska polityk, psycholog i działaczka feministyczna, parlamentarzystka krajowa, od 1988 do 1994 posłanka do Parlamentu Europejskiego II i III kadencji.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Pochodzi z konserwatywnej rodziny katolickiej, urodziła się jako jedna z dziewięciorga rodzeństwa[1]. W 1964 ukończyła studia psychologiczne na Université catholique de Louvain, na którym następnie pracowała. W trakcie studiów przez rok przebywała również w Angoli, gdzie przeprowadzała badania. Od 1968 do 1974 mieszkała w Paryżu, gdzie kształciła się w zakresie psychoanalizy i współpracowała z Jacques'em Lacanem. W 1974 ostatecznie powróciła do Portugalii[2]. Doktoryzowała się w dziedzinie psychoanalizy i kultury portugalskiej na wydziale nauk społecznych i humanistycznych Universidade Nova de Lisboa, gdzie została nauczycielem akademickim. Pracowała jako psychoanalityk, została współzałożycielką portugalskiego centrum psychoanalizy. Założycielka organizacji feministycznej Associação para a Cooperação Entre os Povos. W 1982 powołała pierwszą w kraju lożę masońską dla kobiet pod nazwą „Unidade e Mátria”, w 2004 została wielkim mistrzem Wielkiej Loży Żeńskiej Portugalii[2][3]. Napisała książki poświęcone relacjom dzieci z matką, a także roli kobiet w życiu politycznym i społecznym. Publikowała również liczne teksty dotyczące nauki i polityki[4].
W 1979 została członkiem Partii Socjalistycznej, objęła funkcję sekretarza lizbońskich struktur ugrupowania i członka krajowego komitetu politycznego. Zasiadała w Zgromadzeniu Republiki[4]. W 1986 jako pierwsza oficjalnie wysunęła postulat wprowadzenia parytetów wyborczych dla płci w ramach swojej partii[5], od lat 70. działała też na rzecz depenalizacji aborcji[2].
W 1987 po raz pierwszy kandydowała do Parlamentu Europejskiego, mandat objęła 1 marca 1988 w miejsce Jorge Campinosa. W 1989 uzyskała reelekcję. Przystąpiła do frakcji socjalistycznej. Była wiceprzewodniczącą Komisji ds. Rozwoju i Współpracy (1989–1994) i członkiem Komisji ds. Praw Kobiet oraz delegatką do Wspólnego Zgromadzenia Porozumienia między państwami Afryki, Karaibów i Pacyfiku oraz Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej[6]. W 2014 wsparła kandydaturę Rui Tavaresa i jego partię LIVRE w wyborach do Parlamentu Europejskiego (wciąż pozostając członkiem PS)[7].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ (Quase) Toda uma Vida: Maria Belo. coconafralda.sapo.pt, 30 stycznia 2017. [dostęp 2019-09-16]. (port.).
- ↑ a b c A Maçonaria não é um lugar de morte, é um lugar de vida. cmjornal.pt, 11 września 2005. [dostęp 2019-09-16]. (port.).
- ↑ Diálhogos Mulheres e poder, Purificação Araújo, Maria Belo e Margarida Salema. parlamento.pt, 12 stycznia 2012. s. 2. [dostęp 2019-09-16]. (port.).
- ↑ a b The Members of the European Parliament 1989–1994. Luksemburg: Office for Official Publications of the European Communities, 1990, s. 28. [dostęp 2017-09-16]. (ang.).
- ↑ Éléonore Lépinard, Ruth Rubio-Marín: Transforming Gender Citizenship. Cambridge University Press, 2018, s. 231, seria: Cambridge Studies in Law and Society. ISBN 978-1-108-42922-1. [dostęp 2020-05-25]. (ang.).
- ↑ Maria Belo. europarl.europa.eu. [dostęp 2019-09-12].
- ↑ Maria Belo, ex-eurodeputada do PS, apoia Rui Tavares. publico.pt, 21 maja 2014. [dostęp 2019-09-16]. (port.).