Marco Odermatt

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Marco Odermatt
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

8 października 1997
Stans

Klub

Hergiswil SC

Debiut w PŚ

19.03 2016, Sankt Moritz
(22. miejsce – gigant)

Pierwsze punkty w PŚ

19.03 2016, Sankt Moritz
(22. miejsce – gigant)

Pierwsze podium w PŚ

9.03 2019, Kranjska Gora (3. miejsce – gigant)

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Szwajcaria
Igrzyska olimpijskie
złoto Pekin 2022 Gigant
Mistrzostwa świata
złoto Courchevel/Méribel 2023 Zjazd
złoto Courchevel/Méribel 2023 Gigant
Mistrzostwa świata juniorów
złoto Soczi 2016 Gigant
złoto Davos 2018 Gigant
złoto Davos 2018 Supergigant
złoto Davos 2018 Zjazd
złoto Davos 2018 Superkombinacja
złoto Davos 2018 Drużynowo
brąz Soczi 2016 Supergigant
Puchar Świata
FIS Crystal Globe.svg Kryształowa Kula
2021/2022
FIS Crystal Globe.svg Kryształowa Kula
2022/2023
FIS Crystal Globe.svg 2. miejsce
2020/2021
Puchar Świata (Supergigant)
FIS Crystal Globe.svg Mała Kryształowa Kula
2022/2023
FIS Crystal Globe.svg 2. miejsce
2020/2021
FIS Crystal Globe.svg 2. miejsce
2021/2022
Puchar Świata (Gigant)
FIS Crystal Globe.svg Mała Kryształowa Kula
2022/2023
FIS Crystal Globe.svg Mała Kryształowa Kula
2021/2022
FIS Crystal Globe.svg 2. miejsce
2020/2021
Puchar Świata (Zjazd)
FIS Crystal Globe.svg 3. miejsce
2022/2023
Strona internetowa

Marco Odermatt (ur. 8 października 1997 w Stans) – szwajcarski narciarz alpejski, mistrz olimpijski i dwukrotny mistrz świata, dwukrotny zdobywca Pucharu Świata oraz wielokrotny medalista mistrzostw świata juniorów.

Kariera[edytuj | edytuj kod]

Po raz pierwszy na arenie międzynarodowej Odermatt pojawił się 14 listopada 2013 roku w Zinal, gdzie w zawodach juniorskich nie ukończył pierwszego przejazdu w slalomie. W 2016 roku wystartował na mistrzostwach świata juniorów w Soczi, gdzie wywalczył dwa medale. Najpierw zdobył brązowy medal w supergigancie, ulegając tylko Francuzowi Matthieu Bailetowi i Jamesowi Crawfordowi z Kanady. Trzy dni później Szwajcar zwyciężył w gigancie. W 2018 roku wystąpił na mistrzostwach świata juniorów w Davos, gdzie zwyciężył we wszystkich konkurencjach, w których wystartował. Indywidualnie był najlepszy w zjeździe, supergigancie, gigancie i superkombinacji, a wspólnie z kolegami i koleżankami z reprezentacji zdobył też złoty medal w zawodach drużynowych.

W zawodach Pucharu Świata zadebiutował 19 marca 2016 roku w Sankt Moritz, zajmując 22. miejsce w tej samej konkurencji. Tym samym już w swoim debiucie wywalczył pierwsze pucharowe punkty. Na podium zawodów tego cyklu po raz pierwszy stanął 9 marca 2019 roku w Kranjskiej Gorze, kończąc rywalizację w gigancie na trzeciej pozycji. Wyprzedzili go jedynie dwaj Norwegowie: Henrik Kristoffersen i Rasmus Windingstad. Swoje pierwsze zwycięstwo odniósł 6 grudnia 2019 roku w Beaver Creek, gdzie był najlepszy w supergigancie. W sezonie 2020/2021 zajął drugie miejsce w klasyfikacji generalnej, plasując się za Francuzem Alexisem Pinturault. Był też drugi w klasyfikacjach giganta i supergiganta. W kolejnym sezonie zdobył Kryształową Kulę za zwycięstwo w klasyfikacji generalnej, zajmując także pierwsze miejsce w klasyfikacji giganta i drugie w klasyfikacji supergiganta. Był to pierwszy od 12 lat triumf szwajcarskiego alpejczyka w tych rozgrywkach (w sezonie 2009/2010 najlepszy był Carlo Janka). Zwycięstwo w w klasyfikacji generalnej odniósł także w sezonie 2022/2023, wygrywając także klasyfikacje giganta i supergiganta.

