Marek Kotański
![]() |
Ten artykuł od 2012-09 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł. |
![]() Medalion nagrobny z wizerunkiem Marka Kotańskiego | |
Data i miejsce urodzenia |
11 marca 1942 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
19 sierpnia 2002 |
Rodzaj działalności |
charytatywna |
psycholog, terapeuta | |
założyciel | |
Przynależność | |
Okres urzędowania |
od 1981 |
założyciel | |
Przynależność | |
Okres urzędowania |
od 1993 |
Odznaczenia | |
![]() ![]() ![]() |



Marek Kotański (ur. 11 marca 1942 w Warszawie, zm. 19 sierpnia 2002 tamże) – polski psycholog, terapeuta, organizator wielu przedsięwzięć mających na celu zwalczanie patologii społecznej i pomaganie osobom uzależnionym od alkoholu, narkotyków, zakażonym wirusem HIV, byłym więźniom czy osobom bezdomnym. Twórca m.in. Monaru i Markotu. Zainteresował się ludźmi cierpiącymi na chorobę Alzheimera. Dla nich powstało hospicjum w Wandzinie.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Jego matka Ludwika była urzędniczką[1], choć Kotański utrzymywał, że artystką malarką, zaś ojciec Wiesław Kotański był profesorem japonistyki na Uniwersytecie Warszawskim.
Marek od 1960 studiował psychologię na Uniwersytecie Warszawskim, a w czasie studiów w Ruchu Młodych Wychowawców opiekował się sierotami i młodzieżą dotkniętą patologiami społecznymi. Po studiach podjął pracę terapeuty w szpitalu psychiatrycznym przy ul. Dolnej w Warszawie. Współpracował ze Społecznym Komitetem Przeciwdziałania Alkoholizmowi, a także angażował się w tworzenie Ruchu „Trzeźwość”.
W 1974 podjął pracę w Szpitalu Psychiatrycznym w Garwolinie, gdzie mieścił się oddział dla osób uzależnionych od narkotyków (w owym czasie z powodów ideologicznych problemowi temu zaprzeczały władze). Widząc że tradycyjne metody leczenia nie dają pozytywnych rezultatów, rozpoczął pracę metodą społeczności terapeutycznej wzorowanej na doświadczeniach Synanonu – założonej przez Charlesa Dedericha pierwszej w świecie organizacji stawiającej sobie za cel leczenie narkomanów właśnie tą metodą.
Choć Monar jako stowarzyszenie zarejestrowany został dopiero w roku 1981, to jego pierwszy ośrodek założono już 15 października 1978 r. w Głoskowie pod Garwolinem. Urządzono go w opuszczonym i częściowo zrujnowanym domu, gdzie Marek Kotański rozpoczął pracę z grupą pacjentów ze szpitala w Garwolinie. Efekty okazały się dużo lepsze niż się spodziewano[potrzebny przypis]. Obecnie[kiedy?] jest ponad 157 ośrodków Monaru[potrzebny przypis].
Od 1986 był członkiem Rady Konsultacyjnej przy Przewodniczącym Rady Państwa Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej Wojciechu Jaruzelskim. Włączył się w jej prace, mając nadzieję, iż Rada posłuży za miejsce „zbiorowej psychoterapii”, a on sam umożliwi lepszą komunikację pomiędzy jej uczestnikami[2].
Organizował też osady dla osób z wirusem HIV i chorych na AIDS w ramach stowarzyszenia „Solidarni Plus”.
W latach 1985–1994 był organizatorem akcji „Łańcuch Czystych Serc”, w której setki tysięcy młodych ludzi złączyło dłonie w łańcuchu łączącym Bałtyk z Tatrami i uczestniczyło w koncertach.
W 1989 bez powodzenia kandydował w wyborach do Senatu PRL jako kandydat niezależny w województwie warszawskim[3].
