Marian Jadwiński

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Marian Leon Jadwiński
Ilustracja
podpułkownik dyplomowany piechoty podpułkownik dyplomowany piechoty
Data i miejsce urodzenia

25 marca 1895
Kraków

Data i miejsce śmierci

1973
Londyn

Przebieg służby
Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie

Jednostki

3 Batalion Strzelców
16 Dywizja Piechoty
69 Pułk Piechoty

Stanowiska

dowódca batalionu piechoty
szef sztabu dywizji
zastępca dowódcy pułku

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa
kampania wrześniowa
obrona Lwowa 1939

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Niepodległości Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Walecznych (1920–1941, czterokrotnie) Złoty Krzyż Zasługi Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości

Marian Leon Jadwiński (ur. 25 marca 1895 w Krakowie, zm. 1973 w Londynie) – podpułkownik dyplomowany piechoty Wojska Polskiego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Marian Leon Jadwiński urodził się 25 marca 1895 roku w Krakowie, w rodzinie Tomasza. W czasie I wojny światowej, jako uczeń gimnazjum wstąpił do Legionów Polskich. Walczył w szeregach 5 pułku piechoty[1].

W grudniu 1918 roku w Jędrzejowie sformował 9 kompanię 25 pułku piechoty[2]. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 892 lokatą w korpusie oficerów piechoty, a jego oddziałem macierzystym był 5 pułk piechoty Legionów w Wilnie[3]. W 1923 roku pełnił służbę w 63 pułku piechoty w Toruniu[4]. W 1927 roku Jadwiński został przeniesiony do dyspozycji Ministra Skarbu, który wyznaczył go na stanowisko kierownika Małopolskiego Inspektoratu Okręgowego Straży Granicznej w Sanoku[5]. W listopadzie 1928 roku został przeniesiony z dyspozycji Ministra Skarbu do 30 pułku Strzelców Kaniowskich w Warszawie na stanowisko dowódcy III batalionu[6]. 5 stycznia 1931 roku został powołany do Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie, w charakterze słuchacza Kursu 1930–1932. 1 listopada 1932 roku, po ukończeniu kursu i otrzymaniu dyplomu naukowego oficera dyplomowanego, został przeniesiony do Departamentu Piechoty Ministerstwa Spraw Wojskowych w Warszawie. 17 stycznia 1933 roku został awansowany do stopnia podpułkownika ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1933 roku i 11 lokatą w korpusie oficerów piechoty[7]. 28 czerwca 1933 roku ogłoszono jego przeniesienie do 3 Batalionu Strzelców w Rembertowie na stanowisko dowódcy batalionu[8]. Następnie został przeniesiony do Dowództwa 16 Pomorskiej Dywizji Piechoty w Grudziądzu na stanowisko szefa sztabu. W latach 1938–1939 był I zastępcą dowódcy 69 pułku piechoty w Gnieźnie[9].

W kampanii wrześniowej pełnił obowiązki szefa sztabu Korpusu Ochotniczego do Specjalnych Zadań. 22 września na polecenie dowódcy korpusu, generała dywizji Mariana Januszajtisa został skierowany ze Lwowa na tereny okupowane przez Niemców do Makowa Podhalańskiego, gdzie miał koordynować działania dywersji pozafrontowej[10][11]. Powierzonego zadania nie był w stanie wykonać. Dostał się do niemieckiej niewoli. Przebywał w Oflagu XII A Hadamar[12].

Po uwolnieniu z niewoli i zakończeniu II wojny światowej pozostał na emigracji. 1 grudnia 1957 roku został wybrany członkiem Zarządu Zjednoczenia Polskiego w Wielkiej Brytanii[13]. Zmarł w 1973 roku w Londynie[14].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Wykaz Legionistów ↓.
  2. Banaszak 2014 ↓, s. 54.
  3. Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 52.
  4. Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 305, 412.
  5. Kadra 1918–1939 ↓.
  6. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 5 listopada 1928 roku, s. 337.
  7. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 18 stycznia 1933 roku, s. 1.
  8. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 28 czerwca 1933 roku, s. 130.
  9. Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 13, 629.
  10. Włodzimirski 1939 ↓.
  11. Kozłowski 2015 ↓, s. 119.
  12. Straty ↓.
  13. Walny Zjazd Zjednoczenia Polskiego w Wielkiej Brytanii. [w:] Ambasada RP przy Stolicy Apostolskiej. Komunikaty prasowe, depesze, artykuły i biuletyny, 1957, sygn. A.44.330/8 [on-line]. IPMS, 1957-12-06. s. 6. [dostęp 2019-08-29]..
  14. Marian Leon Jadwinski. ancestry.co.uk. [dostęp 2017-08-16]. (ang.).
  15. M.P. z 1931 r. nr 178, poz. 260 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
  16. M.P. z 1930 r. nr 98, poz. 143 „za zasługi na polu organizacji i wyszkolenia wojska”.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]