Marcin Poręba
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Profesor nauk humanistycznych | |
| Specjalność: historia filozofii nowożytnej | |
| Alma Mater | |
| Doktorat | |
| Habilitacja | |
| Profesura | |
| Nauczyciel akademicki | |
| Uczelnia | |
Marcin Poręba (ur. w 1967 w Krakowie) – filozof, historyk filozofii, tłumacz, profesor nadzwyczajny Uniwersytetu Warszawskiego.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Studiował filozofię na Uniwersytecie Warszawskim w latach 1985–1989, od 1989 pracownik Zakładu Historii Filozofii Nowożytnej Instytutu Filozofii UW[1], w 1997 obronił doktorat pt. „Transcendentalna teoria świadomości. Próba rekonstrukcji semantycznej” u Marka Siemka[2], w 2009 r. stopień doktora habilitowanego, a w 2012 został mianowany profesorem nadzwyczajnym UW[3]. 6 kwietnia 2021 Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej nadał Marcinowi Porębie tytuł profesora nauk humanistycznych[4]. Jest też członkiem Pracowni Filozoficznych Podstaw Komunikacji przy Instytucie Filozofii UW[5].
Zajmuje się klasyczną filozofią niemiecką (w szczególności filozofią Kanta) oraz filozofią analityczną (m.in. pragmatyzmem i filozofią umysłu)[6], łącząc w swoich pracach style myślenia dwóch różnych tradycji filozoficznych: analitycznej i kontynentalnej[3]. Autor licznych przekładów z języka niemieckiego (m.in. Hegel, Freud, Wittgenstein) oraz angielskiego. W 2013 r. został laureatem konkursu zorganizowanego przez Fundację na Rzecz Myślenia im. Barbary Skargi za esej pt. „Granice względności. Opis metafizyczny”[1].
Książki[edytuj | edytuj kod]
- Transcendentalna teoria świadomości. Próba rekonstrukcji semantycznej, Aletheia, Warszawa 1999.
- Możliwość rozumu. Ćwiczenia z metafizyki, Aletheia, Warszawa 2008.
- Granice względności. Opis metafizyczny, PWN, Warszawa 2014.
- Co to jest rzeczywistość? Fundacja na rzecz myślenia im. Barbary Skargi, Warszawa 2014.
- Wolność i metafizyka. Eseje z filozofii pierwszej, PWN, Warszawa 2017.
- Między metafizyką a fenomenologią. W stronę Jacka Migasińskiego (pod red. Marcina Poręby i Bartosza Działoszyńskiego), Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego, Warszawa 2018.
Przekłady książek[edytuj | edytuj kod]
- (wspólnie z J. Propiukiem) S. Freud, Totem i tabu, KR, Warszawa 1993.
- (wspólnie z A. Ochockim) G. W. F. Hegel, O naukowych sposobach rozważania prawa naturalnego, jego miejscu w filozofii praktycznej oraz stosunku do pozytywnych nauk o prawie, w: tegoż, Ustrój Niemiec i inne pisma polityczne, Spacja, Warszawa 1994.
- (wspólnie z R. Reszkem i A. Ochockim) Sigmund Freud, Dzieła, t. 4: Pisma społeczne. Wydawnictwo KR, Warszawa 1998.
- J. Wehler, Zarys racjonalnego obrazu świata, Oficyna Naukowa, Warszawa 1998.
- L. Wittgenstein, Dzienniki 1914-1916, Spacja, Warszawa 1999.
- (wspólnie z C. Cieślińskim) R. E. Goodin, P. Pettit (red.), Przewodnik po współczesnej filozofii politycznej, KiW, Warszawa 1999.
- L. Wittgenstein, Uwagi o podstawach matematyki, Wydawnictwo KR, Warszawa 2000.
- H. Krämer, Etyka integralna, Rolewski, Nowa Wieś 2004.
- (wspólnie z T. Ciecierskim, M. Salą i B. Stanosz), R. Carnap, Pisma semantyczne, Aletheia, Warszawa 2007.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Finaliści Konkursu o Nagrodę im. Barbary Skargi: Marcin Poręba. [dostęp 2015-01-03].
- ↑ Prof. dr hab. Marcin Poręba, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [dostęp 2023-07-03].[martwy link]
- ↑ a b Wniosek o zatrudnienie na stanowisko profesora nadzwyczajnego na okres 5 lat. Biuro dziekana, Wydział Filozofii i Socjologii UW, kwiecień 2012. [dostęp 2015-01-03].
- ↑ filozofia.uw.edu.pl/sukcesy/awanse-naukowe [online].
- ↑ Pracownia Filozoficznych Podstaw Komunikacji. [dostęp 2019-11-22].
- ↑ Strona Marcina Poręby na portalu Instytutu Filozofii UW. [dostęp 2015-01-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-09-15)].