Marcin Romanowski

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Marcin Romanowski
Ilustracja
Marcin Romanowski (2019)
Data i miejsce urodzenia

20 stycznia 1976
Skrwilno

Zawód, zajęcie

prawnik, urzędnik państwowy, polityk

Tytuł naukowy

doktor nauk prawnych

Uczelnia

Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego

Stanowisko

wiceminister sprawiedliwości (2019–2023), poseł na Sejm X kadencji (od 2023)

Partia

Suwerenna Polska

Multimedia w Wikimedia Commons

Marcin Romanowski (ur. 20 stycznia 1976 w Skrwilnie) – polski prawnik, polityk i urzędnik państwowy, doktor nauk prawnych, w latach 2019–2023 podsekretarz stanu, a w 2023 sekretarz stanu w Ministerstwie Sprawiedliwości, poseł na Sejm X kadencji.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Absolwent Liceum Ogólnokształcącego w Rypinie (1995), studiów prawniczych na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu (2000) oraz podyplomowych studiów prawniczych (Magister Legum, LL.M.) na Uniwersytecie w Ratyzbonie (2002). Stypendysta Fundacji Konrada Adenauera na Uniwersytecie w Ratyzbonie (2000–2002), a także na uniwersytetach w Greifswaldzie i w Berlinie (2004–2005).

Rozprawę doktorską pt. Własność w procesie rozliczeń z komunistyczną przeszłością. Studium teoretycznoprawne na przykładzie Niemiec po 1989 roku obronił w 2008 na Uniwersytecie Kardynała Stefana Wyszyńskiego.

Adiunkt w Katedrze Teorii i Filozofii Prawa na WPiA UKSW w Warszawie[1].

W wyborach samorządowych w 2002 ubiegał się bez powodzenia o mandat radnego Rady m.st. Warszawy z listy komitetu Julii Pitery[2]. Ekspert tzw. komisji w sprawie Rywina (2003–2004). W latach 2005–2007 oraz 2015–2019 doradca ministra sprawiedliwości.

W 2016–2019 dyrektor Instytutu Wymiaru Sprawiedliwości[3], 2016–2021 przewodniczący Rady Krajowej Szkoły Administracji Publicznej[4][5]. W 2018–2019 pełnił urząd Pełnomocnika Ministra Sprawiedliwości ds. Informatyzacji i Cyberbezpieczeństwa oraz ds. Funduszu Sprawiedliwości[6].

Od 2022 wykładowca w Instytucie Prawa Akademii Kultury Społecznej i Medialnej w Toruniu[7]. Pomysłodawca i założyciel Szkoły Wyższej Wymiaru Sprawiedliwości.

Jest numerariuszem katolickiej organizacji Opus Dei[8][9].

W wyborach parlamentarnych w 2023 r. uzyskał mandat posła na Sejm X kadencji kandydując z listy Prawa i Sprawiedliwości, zdobywając 17 318 głosów[10]. W grudniu tego samego roku zakończył pełnienie funkcji wiceministra.

Wiceminister sprawiedliwości (2019–2023)[edytuj | edytuj kod]

4 czerwca 2019 został powołany na stanowisko podsekretarza stanu w Ministerstwie Sprawiedliwości[11]. W listopadzie 2023 przeszedł na funkcję sekretarza stanu w tym samym resorcie, a w grudniu tego samego roku zakończył pełnienie tej funkcji.

Pełniąc funkcję wiceministra sprawiedliwości, był odpowiedzialny m.in. za informatyzację i cyberbezpieczeństwo wymiaru sprawiedliwości, powołując Centrum Cyberbezpieczeństwa w Zamościu, odpowiadał również za obszar nowoczesnych technologii w wymiarze sprawiedliwości. Pod jego kierunkiem został opracowany projekt wykorzystujący sztuczną inteligencję do monitorowania zachowań niebezpiecznych i niepożądanych w zakładach karnych[12].

Zainteresowania badawcze[edytuj | edytuj kod]

Główne obszary zainteresowań badawczych to prawo rozliczeń z przeszłością państw bezprawia, prawo naturalne i niepozytywistyczne koncepcje prawa, teoria prawa globalnego, antropologia prawnicza oraz jej zastosowania w tworzeniu i stosowaniu prawa, a także prawa europejskiego. Autor kilkunastu publikacji i opracowań naukowych, w tym współautor monografii O trudnych przypadkach filozofii prawa. Studia z antropologii filozoficznej[13] oraz Reprywatyzacja. Problemy teorii i praktyki[14].

