Marek Nowakowski (aktor)

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Marek Nowakowski
Data urodzenia

14 czerwca 1946

Data śmierci

8 maja 2018

Zawód

aktor, reżyser

Marek Nowakowski (ur. 14 czerwca 1946, zm. 8 maja 2018[1]) – polski reżyser oraz aktor telewizyjny i teatralny.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

4 kwietnia 1967 roku Nowakowski miał swój debiut w roli młodego Inny w „Karierze Artura Ui” Bertolta Brechta w reż. Mieczysława Górkiewicza na scenie Teatru Polskiego w Bielsku-Białej. W latach 1968–1973 występował w Teatrze im. Juliusza Osterwy w Gorzowie Wielkopolskim.

Pochowany na Starych Powązkach w Warszawie[2].

II Reżyser[edytuj | edytuj kod]

Współpraca reżyserska[edytuj | edytuj kod]

Współpraca scenariuszowa[edytuj | edytuj kod]

  • 1992: A & B

Reżyseria[edytuj | edytuj kod]

Filmografia[edytuj | edytuj kod]

  • 1973: Janosik – zbójnik Klimek (odc. 2, 5, 6)
  • 1975: Dyrektorzy – robotnik (odc. 6)
  • 1976: Za metą start – trener Stefan
  • 1976: Próba ognia
  • 1976: Brunet wieczorową porą – „czerwony kapelusz”
  • 1977: Zimne ognie – aktor grający milicjanta
  • 1977: Kapitan z Oriona – radiooperator
  • 1978: Znaków szczególnych brak – Wincenty
  • 1978: Ślad na ziemi – kierowca (odc.3)
  • 1978: Do krwi ostatniej...
  • 1979: Tajemnica Enigmy (odc. 7)
  • 1979: Racławice. 1794
  • 1979: Do krwi ostatniej
  • 1980: Powstanie listopadowe. 1830–1831
  • 1980: Miś – kierowca garbusa, mąż przekupki z mięsem
  • 1980: Kto za? – sanitariusz
  • 1981: Krótki dzień pracy – lekarz w budynku KW w Radomiu (nie występuje w napisach)
  • 1981: Chłopiec – członek komisji egzaminacyjnej
  • 1982: Odwet – organizator zjazdu intonujący „Prząśniczki”
  • 1982: Odlot – pracownik FSM (nie występuje w napisach)
  • 1982: Karczma na bagnach – Jeremiasz Korczyński „Jaremka”, żołnierz Gierałtowskiego
  • 1984: Umarłem by żyć – kierowca karetki przewożący zwłoki
  • 1985: Zdaniem obrony – milicjant (w odcinku pt. Starzy znajomi)
  • 1985: Sceny dziecięce z życia prowincji
  • 1995–1996: Ekstradycja – 2 role: kierowca komendanta policji (sezon 1, odc. 2), policjant wychodzący z magazynu druków (sezon 2, odc. 3)
  • 1996: Autoportret z kochanką
  • 1997: Sztos – grający w kasynie „Gruchy”
  • 1997: Ciemna strona Wenus
  • 2000: Prymas. Trzy lata z tysiąca
  • 2001: Tam i z powrotem – tajniak w mieszkaniu Hoffmana
  • 2001: Poranek kojota – opiekun tirówek
  • 2002: Sfora – celnik (odc. 7, 9)
  • 2002: E=mc² – policjant w pubie „Nie ma mocnych”
  • 2002: Sfora: Bez litości – celnik
  • 2003: Lokatorzy – elektryk (odc. 140)
  • 2003: Kasia i Tomek – kierowca (sezon 3, odc. 20)
  • 2004–2007: Kryminalni – 2 role: geofizyk (odc. 5), Zenon Kołodziej „Kupiec” (odc. 31, 45, 64, 65, 66, 67)
  • 2007: Pitbull – brat porwanego (odc. 7)
  • 2011: 1920 Bitwa Warszawska – żołnierz nawołujący rannych do walki
  • 2014–2017: Ojciec Mateusz – 6 ról: przechodzień w Warszawie (odc. 157), sprzedawca samochodów (odc. 159), gospodarz (odc. 160), właściciel warsztatu (odc. 162), Ludwik Majcherek (odc. 186), starszy pan (odc. 220)

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Był ojcem aktorki Karoliny Nowakowskiej oraz mężem aktorki Jiřiny Nowakowskiej[3][4].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Rafał Dajbor, Marek Nowakowski. Pożegnanie (14.06.1946-08.05.2018) [online], encyklopediateatru.pl, 10 maja 2018 [dostęp 2021-05-05] (pol.).
  2. ↑ Marek Nowakowski w bazie filmpolski.pl
  3. ↑ Rozmowy o marce: Jirina Nowakowska – Lady Business, ladybusiness.pl [online], 28 lipca 2015 [dostęp 2021-06-10].
  4. ↑ Joanna Rutkowska, party.pl [online], 10 maja 2018 [dostęp 2021-06-10].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Marek_Nowakowski_(aktor)&oldid=71588177”