Maria Karłowska

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Maria od Jezusa Ukrzyżowanego CSDP
Maria Karłowska
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia 4 września 1865
majątek Słupówka (obecnie Karłowo)
Data i miejsce śmierci 24 marca 1935
Pniewite
Przełożona generalna Zgromadzenia Sióstr Pasterek od Opatrzności Bożej
Okres sprawowania 1894–1935
Wyznanie katolickie
Kościół rzymskokatolicki
Inkardynacja Zgromadzenie Sióstr Pasterek od Opatrzności Bożej (pasterki)
Śluby zakonne 20 czerwca 1902
Commons Multimedia w Wikimedia Commons
Błogosławiona
Beatyfikacja 6 czerwca 1997
Zakopane
przez św. Jana Pawła II
Wspomnienie 6 czerwca
Patronka miasta Jabłonowa Pomorskiego, wzgórza w Jabłonowie-Zamku, Zespołu Szkół Ponadgimnazjalnych im. Marii Karłowskiej w Żninie,
Szkoły Podstawowej w Dobieszewie[1]
Szczególne miejsca kultu Dom generalny Zgromadzenia Sióstr Pasterek od Opatrzności Bożej w Jabłonowie Pomorskim
Miejsce spoczynku Kaplica domu generalnego Zgromadzenia Sióstr Pasterek od Opatrzności Bożej w Jabłonowie Pomorskim
Rodzice Mateusz,
Eugenia z d. Dembińska
Krewni i powinowaci s. Stanisława Karłowska OCD (kuzynka)
Odznaczenia
Złoty Krzyż Zasługi
Commons Multimedia w Wikimedia Commons
Wikicytaty Cytaty w Wikicytatach

Maria Karłowska (imię zakonne Maria od Jezusa Ukrzyżowanego; ur. 4 września 1865 w majątku Słupówka, obecnie Karłowo w powiecie nakielskim, zm. 24 marca 1935 w Pniewitem) – błogosławiona Kościoła katolickiego, polska zakonnica, dziewica, założycielka Zgromadzenia Sióstr Pasterek od Opatrzności Bożej.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Tablica pamiątkowa poświęcona bł. Marii Karłowskiej w Poznaniu

Maria Karłowska pochodziła z wielodzietnej rodziny ziemiańskiej. Była jedenastym dzieckiem Mateusza Karłowskiego herbu Prawdzic oraz Eugenii z domu Dembińskiej herbu Rawicz[2]. W 1875 przyjęła pierwszą komunię świętą[3]. Dzieciństwo i młodość spędziła w Poznaniu. Tam w 1882, jako siedemnastoletnia dziewczyna, pod wpływem przemyśleń duchowych złożyła przed spowiednikiem ślub dozgonnej czystości[4]. W tym też roku w odstępie dwóch miesięcy zmarli jej rodzice[3]. Po ich śmierci udała się do Berlina, gdzie odbyła kurs kroju i szycia, by móc pracować w Poznaniu w pracowni swojej starszej siostry i jednocześnie matki chrzestnej Wandy jako instruktorka zatrudnionych tam dziewcząt[3].

Kluczowym momentem w jej życiu okazało się spotkanie w listopadzie 1892, w domu państwa Grześkowiaków w jednej z poznańskich kamienic, gdzie przypadkowo poznała biedną dziewczynę Frankę, zwracając w ten sposób uwagę na dziewczęta zaniedbane oraz opuszczone[5]. Oddając się następnie pracy dobroczynnej, by móc im pomóc na miarę swoich możliwości, przy poparciu Kościoła urządziła w mieszkaniu swojej przyjaciółki Klementyny Jaworskiej przy ulicy Naumanna (dzisiejszej Inżynierskiej) ochronkę dla pierwszych pięciu dziewcząt, a następnie rozszerzyła ją na ulicy Szewskiej[6]. Miejscami jej działania w poszukiwaniu słabych i zagubionych moralnie dziewcząt były: bramy kamienic, cmentarze, ulice, domy publiczne, więzienia czy oddziały dla chorych wenerycznie[4].

W 1894 założyła Zgromadzenie Sióstr Pasterek od Opatrzności Bożej i opracowała jego konstytucję, a także podręczniki ascetyczne, wychowawcze i praktyczne, zawierające wyczerpujące wskazania. Jej pracę charytatywną dostrzegła hrabina Aniela Potulicka, ofiarując w Winiarach (obecnie dzielnica Poznania) zabudowania gospodarcze z 4 hektarami gruntu, na którym w latach 1895–1908 zbudowano dom dla 70 osób[7]. 20 czerwca 1902 Maria Karłowska wraz z kilkoma współpracownicami: s. Kazimierą Jaworską, córką Klementyny i s. Magdaleną Piechowiakówną złożyły śluby zakonne, dodając jako czwarty – ślub poświęcenia się pracy nad osobami zagubionymi moralnie[8], a 13 kwietnia 1909 biskup Edward Likowski zatwierdził Zgromadzenie Sióstr Pasterek od Opatrzności Bożej na prawie diecezjalnym[9].