Poglądy na karę śmierci[edytuj | edytuj kod]

W okresie pełnienia funkcji wiceministra sprawiedliwości, 3 marca 2023 na Twitterze opublikował wpis, w którym poparł wymierzenie kary śmierci dla czwórki osób w wieku 16 i 17 lat, domniemanych sprawców zabójstwa innego nastolatka[15].

Poglądy na tzw. konwencję stambulską[edytuj | edytuj kod]

Według Romanowskiego konwencja o zapobieganiu i zwalczaniu przemocy wobec kobiet i przemocy domowej (tzw. konwencja stambulska) wprowadza zamieszanie ideologiczne, pojęcie gender, wskazując płeć kulturową i uwarunkowania społeczne jako przyczynę przemocy – a nie alkohol czy seksualizację obrazu kobiety w mediach”[16]. W mediach szeroko komentowano jego słowa określające konwencję jako „genderowy koń trojański”[17][18]. Jest współautorem wniosku o wypowiedzenie konwencji stambulskiej przez Polskę.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ O Katedrze, wpia.uksw.edu.pl [dostęp 2019-12-28].
  2. ↑ Serwis PKW – Wybory 2002 [online] [dostęp 2020-05-10].
  3. ↑ Kierownictwo – Instytut Wymiaru Sprawiedliwości [online], iws.gov.pl [dostęp 2019-12-28] [zarchiwizowane z adresu 2019-05-28].
  4. ↑ Rada KSAP [online], ksap.gov.pl [dostęp 2019-05-28] [zarchiwizowane z adresu 2019-05-25].
  5. ↑ Nowi członkowie Rady Krajowej Szkoły Administracji Publicznej im. Prezydenta RP Lecha Kaczyńskiego [online], Kancelaria Prezesa Rady Ministrów, 3 listopada 2021 [dostęp 2022-01-15].
  6. ↑ Fundusz Sprawiedliwości spieszy z ratunkiem dla pokrzywdzonych [online], gosc.pl, 14 marca 2019 [dostęp 2019-05-28].
  7. ↑ [Tylko u nas] Dr M. Romanowski: Mamy do czynienia z kryzysem przywództwa w Unii Europejskiej [online], RadioMaryja.pl, 22 października 2022 [dostęp 2023-07-03].
  8. ↑ Sebastian Klauziński, Numerariusz Opus Dei i twórca kuźni kadr Ziobry. Kim jest nowy wiceminister sprawiedliwości [online], oko.press, 14 czerwca 2019 [dostęp 2019-06-22].
  9. ↑ Wojciech Wybranowski, Walczymy z ideologią, która atakuje wolność [online], dorzeczy.pl, 30 lipca 2019 [dostęp 2020-01-08].
  10. ↑ Wybory do Sejmu i Senatu Rzeczypospolitej Polskiej w 2023 r. [online], wybory.gov.pl [dostęp 2023-10-24] (pol.).
  11. ↑ Marcin Romanowski nowym wiceministrem sprawiedliwości [online], rp.pl, 4 czerwca 2019 [dostęp 2020-08-04].
  12. ↑ Inteligentna detekcja w służbie więzienników. Osadzeni na oku nowego systemu [online], infosecurity24.pl, 28 października 2022 [dostęp 2023-08-04] (pol.).
  13. ↑ Maciej Dybowski, Marcin Romanowski, O trudnych przypadkach w filozofii prawa. Studia z antropologii filozoficznej [On hard cases in the philosophy of law. Studies in philosophical antropology] [Book in Polish] (2015) [online] [dostęp 2019-05-28] (ang.).
  14. ↑ Polska Bibliografia Naukowa [online], pbn.nauka.gov.pl [dostęp 2019-05-28].
  15. ↑ Marcin Kozłowski, Zabójstwo 16-letniego Eryka w Zamościu. Jest wniosek zastępcy Ziobry do Prokuratury Krajowej [online], gazeta.pl, 3 marca 2023 [dostęp 2023-03-03].
  16. ↑ Marcin Romanowski: Konwencja stambulska to prawny koń trojański [online], Rzeczpospolita [dostęp 2023-08-04] (pol.).
  17. ↑ „Lewicowy, genderowy koń trojański”. Wiceminister sprawiedliwości o konwencji stambulskiej – Wiadomości – polskieradio24.pl [online], polskieradio24.pl [dostęp 2023-08-04] (pol.).
  18. ↑ PiS skrada się do „genderowego konia trojańskiego”. Efektem może być atak na prawa kobiet [online], oko.press [dostęp 2023-08-04] (pol.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Marcin_Romanowski&oldid=73414430”