Podczas mistrzostw świata w Åre w 2019 roku zajął 12. miejsce w supergigancie, natomiast w gigancie uplasował się dwie pozycje wyżej. Na rozgrywanych dwa lata później mistrzostwach świata w Cortina d’Ampezzo najbliżej podium był w zjeździe, który ukończył na czwartej pozycji. Walkę o medal przegrał ze swym rodakiem Beatem Feuzem o 0,47 sekundy. Był tam także jedenasty w gigancie równoległym i supergigancie. W 2022 roku wziął udział w igrzyskach olimpijskich w Pekinie, gdzie wywalczył złoty medal w gigancie. Wyprzedził tam Žana Kranjca ze Słowenii i Francuza Mathieu Faivre'a. W pozostałych startach był siódmy w zjeździe, a rywalizacji w supergigancie nie ukończył. Na mistrzostwach świata w Courchevel/Méribel w 2023 roku zwyciężył w gigancie i zjeździe, a w supergigancie był czwarty, przegrywając walkę o podium z Pinturault o 0,11 sekundy.

Osiągnięcia[edytuj | edytuj kod]

Igrzyska olimpijskie[edytuj | edytuj kod]

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Czas biegu Strata Zwycięzca
7. 7 lutego 2022 Pekin Zjazd 1:42,69 +0,71 Szwajcaria Beat Feuz
DNF 8 lutego 2022 Pekin Supergigant 1:19,94 - Austria Matthias Mayer
1.Gold medal.svg 13 lutego 2022 Pekin Gigant 2:09,35 - -

Mistrzostwa świata[edytuj | edytuj kod]

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Czas zawodów Strata Zwycięzca
12. 6 lutego 2019 Szwecja Åre Supergigant 1:24,20 +0,58 Włochy Dominik Paris
10. 15 lutego 2019 Szwecja Åre Gigant 2:20,24 +1,39 Norwegia Henrik Kristoffersen
11. 11 lutego 2021 Włochy Cortina d’Ampezzo Supergigant 1:19,41 +0,96 Austria Vincent Kriechmayr
4. 14 lutego 2021 Włochy Cortina d’Ampezzo Zjazd 1:37,79 +0,65 Austria Vincent Kriechmayr
11. 16 lutego 2021 Włochy Cortina d’Ampezzo Gigant równoległy - - Francja Mathieu Faivre
DNF1 19 lutego 2021 Włochy Cortina d’Ampezzo Gigant 2:05,86 - Francja Mathieu Faivre
DSQ1 7 lutego 2023 Francja Courchevel/Méribel Kombinacja 1:53,31 - Francja Alexis Pinturault
4. 9 lutego 2023 Francja Courchevel/Méribel Supergigant 1:07,22 +0,37 Kanada James Crawford
1.FIS gold medal.png 12 lutego 2023 Francja Courchevel/Méribel Zjazd 1:47,05 - -
1.FIS gold medal.png 17 lutego 2023 Francja Courchevel/Méribel Gigant 2:34,08 - -

Mistrzostwa świata juniorów[edytuj | edytuj kod]

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Czas biegu Strata Zwycięzca
11. 27 lutego 2016 Rosja Soczi Zjazd 1:11,66 +0,89 Stany Zjednoczone Erik Arvidsson
3.FIS bronze medal.png 29 lutego 2016 Rosja Soczi Supergigant 1:09,95 +0,53 Francja Matthieu Bailet
DNF2 1 marca 2016 Rosja Soczi Superkombinacja 1:56,16 - Słowenia Štefan Hadalin
1.FIS gold medal.png 3 marca 2016 Rosja Soczi Gigant 2:14,32 - -
DNF1 5 marca 2016 Rosja Soczi Slalom 1:36,84 - Chorwacja Istok Rodeš
1.FIS gold medal.png 31 stycznia 2018 Szwajcaria Davos Zjazd 2:20,18 - -
1.FIS gold medal.png 2 lutego 2018 Szwajcaria Davos Supergigant 1:07,59 - -
1.FIS gold medal.png 3 lutego 2018 Szwajcaria Davos Drużynowo - - -
1.FIS gold medal.png 4 lutego 2018 Szwajcaria Davos Superkombinacja 2:01,77 - -
1.FIS gold medal.png 6 lutego 2018 Szwajcaria Davos Gigant 1:39,47 - -

Puchar Świata[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]

Miejsca na podium[edytuj | edytuj kod]

Sezon 1. miejsce 2. miejsce 3. miejsce   Razem  
2016/2017 - - - -
2017/2018 - - - -
2018/2019 - 1 1 2
2019/2020 1 1 - 2
2020/2021 3 3 3 9
2021/2022 7 8 1 16
2022/2023 13 5 4 22
SUMA 24 18 9 51

