Marcjan Aleksander Ogiński

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Ten artykuł dotyczy kanclerza wielkiego litewskiego. Zobacz też: Inne osoby o tym imieniu i nazwisku.
Marcjan Aleksander Ogiński
Ilustracja
Herb
Ogiński
Rodzina Ogińscy herbu Oginiec
Data urodzenia 1632
Data śmierci 26 stycznia 1690
Ojciec Aleksander Ogiński
Matka Katarzyna Połubińska
Żona

Marcybella Anna Hlebowicz

Dzieci

Jerzy – zmarł mając 2 lata

Commons Multimedia w Wikimedia Commons

Marcjan Aleksander Ogiński (ur. 1632 – zm. 26 stycznia 1690 w Obowie pod Trokami) – kniaź, kanclerz wielki litewski od 15 maja 1684, wojewoda trocki od 1670, krajczy wielki litewski od 1665, stolnik wielki litewski od 1661, podstoli wielki litewski od 1659, cześnik wielki litewski od 1654, chorąży trocki od 1654, stolnik trocki od 1647, pułkownik wojsk litewskich, dyrektor trockiego sejmiku relacyjnego 1679 roku[1].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Syn kasztelana trockiego Aleksandra (zm. 1667), ostatniego prawosławnego senatora. Porzucił w 1669 prawosławie dla katolicyzmu. Sprowadził dominikanów do Trok w 1678.

Jako poseł na sejm 1661 roku był delegatem na Trybunał Skarbowy Wielkiego Księstwa Litewskiego[2]. Poseł sejmiku trockiego powiatu trockiego na sejm jesienny 1666 roku[3]. Był elektorem Michała Korybuta Wiśniowieckiego z województwa trockiego w 1669 roku[4]. Był członkiem konfederacji kobryńskiej wojsk Wielkiego Księstwa Litewskiego w 1672 roku[5]. Był deputatem z Senatu do Rady Wojennej przy królu w 1673 roku[6]. Elektor Jana III Sobieskiego z województwa trockiego w 1674 roku[7]. W czasie elekcji 1674 roku popierał do korony polskiej cara Rosji Aleksego Michajłowicza[8].

Marcjan Aleksander Ogiński być może jest sportretowany na obrazie Rembrandta Polski jeździec. Obraz został namalowany w czasie, gdy przebywał on na studiach w Niderlandach. Sugeruje się, że Ogiński zlecił namalowanie portretu tuż przed jego powrotem do Polski do jego macierzystego pułku w związku z Potopem szwedzkim[9].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Andrzej B. Zakrzewski, Sejmiki Wielkiego Księstwa Litewskiego XVI-XVIII w. - ustrój i funkcjonowanie : sejmik trocki, Warszawa 2000, s. 222.
  2. ↑ Volumina Legum, t. IV, Petersburg 1860, s. 371.
  3. ↑ Paweł Krakowiak, Dwa Sejmy w 1666 roku, Toruń 2010, s. 490.
  4. ↑ Svffragia Woiewodztw y Ziem Koronnych y Wielkiego Xięstwa Litewskiego, Zgodnie na Naiaśnieyßego Michała Korybvtha, Obranego Krola Polskiego [....] Dnia dziewiętnastego Czerwca, Roku 1669, [b.n.s]
  5. ↑ Leszek A, Wierzbicki, Akt konfederacji wojska litewskiego zawiązanej w Kobryniu 22 listopada 1672 roku, w: Res Historica, t. 21, Lublin 2005, s. 137.
  6. ↑ Volumina Legum, t. V, Petersburg 1860, s. 64.
  7. ↑ Volumina Legum, t. V, Petersburg 1860, s. 151.
  8. ↑ Krystyn Matwijowski, Pierwsze sejmy z czasów Jana III Sobieskiego, Wrocław 1976, s. 18.
  9. ↑ Zygulski, Jr., Zdzislaw, Further Battles for the Lisowczyk (Polish Rider) by Rembrandt, JSTOR, Vol. 21, No. 41. (2000), pp. 197-205.
p • d • e
Kanclerze wielcy litewscy
Kanclerz.PNG
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Marcjan_Aleksander_Ogiński&oldid=61964062”