Marek Krajewski (pisarz)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Marek Krajewski
Ilustracja
Marek Krajewski (2019)
Data i miejsce urodzenia

4 września 1966
Wrocław

Narodowość

polska

Język

polski

Alma Mater

Uniwersytet Wrocławski

Dziedzina sztuki

kryminał, powieść szpiegowska

Ważne dzieła

seria o Eberhardzie Mocku, seria o Edwardzie Popielskim

Odznaczenia
Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” Medal Stulecia Odzyskanej Niepodległości Odznaka Honorowa Wrocławia
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach
Strona internetowa
Galeria
M. Krajewski, Festiwal Góry Literatury, Zamek Książ, 2019
M. Krajewski w Kłodzku, 2019

Marek Krajewski (ur. 4 września 1966 we Wrocławiu) – polski pisarz i filolog klasyczny, specjalista w zakresie językoznawstwa łacińskiego, doktor nauk humanistycznych, były wykładowca Uniwersytetu Wrocławskiego, autor kryminałów, laureat Paszportu Polityki.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Rodzina Marka Krajewskiego pochodzi z ziemi lwowskiej, jego matka urodziła się we wsi Strzelczyska pod Mościskami. W 1985 ukończył IX Liceum Ogólnokształcące im. Juliusza Słowackiego we Wrocławiu[1], a w latach 1985–1991 studiował filologię klasyczną na Uniwersytecie Wrocławskim. W 1992 uzyskał magisterium, a w 1999 obronił rozprawę doktorską pt. Prozodia greckich zapożyczeń u Plauta. Pracował jako bibliotekarz, sprzedawca, magazynier, a od 1992 jako asystent w Instytucie Filologii Klasycznej i Kultury Antycznej Uniwersytetu Wrocławskiego, później jako adiunkt i starszy wykładowca. Od 2007 zawodowo trudni się pisarstwem.

Powieści kryminalne[edytuj | edytuj kod]

 Z tym tematem związana jest kategoria: Postacie z utworów Marka Krajewskiego.

Jest autorem kryminałów o Eberhardzie Mocku, pracowniku wrocławskiego Prezydium Policji. Na serię wydawaną od 1999 składa się jak dotychczas dwanaście tomów. W 2008, wspólnie z Mariuszem Czubajem rozpoczął nowy cykl kryminału, którego akcja dzieje się współcześnie w Gdańsku, a bohaterem jest nadkomisarz Jarosław Pater. Do tej pory ukazały się dwa tomy: Aleja samobójców i Róże cmentarne. Jego książki zostały przetłumaczone na 19 języków: angielski, chorwacki, czeski, duński, estoński, francuski, grecki, hebrajski, hiszpański, holenderski, litewski, niemiecki, norweski, rosyjski, szwedzki, słowacki, ukraiński, węgierski i włoski[2].

W opublikowanej w 2009 Głowie Minotaura, której akcja dzieje się w okresie międzywojennym we Lwowie, głównym bohaterem obok Eberharda Mocka staje się komisarz Edward Popielski. Stał się on główną postacią nowego cyklu, liczącego jak dotąd dziesięć tomów.

Krytycy literatury uważają, że styl jego pracy pisarskiej łączy w sobie elementy czarnego kryminału i horroru oraz nawiązuje do tradycji gatunku (Raymond Chandler). Kryminały Krajewskiego rozgrywają się w dokładnie zarysowanych realiach topograficznych i historycznych przed- i powojennego Wrocławia (Breslau)[3], a także Warszawy, Trójmiasta i Lwowa. W wydanej w 2015 książce, Arenie szczurów, umieścił akcję w nadmorskim Darłowie[4].

Nagrody i wyróżnienia[edytuj | edytuj kod]

Zdobył Paszport „Polityki” (2005), Nagrodę Księgarzy „Witryna” za najlepszą książkę 2005 oraz Nagrodę Wielkiego Kalibru dla najlepszej powieści kryminalnej 2003. Wkład Krajewskiego w promocję miasta w jego twórczości został uhonorowany w czerwcu 2008, gdy pisarz został wybrany Ambasadorem Wrocławia[5]. 21 października 2015 roku został odznaczony Srebrnym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”[6].

