Marian Łoziński

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Marian Zdzisław Łoziński
Ilustracja
podporucznik piechoty podporucznik piechoty
Data i miejsce urodzenia

29 stycznia 1913
Niemirów

Data i miejsce śmierci

28 października 1998
Kraków

Przebieg służby
Lata służby

od 1936

Siły zbrojne

Wojsko Polskie
Polskie Siły Zbrojne

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa:

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Czynu Bojowego Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie Medal Wojska Medal 30-lecia Polski Ludowej Medal 40-lecia Polski Ludowej Medal Zwycięstwa i Wolności 1945 Krzyż Pamiątkowy Monte Cassino Brązowy Medal „Za zasługi dla obronności kraju” Srebrny Krzyż „Za Zasługi dla ZHP” Złoty Medal Opiekuna Miejsc Pamięci Narodowej (1976-2016) Medal Obrony (Wielka Brytania) Medal Wojny 1939–1945 (Wielka Brytania) Gwiazda za Wojnę 1939–1945 (Wielka Brytania) Gwiazda Italii (Wielka Brytania)

Marian Zdzisław Łoziński (ur. 29 stycznia 1913 w Niemirowie, zm. 28 października 1998 w Krakowie) – kapitan Wojska Polskiego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 29 stycznia 1913 w Niemirowie, dawny powiat Rawa Ruska (obecnie w obwodzie lwowskim, rejon jaworowski na Ukrainie). W 1936 w stopniu kaprala podchorążego ukończył Szkołę Podchorążych 12 Dywizji Piechoty w Tarnopolu. Po klęsce wrześniowej w lutym 1940 podczas przekraczania granicy polsko-rumuńskiej został aresztowany przez wojska radzieckie i wywieziony do Związku Radzieckiego na Ural, gdzie w skrajnych warunkach katorżniczo pracował przy wyrębie drzew. Przebywał tam do września 1941. Tam też zastał go układ polsko-radziecki powołujący na terenie ZSRR Armię Polską. Po długiej wędrówce poprzez Tockoje, G‘uzor, Krasnowodsk, Iran, Palestynę, Aden, Irak, ponownie Palestynę, Egipt – już jako podporucznik Polskich Sił Zbrojnych 22 grudnia 1943 staje na ziemi włoskiej, gdzie jako zastępca dowódcy kompanii 5 batalionu 3 Dywizji Strzelców Karpackich brał udział m.in. w drugim, zwycięskim uderzeniu 2 Korpusu na pozycje niemieckie w masywie Monte Cassino, a następnie w walkach swego batalionu na szlaku adriatyckim do „Linii Gotów”. W czerwcu 1946 roku wyjeżdża do Anglii. Tam w sierpniu 1947 zdemobilizował się i 25 października wrócił do kraju.

W latach 1948-1950 pełnił funkcję burmistrza miasta Niska[1]. W 1955 osiadł w Skawinie. W latach pięćdziesiątych XX w. został opiekunem 8 Drużyny Harcerzy „Czerwone Maki” im. Bohaterów Monte Cassino, wkrótce zlikwidowanej przez władze komunistyczne. W 1981 – mimo oporu władz harcerskich – doprowadził do powstania w Skawinie Kręgu Instruktorskiego „Czerwony Mak” im. Bohaterów Monte Cassino i został jego opiekunem.

Autor wspomnień zatytułowanych Przechodniu, powiedz Polsce... Wspomnienia z lat 1941–1945 rozpoczęte w Ahwazie, 150 km od Zatoki Perskiej[2]. Tytuł wspomnień został zaczerpnięty z inskrypcji na polskim cmentarzu na Monte Cassino:
„PRZECHODNIU, POWIEDZ POLSCE, ŻEŚMY POLEGLI WIERNI W JEJ SŁUŻBIE, ZA WOLNOŚĆ NASZĄ I WASZĄ,
MY ŻOŁNIERZE POLSCY ODDALIŚMY – BOGU DUCHA, ZIEMI WŁOSKIEJ CIAŁO, A SERCA POLSCE”

Zmarł 28 października 1998 i został pochowany w grobowcu rodzinnym na cmentarzu Rakowickim w Krakowie[3].

Nieśmiertelnik Mariana Łozińskiego

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. „Rocznik Towarzystwa Ziemi Niżańskiej - rok 2013”, s. 28, 22 listopada 2013. Towarzystwo Ziemi Niżańskiej. (pol.). 
  2. Marian Łoziński, Przechodniu, powiedz Polsce... Wspomnienia z lat 1941–1945 rozpoczęte w Ahwazie, 150 km od Zatoki Perskiej, Wydawnictwo Literackie, Kraków-Wrocław 1985, wyd. III, ISBN 83-08-01317-1.
  3. Kwatera XXVII – wejście od strony alei 29 listopada

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]