Zwycięstwa w zawodach[edytuj | edytuj kod]

  1. Stany Zjednoczone Beaver Creek6 grudnia 2019 (supergigant)
  2. Włochy Santa Caterina7 grudnia 2020 (gigant)
  3. Austria Saalbach-Hinterglemm7 marca 2021 (supergigant)
  4. Słowenia Kranjska Gora13 marca 2021 (gigant)
  5. Austria Sölden24 października 2021 (gigant)
  6. Stany Zjednoczone Beaver Creek2 grudnia 2021 (supergigant)
  7. Francja Val d’Isère11 grudnia 2021 (gigant)
  8. Włochy Alta Badia20 grudnia 2021 (gigant)
  9. Szwajcaria Adelboden8 stycznia 2022 (gigant)
  10. Szwajcaria Wengen13 stycznia 2022 (supergigant)
  11. Francja Courchevel19 marca 2022 (gigant)
  12. Austria Sölden23 października 2022 (gigant)
  13. Kanada Lake Louise27 listopada 2022 (supergigant)
  14. Francja Val d’Isère10 grudnia 2022 (gigant)
  15. Włochy Alta Badia19 grudnia 2022 (gigant)
  16. Włochy Bormio29 grudnia 2022 (supergigant)
  17. Szwajcaria Adelboden7 stycznia 2023 (gigant)
  18. Włochy Cortina d’Ampezzo28 stycznia 2023 (supergigant)
  19. Włochy Cortina d’Ampezzo29 stycznia 2023 (supergigant)
  20. Stany Zjednoczone Aspen5 marca 2023 (supergigant)
  21. Słowenia Kranjska Gora11 marca 2023 (gigant)
  22. Słowenia Kranjska Gora12 marca 2023 (gigant)
  23. Andora Soldeu16 marca 2023 (supergigant)
  24. Andora Soldeu18 marca 2023 (gigant)

Pozostałe miejsca na podium[edytuj | edytuj kod]

  1. Słowenia Kranjska Gora9 marca 2019 (gigant) – 3. miejsce
  2. Andora Soldeu16 marca 2019 (gigant) – 2. miejsce
  3. Japonia Naeba22 lutego 2020 (gigant) – 2. miejsce
  4. Austria Sölden18 października 2020 (gigant) – 2. miejsce
  5. Włochy Santa Caterina5 grudnia 2020 (gigant) – 3. miejsce
  6. Szwajcaria Adelboden8 stycznia 2021 (gigant) – 3. miejsce
  7. Austria Kitzbühel25 stycznia 2021 (supergigant) – 2. miejsce
  8. Niemcy Garmisch-Partenkirchen6 lutego 2021 (supergigant) – 3. miejsce
  9. Bułgaria Bansko28 lutego 2021 (gigant) – 2. miejsce
  10. Stany Zjednoczone Beaver Creek3 grudnia 2021 (supergigant) – 2. miejsce
  11. Włochy Alta Badia19 grudnia 2021 (gigant) – 2. miejsce
  12. Włochy Bormio28 grudnia 2021 (zjazd) – 2. miejsce
  13. Szwajcaria Wengen14 stycznia 2022 (zjazd) – 2. miejsce
  14. Austria Kitzbühel23 stycznia 2022 (zjazd) – 2. miejsce
  15. Słowenia Kranjska Gora12 marca 2022 (gigant) – 2. miejsce
  16. Słowenia Kranjska Gora13 marca 2022 (gigant) – 3. miejsce
  17. Francja Courchevel16 marca 2022 (zjazd) – 2. miejsce
  18. Francja Courchevel17 marca 2022 (supergigant) – 2. miejsce
  19. Kanada Lake Louise26 listopada 2022 (zjazd) – 3. miejsce
  20. Stany Zjednoczone Beaver Creek3 grudnia 2022 (zjazd) – 2. miejsce
  21. Stany Zjednoczone Beaver Creek4 grudnia 2022 (supergigant) – 2. miejsce
  22. Włochy Val Gardena15 grudnia 2022 (zjazd) – 2. miejsce
  23. Włochy Alta Badia18 grudnia 2022 (gigant) – 3. miejsce
  24. Szwajcaria Wengen13 stycznia 2023 (supergigant) – 3. miejsce
  25. Szwajcaria Wengen14 stycznia 2023 (zjazd) – 2. miejsce
  26. Stany Zjednoczone Palisades Tahoe25 lutego 2023 (gigant) – 2. miejsce
  27. Stany Zjednoczone Aspen4 marca 2023 (zjazd) – 3. miejsce

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]