Zdobył niemiecką Nagrodę im. Georga Dehio (Georg-Dehio-Buchpreis) za twórczość literacką (2016). W 2019 odznaczony przez prezydenta Andrzeja Dudę Medalem Stulecia Odzyskanej Niepodległości[7]. W 2023 roku otrzymał Złotą Odznaką Honorową Wrocławia[8].

Twórczość[edytuj | edytuj kod]

 Z tym tematem związana jest kategoria: Powieści Marka Krajewskiego.

Powieści[edytuj | edytuj kod]

Cykl o Eberhardzie Mocku[edytuj | edytuj kod]

Cykl o Jarosławie Patrze[edytuj | edytuj kod]

Cykl o Edwardzie Popielskim[edytuj | edytuj kod]

Inne[edytuj | edytuj kod]

  • Umarli mają głos (współautor Jerzy Kawecki), Znak, maj 2015[33]
  • Demonomachia, Znak, 2022

Opowiadania[edytuj | edytuj kod]

  • Darłowskie śledztwo Eberharda Mocka, opublikowane na stronie darlowo.pl w 2005[34]
  • Cztery wspomnienia jasnowidza w: Autor przychodzi wieczorem, Wydawnictwo W.A.B., 2012

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Absolwenci, Nauczyciele i Olimpijczycy. IX Liceum Ogólnokształcące im. Juliusza Słowackiego we Wrocławiu 1954-2004, Wrocław 2004, s. 170.
  2. ↑ Marek Krajewski, www.marek-krajewski.pl [dostęp 2017-11-25].
  3. ↑ Mariusz Czubaj: Miasto ukryte. Polityka, 26-08-2006. [dostęp 2008-10-11]. (pol.).
  4. ↑ Darłowo w "Arenie Szczurów" - książce Marka Krajewskiego. Serwis Głosu Koszalińskiego. [dostęp 2015-07-11].
  5. ↑ Agnieszka Kołodyńska, Marek Krajewski został Ambasadorem Wrocławia, Wyborcza.pl, 5 czerwca 2008 [dostęp 2008-06-05] [zarchiwizowane z adresu 2016-02-12].
  6. ↑ Wręczenie medali „Zasłużony Kulturze - Gloria Artis” MKiDN - 2015, www.mkidn.gov.pl [dostęp 2017-11-25].
  7. ↑ Oficjalna strona Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej / Aktualności / Ordery i odznaczenia / Osoby zasłużone dla kultury odznaczone przez Prezydenta, www.prezydent.pl [dostęp 2019-10-23].
  8. ↑ Odznaka Honorowa Wrocławia - Wrocław z wdzięcznością "Wratislavia Grato Animo", bip.um.wroc.pl [dostęp 2023-07-30].
  9. ↑ Marek Krajewski, Śmierć w Breslau, Wrocław: Wydawn. Dolnośląskie, 1999, ISBN 83-7023-742-8, OCLC 44168772 [dostęp 2021-01-27].
  10. ↑ Marek Krajewski, Koniec świata w Breslau, wyd. 1, Wrocław: Wydawn. W.A.B, 2003, ISBN 83-89291-65-7, OCLC 53474056 [dostęp 2021-01-27].
  11. ↑ Marek Krajewski, Widma w mieście Breslau, wyd. I, Warszawa: Wydawnictwo W.A.B., 2005, ISBN 83-7414-115-8, OCLC 62299633 [dostęp 2021-01-27].
  12. ↑ Marek Krajewski, Festung Breslau, wyd. I, Warszawa: Wydawnictwo W.A.B., 2006, ISBN 978-83-7414-210-6, OCLC 71804490 [dostęp 2021-01-27].
  13. ↑ Marek Krajewski, Dżuma w Breslau, wyd. I, Warszawa: Wydawnictwo W.A.B., 2007, ISBN 978-83-7414-343-1, OCLC 181653623 [dostęp 2021-01-27].
