Przejdź do zawartości

Marc Fischbach

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Marc Fischbach
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

22 lutego 1946
Luksemburg

Minister obrony Luksemburga
Okres

od 20 lipca 1984
do 14 lipca 1989

Przynależność polityczna

Chrześcijańsko-Społeczna Partia Ludowa

Poprzednik

Émile Krieps

Następca

Jacques Poos

Minister sprawiedliwości Luksemburga
Okres

od 14 lipca 1989
do 30 stycznia 1998

Przynależność polityczna

Chrześcijańsko-Społeczna Partia Ludowa

Poprzednik

Robert Krieps

Następca

Luc Frieden

Marc Fischbach (ur. 22 lutego 1946 w Luksemburgu[1]) – luksemburski polityk, parlamentarzysta krajowy i europejski, długoletni minister, w tym w latach 1984–1989 minister obrony, a w latach 1989–1998 minister sprawiedliwości.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Syn polityka Marcela Fischbacha. Uczył się m.in. w Athénée de Luxembourg, w 1969 ukończył studia prawnicze w Nancy. Odbył następnie praktykę adwokacką i notarialną. Praktykował później w zawodzie notariusza[2]. Swoją karierę polityczną związał z Chrześcijańsko-Społeczną Partią Ludową[1]. Był pracownikiem frakcji poselskiej partii. W latach 1979–1984 zasiadał w Izbie Deputowanych[2]. W tym samym okresie sprawował mandat posła do Parlamentu Europejskiego I kadencji, pracował w tym czasie w Komisji ds. Regulaminu i Petycji[1] W 1982 został zastępcą burmistrza Luksemburga[2].

Z ramienia partii chadeckiej sprawował później funkcje ministerialne[3]. 20 lipca 1984 w pierwszym rządzie premiera Jacques’a Santera i wicepremiera Jacques’a Poosa został ministrem rolnictwa i winogrodnictwa, ministrem sił policyjnych (obrony), ministrem służb publicznych oraz ministrem ds. kultury fizycznej i sportu. Funkcje te pełnił przez pięć lat[3][4]. 14 lipca 1989 w drugim gabinecie Jacques’a Santera objął stanowiska ministra edukacji narodowej, ministra sprawiedliwości i ponownie ministra służb publicznych. Na pierwszych dwóch stanowiskach pozostał również w utworzonym 13 lipca 1994 trzecim rządzie Jacques’a Santera[3][4]. 26 stycznia 1995 w nowo powstałym rządzie Jean-Claude’a Junckera powierzono mu urzędy ministra sprawiedliwości, ministra budżetu oraz ministra ds. relacji z parlamentem. Zakończył urzędowanie w trakcie rekonstrukcji z 30 stycznia 1998[3].

Został następnie sędzią Europejskiego Trybunału Praw Człowieka, w którym orzekał do 2004[5]. W latach 2004–2012 był pierwszym luksemburskim rzecznikiem praw obywatelskich[6]. W 2012 objął funkcję przewodniczącego organizacji branżowej COPAS[7].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c Profil na stronie Parlamentu Europejskiego. [dostęp 2020-04-26].
  2. a b c Parliamentary Assembly: Documents: 2001 Ordinary Session (Second Part), Volume IV. Strasburg: Rada Europy, 2001, s. 147–148. [dostęp 2020-04-26]. (ang.).
  3. a b c d Guy Thewes: Les gouvernements du Grand-Duché de Luxembourg depuis 1848. Verison 2011. gouvernement.lu, 2011. [dostęp 2015-11-23]. (fr.).
  4. a b Rulers: Luxembourg: Ministries, etc.. rulers.org. [dostęp 2015-11-23]. (ang.).
  5. Judges of the Court since 1959. echr.coe.int. [dostęp 2020-04-26]. (ang.).
  6. Neuer Ombudsman: „Vieles hängt von der Person ab”. wort.lu, 2 lutego 2017. [dostęp 2020-04-26]. (niem.).
  7. Marc Fischbach neuer Copas-Präsident. wort.lu, 30 marca 2012. [dostęp 2020-04-26]. (niem.).