María de Molina (1896)
| Klasa | |
|---|---|
| Typ | |
| Historia | |
| Stocznia | |
| Położenie stępki |
1894 |
| Wodowanie |
9 października 1896 |
 Armada Española
| |
| Wejście do służby |
1898 |
| Wycofanie ze służby |
1926 |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność |
normalna: 830 ton |
| Długość |
71,62 m między pionami |
| Szerokość |
7,98 m |
| Zanurzenie |
2,7-3,04 m |
| Napęd | |
| 2 maszyny parowe potrójnego rozprężania o łącznej mocy 3500 KM 4 kotły, 2 śruby | |
| Prędkość |
19,5 węzła |
| Zasięg |
2000 Mm przy prędkości 10 węzłów |
| Uzbrojenie | |
| 2 działa kal. 120 mm (2 x I) 4 działa kal. 42 mm (4 x I) 2 km kal. 7,7 mm | |
| Wyrzutnie torpedowe |
3 × 356 mm (3 x I) |
| Opancerzenie | |
| wieża dowodzenia: 152 mm | |
| Załoga |
89 |
María de Molina – hiszpańska kanonierka torpedowa z końca XIX wieku, jednostka prototypowa typu María de Molina. Okręt został zwodowany 9 października 1896 roku w stoczni Arsenal de La Graña w Ferrol i wszedł w skład hiszpańskiej marynarki wojennej w 1898 roku. Jednostka została wycofana ze służby w 1926 roku.
Projekt i budowa[edytuj | edytuj kod]
„María de Molina” została zamówiona i zbudowana w krajowej stoczni Arsenal de La Graña w Ferrol[1][2]. Jednostka posiadała dwa kominy[3]. Stępkę okrętu położono w 1894 roku, a zwodowany został 9 października 1896 roku[1][2].
Dane taktyczno-techniczne[edytuj | edytuj kod]
Okręt był kanonierką torpedową o długości między pionami 71,62 metra, szerokości 7,98 metra i zanurzeniu 2,7 metra (maksymalnie 3,04 metra)[1][2]. Wyporność normalna wynosiła 830 ton[1][2]. Siłownię jednostki stanowiły dwie pionowe maszyny parowe potrójnego rozprężania o łącznej nominalnej mocy 2500 KM (3500 KM po przeciążeniu), do których parę dostarczały cztery kotły lokomotywowe[1][2]. Prędkość maksymalna napędzanego dwiema śrubami okrętu wynosiła 17 węzłów przy mocy nominalnej i 19,5 węzła po przeciążeniu maszyn[1][4]. Okręt zabierał standardowo zapas 120 ton węgla, co zapewniało zasięg wynoszący 2000 Mm przy prędkości 10 węzłów[2].
Na uzbrojenie artyleryjskie okrętu składały się dwa pojedyncze działa kalibru 120 mm Hontoria M1883 L/35, cztery pojedyncze działa 3-funtowe kal. 42 mm Nordenfelt L/42 (1,65 cala) i dwa karabiny maszynowe kal. 7,7 mm L/80[2][5]. Broń torpedową stanowiły trzy pojedyncze wyrzutnie kal. 356 mm (14 cali), w tym jedna stała na dziobie, umieszczona poniżej wodnicy[1][2].
„María de Molina” miała opancerzoną wieżę dowodzenia o grubości 152 mm (6 cali)[1][2][a].
Załoga okrętu składała się z 89 oficerów, podoficerów i marynarzy[1][4][b].
Służba[edytuj | edytuj kod]
„María de Molina” została przyjęta w skład Armada Española w 1898 roku[2]. Nazwa jednostki upamiętniała królową Kastylii i Leónu, Maríę de Molina. W momencie wybuchu wojny amerykańsko-hiszpańskiej jednostka nie osiągnęła jeszcze gotowości bojowej, stacjonując w Kadyksie[6]. W okresie trwania I wojny światowej jednostka była już przestarzała[2]. W latach 1917-1918 kanonierka przeszła modernizację, która obejmowała wymianę kotłów i ustawienie blisko siebie dwóch kominów, a także demontaż obu dział kal. 120 mm i czterech dział kal. 42 mm, w miejsce których zainstalowano osiem pojedynczych dział kal. 57 mm Nordenfelt L/42[2][3]. Okręt wycofano ze służby w 1926 roku[2][3].
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Jane 1900 ↓, s. 112 podaje, że okręt nie miał pancerza.
- ↑ Leyland 1900 ↓, s. 279 podaje, że załoga okrętu liczyła 110 osób.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Roger Chesneau, Eugene Kolesnik: Conway’s All The World’s Fighting Ships 1860-1905. London: Conway Maritime Press, 1979. ISBN 978-0-85177-133-5. (ang.).
- Robert Gardiner, Randal Gray: Conway’s All the World’s Fighting Ships 1906–1921. London: Conway Maritime Press, 1985. ISBN 0-85177-245-5. (ang.).
- Ivan Gogin: MARÍA DE MOLINA torpedo gunboats (1898-1900). Navypedia. [dostęp 2019-03-18]. (ang.).
- Fred T. Jane (red.): Jane’s Fighting Ships 1900. London: Sampson Low, Marston & Co., 1900. (ang.).
- Fred T. Jane (red.): Jane’s Fighting Ships 1905/6. New York: ARCO Publishing Company, 1970. (ang.).
- J. Leyland (red.): The Naval Annual, 1900. Portsmouth: J. Griffin and Co., 1900. (ang.).
- Piotr Olender: Wojna amerykańsko-hiszpańska na morzu 1998 r.. Warszawa: Lampart, 1995. ISBN 83-86776-10-2.