  14. ↑ Marek Krajewski, Głowa Minotaura, wyd. I, Warszawa: Wydawnictwo W.A.B., 2009, ISBN 978-83-7414-580-0, OCLC 403745531 [dostęp 2021-01-27].
  15. ↑ Zob. zapowiedź na stronie wydawcy: http://www.wydawnictwoznak.pl/ksiazka/Mock/7598
  16. ↑ Ludzkie zoo. Eberhard Mock. Tom 7, www.empik.com [dostęp 2021-01-27] (pol.).
  17. ↑ Mock. Pojedynek, Lubimyczytać.pl [dostęp 2021-01-27].
  18. ↑ Mock. Golem, www.empik.com [dostęp 2021-01-27] (pol.).
  19. ↑ Moloch, www.empik.com [dostęp 2021-01-27] (pol.).
  20. ↑ „Błaganie o śmierć” to pożegnanie z Eberhardem Mockiem. O czym będzie finałowy tom serii Marka Krajewski? Kiedy premiera?, granice.pl [dostęp 2022-10-13] (pol.).
  21. ↑ Mariusz. Czubaj, Aleja samobójców, wyd. 1, Warszawa: W.A.B, 2008, ISBN 978-83-7414-380-6, OCLC 213383634 [dostęp 2021-01-27].
  22. ↑ Mariusz Czubaj, Róże cmentarne, wyd. 1, Warszawa: Wydawn. W.A.B, 2009, ISBN 978-83-7414-551-0, OCLC 319536176 [dostęp 2021-01-27].
  23. ↑ Marek Krajewski, Głowa Minotaura, wyd. I, Warszawa, ISBN 978-83-7414-580-0, OCLC 403745531 [dostęp 2021-01-27].
  24. ↑ Marek Krajewski, Erynie, Kraków: Wydawn. Znak, 2010, ISBN 978-83-240-1378-4, OCLC 705715388 [dostęp 2021-01-27].
  25. ↑ Max Fuzowski, Joanna Ruszczyk, Robert Ziębiński, Kulturalny rok 2010: literatura, Newsweek.pl, 31 grudnia 2009 [zarchiwizowane z adresu 2012-09-03].
  26. ↑ Marek Krajewski, Liczby Charona, wyd. 1, Kraków: Wydawn. Znak, 2011, ISBN 978-83-240-1610-5, OCLC 729911033 [dostęp 2021-01-27].
  27. ↑ Marek Krajewski, Rzeki Hadesu, wyd. 1, Kraków: Znak, 2012, ISBN 978-83-240-2240-3, OCLC 798334110 [dostęp 2021-01-27].
  28. ↑ W otchłani mroku. Edward Popielski, www.empik.com [dostęp 2021-01-27] (pol.).
  29. ↑ Marek Krajewski, Władca liczb, Warszawa: Wydawnictwo Edipresse Kolekcje Sp. z o.o, 2020, ISBN 978-83-8177-170-2, OCLC 1151221724 [dostęp 2021-01-27].
  30. ↑ Marek Krajewski, Arena Szczurów, wyd. I, Kraków 2015, ISBN 978-83-240-3873-2, OCLC 932025249 [dostęp 2021-01-27].
  31. ↑ Marek Krajewski, Dziewczyna o czterech palcach, wyd. I, Kraków: Wydawnictwo Znak, 2019, ISBN 978-83-240-5815-0, OCLC 1103710423 [dostęp 2021-01-27].
  32. ↑ Marek Krajewski, Pomocnik kata, wyd. I, Kraków: Wydawnictwo Znak, 2020, ISBN 978-83-240-6023-8, OCLC 1164507759 [dostęp 2021-01-27].
  33. ↑ Marek Krajewski, Jerzy Kawecki, Umarli mają głos : prawdziwe historie, wyd. I, Kraków: Społeczny Instytut Wydawniczy Znak, 2015, ISBN 83-240-3403-X, OCLC 922573099 [dostęp 2021-01-27].
  34. ↑ Beata N, Ponure Poniedziałki: Marek Krajewski "Darłowskie śledztwo Eberharda Mocka" | Miros de carti. Blog o książkach, Ponure Poniedziałki, 27 listopada 2017 [dostęp 2022-02-20].

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Marek_Krajewski_(pisarz)&oldid=70947226”