Marian Dąbrowski (ur. 1949)

Marian Dąbrowski

pułkownik
Data i miejsce urodzenia	1949 Serafin powiat Ostrołęka
Przebieg służby
Lata służby	1968-2002
Siły zbrojne	Siły Zbrojne PRL Siły Zbrojne RP
Jednostki	Wyższa Szkoła Oficerska Wojsk Inżynieryjnych 1 Brygada saperów Wojskowa Akademia Inżynieryjna 1 batalion pontonowy 6 batalion pontonowy Wyższa Szkoła Oficerska 5 Brygada Saperów Akademia Obrony Narodowej Pomorski Okręg Wojskowy
Stanowiska	podchorąży WSOWI dowódca plutonu pontonowego dowódca kompanii dowódca batalionu pontonowego słuchacz akademii wojskowej dowódca pułku pontonowego dowódca brygady saperów Szef Wojsk Inżynieryjnych POW zastępca komendanta WSO
Odznaczenia

Marian Dąbrowski s. Franciszka (ur. 1949 w miejscowości Serafin powiat Ostrołęka) – pułkownik dyplomowany Wojska Polskiego.

Życiorys

W 1968, po ukończeniu technikum kolejowego, wstąpił do Wojska Polskiego i pełnił służbę jako podchorąży Wyższej Szkoły Oficerskiej Wojsk Inżynieryjnych we Wrocławiu. W latach 1972–1976 był dowódcą plutonu i kompanii w 1 brygadzie saperów. W 1976 rozpoczął studia w Wojskowej Akademii Inżynieryjnej w Moskwie, którą ukończył w 1980. Po ukończeniu studiów powrócił do 1 BSap. na dowódcę rozwiniętego 1 batalionu pontonowego. W 1984 został przeniesiony do 6 pułku pontonowego na stanowisko zastępcy dowódcy pułku ds. liniowych, a następnie wyznaczony na szefa sztabu tegoż pułku, a w latach 1989 – 1992 był dowódcą tegoż pułku. Na dowódcę 5 Brygady Saperów został przeniesiony w 1993, która w okresie jego dowodzenia była wyróżniona w rozkazie dowódcy POW i w 1994 w Dyrektywie Szefa Sztabu Generalnego WP, jako przodująca jednostka w Siłach Zbrojnych. W 1994 został słuchaczem Podyplomowych Studiów Operacyjno-Strategicznych (PSOS) w Akademii Obrony Narodowej. Uczestniczył w wielu ważnych ćwiczeniach, jak: „Ziemia 86", „Opal 94". Dowodził dużymi grupami żołnierzy uczestniczącymi w akcjach powodziowych w Kotlinie Kłodzkiej w 1985 roku i na Odrze w rejonie Nowej Soli i Zatora w 1986 roku. W latach 1996–1998 pełnił obowiązki Szefa Wojsk Inżynieryjnych Pomorskiego Okręgu Wojskowego. Na stanowisko zastępcy komendanta Wyższej Szkoły Oficerskiej im. T. Kościuszki ds. Inżynierii Wojskowej przeszedł w 1998.

Brał aktywny udział w ruchu racjonalizatorskim, posiada tytuł i odznakę „Racjonalizatora Wojskowego".

Awanse

• podporucznik – 1972
• podpułkownik - 1990
• pułkownik – 1993

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski – 5 listopada 1993
• Złoty Krzyż Zasługi
• Srebrny Krzyż Zasługi
• Złoty Medal „Za zasługi dla obronności kraju”
• Złoty Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”
• Srebrny Medal „Za zasługi dla obronności kraju”
• Srebrny Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”
• Brązowy Medal „Za zasługi dla obronności kraju”
• Brązowy Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”
• Medal 40-lecia Polski Ludowej
• Brązowa Odznaka „Za zasługi dla Związku Żołnierzy Wojska Polskiego” – 3 października 2011

Bibliografia

• Zdzisław Barszczewski, Władysław Jasieński: Sylwetki saperów. Warszawa: Dom Wydawniczy "Bellona", 2001. ISBN 83-11-09287-7.brak strony w książce