Marek Cetwiński

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Marek Cetwiński
Państwo działania

 Polska

Data urodzenia

18 maja 1945

Profesor nauk humanistycznych
Alma Mater

Uniwersytet Wrocławski

Habilitacja

1994
Uniwersytet Łódzki

Profesura

2005

Nauczyciel akademicki
Uczelnia

Uniwersytet Wrocławski

Uczelnia

Akademia im. Jana Długosza w Częstochowie

Marek Cetwiński (ur. 18 maja 1945) – polski historyk, specjalizujący się w historii średniowiecza, naukach pomocniczych historii.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Ukończył studia historyczne we Wrocławiu na Uniwersytecie Wrocławskim. Stopień naukowy doktora habilitowanego nauk humanistycznych w zakresie historii uzyskał w 1994 na Wydziale Filozoficzno-Historycznym Uniwersytetu Łódzkiego na podstawie rozprawy: Ideologia i poznanie. Społeczne funkcje mediewistyki śląskiej po 1945 roku[1]. Wykładał w Instytucie Historycznym Uniwersytetu Wrocławskiego. Był kierownikiem Zakładu Historii Starożytnej i Średniowiecznej na Akademii im. Jana Długosza w Częstochowie[2]. W 2005 r. otrzymał tytuł profesora zwyczajnego. W 2012 został członkiem Komitetu Nauk Historycznych PAN[3]

29 stycznia 1979 został oskarżony przez działaczy wrocławskiego SKS o rozpowszechnianie na Uniwersytecie Wrocławskim fałszywego Biuletynu SKS „Podaj dalej”, zawierającego paszkwil na Leszka Budrewicza. W efekcie pięciu studentów stanęło przed komisją dyscyplinarną[4].

Wypromowane prace doktorskie[edytuj | edytuj kod]

  • Święta Kinga – rzeczywistość i legenda. Studium źródłoznawcze, 2006, Barbara Kowalska
  • Opactwo kanoników regularnych w Czerwińsku w średniowieczu, 2005, Marek Stawski
  • Rola wątków i motywów antycznych w Kronice Polskiej Mistrza Wincentego zwanego Kadłubkiem, 2000, Katarzyna Chmielewska.

Wybrane publikacje[edytuj | edytuj kod]

  • Rycerstwo śląskie do końca XIII w. Pochodzenie-gospodarka-polityka, Wrocław 1980.
  • Rycerstwo śląskie do końca XIII w.: biogramy i rodowody, Wrocław 1982.
  • Od Polski drewnianej do murowanej, Wrocław 1994.
  • Ideologia i poznanie. Społeczne funkcje mediewistyki śląskiej po 1945 roku, Częstochowa 1993.
  • Historia Wrocławia w datach pod red. Romualda Gellesa, Wrocław 1996.
  • Dzieje Wrocławia w datach, współautor: Zdzisław Czekierda, Wrocław 1992[5].
  • W czasach Jana Długosza, Wrocław 1995.
  • Śląski tygiel: studia z dziejów polskiego średniowiecza, Częstochowa 2001.
  • Metamorfozy śląskie: studia źródłoznawcze i historiograficzne, Częstochowa 2002.
  • Herby, legendy, dawne mity, współautor: Marek Derwich, Wrocław 1987.
  • Historia i polityka: teoria i praktyka mediewistyki na przykładzie badań dziejów Śląska, Kraków 2008.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Ideologia i poznanie. Społeczne funkcje mediewistyki śląskiej po 1945 roku w bazie „Prace badawcze” portalu Nauka Polska (OPI).
  2. Informacja na stronie AJD w Częstochowie. ih.ajd.czest.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-25)]..
  3. Skład. www.knh.pan.pl. [dostęp 2015-10-23]. (pol.).
  4. Kryptonim „Gracze”. Służba Bezpieczeństwa wobec Komitetu Obrony Robotników i Komitetu Samoobrony Społecznej „KOR” (1976–1981), wybór, wstęp i opracowanie Łukasz Kamiński i Grzegorz Waligóra, Warszawa 2010, s. 532.
  5. Dzieje Wrocławia w datach [online], nukat.edu.pl [dostęp 2017-03-08].

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]