Jej praca społeczna na rzecz ubogich, chorych i rozbitych rodzin Poznania zaowocowała założeniem zakładów wychowawczo–resocjalizacyjnych i szpitali dla chorych wenerycznie, dla dziewcząt i kobiet „z ulicy” pod nazwą Domów Dobrego Pasterza.

Poza Winiarami zorganizowała placówki w Wiktorynie koło Lublina, Toruniu, Łodzi, w Pniewitem i Topolnie, Jabłonowie Pomorskim[10] tworząc fabrykę biszkoptów, wzorcowe gospodarstwa i szkołę gospodarczą. Założyła dziewięć ośrodków, w których opiekę i pomoc znalazły kobiety z marginesu społecznego. Polskie władze odznaczyły ją w 1928 Złotym Krzyżem Zasługi za pracę społeczną i przymnażanie dobra Kościołowi i Ojczyźnie[11].

Zmarła w opinii świętości 24 marca 1935 w wyniku niedomogi mięśnia sercowego[11]. Pogrzeb odbył się 28 marca, a zwłoki spoczęły tymczasowo w grobowcu przy jabłonowskim kościele parafialnym[11]. W „Kurierze Warszawskim” napisano o niej 27 kwietnia 1935:

Quote-alpha.png
(...) była gwiazdą na horyzoncie polskiego miłosierdzia. Jedną z tych, co zapalane bywają ręką Wszechmocnego po to, aby ludzie nie wierzyli w wieczne trwanie ciemności i mieli odwagę żyć do rana.

Ekshumacja z grobowca odbyła się 31 sierpnia 1935[11] z przeniesieniem do kaplicy domu generalnego, a w dniach 28-30 kwietnia 1978 dokonano rekognicji zwłok[12].

Beatyfikacja[edytuj | edytuj kod]

W 1953 z inicjatywy biskupa chełmińskiego Kazimierza Józefa Kowalskiego zebrano zaprzysiężone zeznania świadków o Marii Karłowskiej[13], po których 17 marca 1965 w Pelplinie rozpoczął się proces jej beatyfikacji[4]. Postulatorem procesu został o. Michał Machejek OCarm, a wicepostulatorem ks. dr Olech Górski[13]. Proces został zakończony w październiku 1982, po czym akta zostały przesłane do Stolicy Apostolskiej[12].

Maria Karłowska została beatyfikowana 6 czerwca 1997 przez papieża Jana Pawła II podczas uroczystej mszy świętej w Zakopanem[14]. Jan Paweł II w homilii beatyfikacyjnej powiedział m.in.:

Quote-alpha.png
Maria Karłowska w zaborze pruskim prowadziła prawdziwie samarytańską działalność pośród kobiet, które doznały wszelkiej nędzy materialnej i moralnej. (...) Jej oddanie Najświętszemu Sercu Zbawiciela zaowocowało wielką miłością do ludzi. (...) Przez tę miłość wielu duszom przywróciła światło Chrystusa i pomogła odzyskać utraconą godność.

Kult[edytuj | edytuj kod]

Sanktuarium błogosławionej Marii Karłowskiej znajduje się w domu generalnym Zgromadzenia Sióstr Pasterek od Opatrzności Bożej w Jabłonowie Pomorskim.

Jej wspomnienie liturgiczne w Kościele katolickim obchodzone jest 6 czerwca.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Ikona portaluPortal: Święci
Ikona portaluPortal: Zakony
Ikona portaluPortal: Katolicyzm

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Szkoła podstawowa im. bł. Marii Karłowskiej w Dobieszewie. spdobieszewo.pl. [dostęp 2018-03-17].
  2. ↑ FO 2012 ↓.
  3. ↑ a b c Bar i Stabińska 1987 ↓, s. 244.
  4. ↑ a b c Brewiarz ↓.
  5. ↑ Bar i Stabińska 1987 ↓, s. 245.
  6. ↑ Bar i Stabińska 1987 ↓, s. 246.
  7. ↑ Bar i Stabińska 1987 ↓, s. 247.
  8. ↑ Bar i Stabińska 1987 ↓, s. 248.
  9. ↑ Tylicka 2002 ↓.
  10. ↑ Bar i Stabińska 1987 ↓, s. 250-253.
  11. ↑ a b c d Bar i Stabińska 1987 ↓, s. 254.
  12. ↑ a b Bar i Stabińska 1987 ↓, s. 274.
  13. ↑ a b Bar i Stabińska 1987 ↓, s. 273.
  14. ↑ Jan Paweł II: Homilia wygłoszona przez Jana Pawła II w czasie Mszy św. beatyfikacyjnej matki Bernardyny Marii Jabłońskiej i matki Marii Karłowskiej w Zakopanym 6 czerwca 1997 (pol.). smbf.pl, 1997-06-06. [dostęp 2017-01-17].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Maria_Karłowska&oldid=56673260”