W 1993 założył Markot – Ruch Wychodzenia z Bezdomności obejmujący 100 ośrodków dla bezdomnych, samotnych matek z dziećmi, osób niepełnosprawnych, terminalnie chorych. Rozwinął również system pomocy dla osób opuszczających więzienia, działający od 1994.
W 2002 roku zainicjował z przyjaciółmi (Bolesławem Śliwickim) wystawienie do lokalnych wyborów młodzieży i aktywu społecznego pod szyldem Ruchu Serc: wystartował on w Gliwicach, nie uzyskując w ich samorządzie mandatów.
Zmarł 19 sierpnia 2002 w Szpitalu Bielańskim w Warszawie w wyniku rozległych obrażeń odniesionych w wypadku samochodowym w Nowym Dworze Mazowieckim. Został pochowany na Powązkach Wojskowych w Warszawie (kwatera A-1a-26)[4].
Upamiętnienie[edytuj | edytuj kod]
- Od 2002 corocznie organizowane były koncerty charytatywne „Dzień Kotana – Daj siebie innym”, poświęcone pamięci Marka Kotańskiego.
- W 2006 roku młodzież z łódzkiego Ośrodka Monaru założyła wyczynową drużynę piłkarską w Ozorkowie, która nosi nazwę „KOTAN”, a w herbie klubowym widnieje profil Marka Kotańskiego.
- Jego imieniem nazwano park w warszawskiej dzielnicy Włochy[5].
- Postać Marka Kotańskiego występuje w filmie Najlepszy w reżyserii Łukasza Palkowskiego. Rolę tę grał Janusz Gajos.
Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Państwowe:
- Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski – 2002, pośmiertnie[6]
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski – 1996[7]
- Pozostałe:
- nagroda Wiktora – dwukrotnie: 1986, 1987
- nagroda imienia Brata Alberta
- Czerwona Kokardka – 1996[8]
- Order Uśmiechu – 2000
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Anna Kamińska , „Kotański. Bóg Ojciec. Konfrontacja" WydawnictwoLiterackie, Kraków, 2021 .
- ↑ Marek Kotański: Daj siebie innym. [dostęp 2014-01-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-09-30)].
- ↑ Obwieszczenie Państwowej Komisji Wyborczej z dnia 8 czerwca 1989 r. o wynikach głosowania i wynikach wyborów do Senatu Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej przeprowadzonych dnia 4 czerwca 1989 r. (M.P. z 1989 r. nr 21, poz. 150).
- ↑ Wyszukiwarka cmentarna – Warszawskie cmentarze. cmentarzekomunalne.com.pl. [dostęp 2019-11-30].
- ↑ Park im. Marka Kotańskiego. [w:] Urząd Dzielnicy Włochy [on-line]. ud-wlochy.waw.pl. [dostęp 2019-10-09].
- ↑ M.P. z 2002 r. nr 59, poz. 804.
- ↑ M.P. z 1997 r. nr 12, poz. 102 – pkt 3.
- ↑ Czerwona Kokardka w Polsce na stronie Krajowego Centrum ds. AIDS. aids.gov.pl. [dostęp 2012-12-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (24 grudnia 2012)].
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Marek Kotański: Ty zaraziłeś ich narkomanią. Monar. [dostęp 2014-01-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-09-13)].
- Życie bogate i twórcze. Monar. [dostęp 2014-01-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-05-27)].
- Absolwenci Wydziału Psychologii Uniwersytetu Warszawskiego
- Członkowie Rady Konsultacyjnej przy Przewodniczącym Rady Państwa Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej
- Polscy psycholodzy
- Polscy działacze pomocy społecznej
- Psychoterapia uzależnień
- Wyróżnieni Czerwoną Kokardką
- Odznaczeni Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (III Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (III Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Orderem Uśmiechu
- Ludzie urodzeni w Warszawie
- Polskie ofiary wypadków drogowych
- Pochowani na Powązkach-Cmentarzu Wojskowym w Warszawie
- Urodzeni w 1942
- Zmarli w 2002