Marek Gruszczyński

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Marek Gruszczyński
Ilustracja
Marek Gruszczyński
Data i miejsce urodzenia

25 października 1948
Wieluń

profesor nauk ekonomicznych
Specjalność: analiza finansowa, ekonometria, finanse
Alma Mater

Szkoła Główna Handlowa w Warszawie

Doktorat

1977 – w zakresie ekonomii
Szkoła Główna Planowania i Statystyki w Warszawie

Habilitacja

2001 – w zakresie ekonomii, specjalności: ekonometria, finanse
Szkoła Główna Handlowa w Warszawie

Profesura

2013

Uczelnia

Szkoła Główna Handlowa w Warszawie

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski

Marek Gruszczyński (ur. 25 października 1948 w Wieluniu)[1] – polski ekonomista, ekonometryk, profesor zwyczajny w Szkole Głównej Handlowej w Warszawie (SGH). Prorektor tej uczelni w latach 2012–2016, dyrektor Kanadyjskiego programu MBA (CEMBA) w SGH w latach 2002–2006 oraz 2008–2012.

Wykształcenie i kariera[edytuj | edytuj kod]

Jest absolwentem I Liceum Ogólnokształcącego im. Tadeusza Kościuszki w Wieluniu (1966), a następnie Szkoły Głównej Planowania i Statystyki w Warszawie (później SGH) na kierunku ekonometria (1971). W latach 1971–1973 był członkiem narodowego komitetu założycielskiego AIESEC Polska – międzynarodowego stowarzyszenia studentów szkół biznesu i ekonomii – i pierwszym jej przewodniczącym (1971).

Od 1971 jest pracownikiem naukowym SGPiS/SGH w Instytucie Ekonometrii. W latach 1975–1976 odbył staż w centrali Citibank (Nowy Jork) w departamencie dr Irvinga Friedmana. W roku 1977 uzyskał stopień doktora nauk ekonomicznych (promotor prof. Michał Kolupa). W latach 1981–1985 był wykładowcą w University of Nigeria (Nsukka, Nigeria) w Department of Statistics oraz w Department of Economics.

W latach 1989–2005 uczestniczył w licznych projektach prywatyzacji i restrukturyzacji polskich przedsiębiorstw. W latach 1995–1996 był członkiem Rady Banku Pekao SA.

W 2001 uzyskał stopień doktora habilitowanego, a w 2013 otrzymał tytuł profesora. W latach 1996–2007 był wykładowcą i profesorem w Wyższej Szkole Handlu i Finansów Międzynarodowych w Warszawie, a w latach 2002–2012 był kierownikiem Zakładu Ekonometrii Stosowanej w SGH. Jest promotorem 7 obronionych prac doktorskich.

Od 2008 roku jest członkiem prezydium Komitetu Statystyki i Ekonometrii Polskiej Akademii Nauk. Specjalizuje się w mikroekonometrii finansowej, analizie fundamentalnej i nadzorze właścicielskim. Jest członkiem kolegiów redakcyjnych czasopism naukowych „Gospodarka Narodowa. The Polish Journal of Economics” (redaktor naczelny), „Bank i Kredyt” (zastępca redaktora naczelnego w latach 2009–2017), „South African Journal of Business Management” oraz „Central European Journal of Economic Modelling and Econometrics”.

Publikacje[edytuj | edytuj kod]

Jest autorem i współautorem podręczników, monografii i artykułów w polskich i zagranicznych czasopismach naukowych. Za książkę „Modele i prognozy zmiennych jakościowych w finansach i bankowości” otrzymał w roku 2003 nagrodę Ministra. Książka „Empiryczne finanse przedsiębiorstw. Mikroekonometria finansowa” otrzymała nagrodę Beta 2013. W roku 2020 ukazała się jego książka "Financial Microeconometrics. A Research Methodology in Corporate Finance and Accounting" (Springer).

Jest współautorem tłumaczenia na język polski światowych podręczników ekonometrii: Henri Theila „Zasady ekonometrii” (PWN 1979, z G. Napiórkowskim) oraz G.S. Maddali „Ekonometria” (PWN 2006, z E. Tomczyk i B. Witkowskim).

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

W 2017 „za wybitne zasługi w pracy naukowo-badawczej, za szczególne osiągnięcia w promowaniu polskiej myśli naukowej na świecie” prezydent Andrzej Duda odznaczył go Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski[2].

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Od 1971 jest żonaty z Beatą Gruszczyńską, prof. Uniwersytetu Warszawskiego. Mają dwóch synów Michała i Łukasza.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Księga SGH. Pracownicy i absolwenci – kto jest kim?. Zespół redakcyjny pod przewodnictwem Romualda Bauera (red.). Warszawa: Dom Wydawniczy Elipsa, 2004, s. 168–169. ISBN 83-7151-657-6.
  2. Odznaczenia dla zasłużonych pracowników SGH. prezydent.pl, 4 października 2017. [dostęp 2017-10-05].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]