Przejdź do zawartości

Margaret O’Brien

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Margaret O’Brien
Ilustracja
Margaret O’Brien w 1948 roku
Imię i nazwisko

Angela Maxine O’Brien

Data i miejsce urodzenia

15 stycznia 1937
San Diego, Kalifornia, Stany Zjednoczone

Zawód

aktorka

Współmałżonek

Harold Allen, Jr. (1959–1968, rozwód)
Roy Thorsen (od 1974, rozwód )

Lata aktywności

od 1941

Margaret O’Brien (ur. 15 stycznia 1937 w San Diego) – amerykańska aktorka, uważana za jedną z najlepszych aktorek dziecięcych w historii filmu amerykańskiego. Jej kariera uległa załamaniu w latach 50. XX wieku, gdy zaczęła dorastać. Odtąd gra przeważnie role drugoplanowe w telewizji lub występuje w teatrze.

Dzieciństwo

[edytuj | edytuj kod]

Urodziła się jako Angela Maxine O'Brien. Jest pogrobowcem – jej ojciec, artysta cyrkowy Lawrence O'Brien, zmarł przed narodzinami córki[1]. Jej matką była znana tancerka flamenco Gladys Flores, często występująca ze swoją siostrą Marissą. Ma korzenie irlandzko-hiszpańskie.

Kariera

[edytuj | edytuj kod]

Zadebiutowała w 1941 roku w filmie instruktażowym o obronie cywilnej u boku Jamesa Cagneya. Pierwszym filmem fabularnym, w którym wystąpiła, był muzyczny Laski na Broadwayu (1941). Zagrała tam Maxinę, dziecko siedzące na widowni. Zauważona przez ludzi Metro-Goldwyn-Mayer, podpisała umowę z tą wytwórnią. Zagrała rolę pięcioletniej sieroty Margaret w dramacie wojennym Journey for Margaret. Po sukcesie filmu zmieniła swoje imię na Margaret[2].

Następnie wystąpiła w kilku pomniejszych rolach w filmach MGM. Kierownictwo wytwórni nie miało pomysłu względem niej[2]. W 1944 roku wypożyczono ją do 20th Century-Fox, gdzie zagrała młodą Francuzkę Adele Varens w Dziwnych losach Jane Eyre. Na potrzeby roli nauczyła się francuskiego akcentu.

Po powrocie do MGM zagrała postać „Tootie” Smith w musicalu Spotkamy się w St. Louis u boku Judy Garland. Film odniósł sukces finansowy i artystyczny. Dzięki temu występowi, w 1945 roku otrzymała Oscara dla najlepszego młodego wykonawcy (Academy Juvenile Award)[3]. Odebrała wówczas miniaturową statuetkę, którą skradziono jej w 1954 roku. Odzyskała ją 41 lat później, dzięki staraniom dwóch kolekcjonerów pamiątek i Bruce'a Davisa z Amerykańskiej Akademii Sztuki i Wiedzy Filmowej[4][5].

Kolejne filmy z jej udziałem były nieudane. W 1949 roku zagrała w dwóch ostatnich filmach dla MGM: Małych kobietkach i Tajemniczym ogrodzie. Na przełomie lat 40. i 50. opuściła wytwórnię. Dorastająca O'Brien nie dostawała zbyt wielu ofert zawodowych. Zanim skończyła 18 lat zdążyła jeszcze zagrać w dwóch filmach klasy B. Jako dorosła aktorka wybiera drugoplanowe role w niskobudżetowych filmach niezależnych oraz gościnnie pojawia się w produkcjach serialowych.

Filmografia

[edytuj | edytuj kod]
Margaret O'Brien w zwiastunie Journey for Margaret (1942)
W Spotkamy się w St. Louis (1944)
O'Brien w 1952
Margaret O'Brien w 2013
Rok Film Rola Uwagi
1941 Laski na Broadwayu Maxine niewymieniona w napisach
1942 Journey for Margaret Margaret White
1943 You, John Jones! Córka krótkometrażowy
Dr. Gillespie's Criminal Case Margaret
Thousands Cheer Klientka w skeczu Reda Skeltona
Curie-Skłodowska Irène Curie (dziecko)
Upadły anioł Alpha
1944 Dziwne losy Jane Eyre Adele Varens wypożyczenie do 20th Century-Fox
Duch Canterville Lady Jessica de Canterville
Spotkamy się w St. Louis 'Tootie' Smith (Academy Juvenile Award)
Muzyka dla milionów Mike
1945 Delikatne owoce winorośli Selma Jacobson
1946 Bad Bascomb Emmy
Three Wise Fools Sheila O'Monahan
1947 Taniec nieukończony 'Meg' Merlin
1948 Big City Midge
Tenth Avenue Angel Flavia Mills
1949 Małe kobietki Beth March
Tajemniczy ogród Mary Lennox ostatni film w MGM
1951 Her First Romance Betty Foster film powstały dla Columbii
1952 Futari no hitomi Katherine McDermott amerykański tytuł – Girls Hand in Hand
1956 Glory Clarabel Tilbee
1960 Piękna złośnica Della Southby
1965 Agente S 3 S operazione Uranio
1968 Annabel Lee
1974 Diabolique Wedding Znany także pod tytułem Diabolic Wedding
To jest rozrywka! Gra siebie, materiały archiwalne
1981 Amy Hazel Johnson
1996 Sunset After Dark
1998 Creaturealm: From the Dead Gra siebie segment Hollywood Mortuary
2000 Dziecięce gwiazdy: Ich historie Gra siebie
2002 Dead Season Friendly Looking Lady
2004 Historia Natalie Wood Gra siebie
2005 Boxes Gra siebie krótkometrażowy
2006 Store Gra siebie
2009 Dead in Love Cris
2010 Frankenstein Rising Córka Elizabeth Frankenstein
2013 Morella Pani Danvers

Hollywood Walk of Fame

[edytuj | edytuj kod]

Posiada dwie gwiazdy na Hollywoodzkiej Alei Sław: jedną za pracę w filmach przy 6608 Hollywood Boulevard, a drugą za telewizję przy 1620 Vine Street.

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

Dwukrotnie wychodziła za mąż. Jej pierwszym mężem był Harold Allen Jr., a drugim Roy Thorsen, z którym ma jedną córkę, Marę Thorsen.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Family for Margaret O'Brien [online], www.tcm.com [dostęp 2017-11-25] [zarchiwizowane z adresu 2011-12-27].
  2. a b Biography for Margaret O'Brien [online], www.tcm.com [dostęp 2017-11-25] [zarchiwizowane z adresu 2011-12-27].
  3. Colorized [online], Colorized [dostęp 2024-05-13] (ang.).
  4. Nora Zamichow: Fate Pens Fairy-Tale Ending for Actress and Stolen Oscar. Los Angeles Times, 1995-03-07. [dostęp 2012-01-01]. (ang.).
  5. Actress Gets Stolen Oscar Back. SFGate, 1995-02-09. [dostęp 2012-01-01]. (ang.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]